Φουκουσίμα: τα πρώτα 30 χρόνια είναι δύσκολα...

Πλαστικές σακούλες που περιέχουν ραδιενεργό εξοπλισμό που χρησιμοποιήθηκε στις προσπάθειες καθαρισμού της Φουκουσίμα και άλλα μολυσμένα απόβλητα. Σύμφωνα με τη Tepco μέχρι στιγμής έχουν συγκεντρωθεί 4.000 κυβικά μέτρα ραδιενεργών αποβλήτων. EPA/TEPCO / HO

Μέχρι και 30 χρόνια ενδέχεται να διαρκέσει η περίοδος καθαρισμού του πυρηνικού σταθμού Φουκουσίμα Νταίτσι, προειδοποιούν ειδικοί στην Ιαπωνία. Ομάδα που συστάθηκε από την επιτροπή πυρηνικής ενέργειας της χώρας εκτιμά ότι εξαιτίας της σοβαρότητας του δυστυχήματος μπορεί να χρειαστούν ολόκληρες δεκαετίες προτού να απομακρυνθούν οι λιωμένες ράβδοι πυρηνικού καυσίμου και να παροπλιστεί ο σταθμός.

Η επιτροπή κάλεσε την εταιρεία που εκμεταλλεύεται τον σταθμό, την Tepco, να ξεκινήσει την αφαίρεση των ράβδων καυσίμων μέσα σε δέκα χρόνια. Η ζημιά στη Φουκουσίμα είναι πολύ πιο δύσκολο να αποκατασταθεί από εκείνη στο Θρι Μάιλς Άιλαντ, όπου η αφαίρεση των ράβδων καυσίμου ξεκίνησε έξι χρόνια μετά το ατύχημα το 1979. Οι εργασίες για τον παροπλισμό τεσσάρων από τους έξι αντιδραστήρες της Φουκουσίμα μπορούν να ξεκινήσουν αυτό τον χρόνο αν η Tepco τους θέσει σε κατάσταση «ψυχρής διακοπής».

Αν και η εκπομπή ραδιενέργειας έχει μειωθεί σημαντικά από τον σεισμό και το τσουνάμι της 11ης Μαρτίου, οι εργαζόμενοι στη Φουκουσίμα συνεχίζουν να επιχειρούν σε εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες. Η κυβέρνηση σχεδιάζει να κατασκευάσει εγκαταστάσεις για την ασφαλή αποθήκευση των ραδιενεργών αποβλήτων που προκλήθηκαν από το δυστύχημα, ωστόσο αυτές δεν αναμένεται να είναι έτοιμες πριν τη συμπλήρωση τουλάχιστον τριών χρόνων. Μέχρι τότε οι γειτονικές στη Φουκουσίμα πόλεις καλούνται να αποθηκεύουν τα μολυσμένα απόβλητα τοπικά, παρά τους κινδύνους που αυτό ενέχει για τη δημόσια υγεία.

Προκειμένου η κυβέρνηση να μπορέσει να μειώσει στο μισό τα επίπεδα ραδιενέργειας θα πρέπει μέσα σε δύο χρόνια να αφαιρέσει μεγάλες ποσότητες εδάφους. Η απόξεση τεσσάρων εκατοστών από τις ανώτερες στοιβάδες του εδάφους στις μολυσμένες περιοχές γύρω από τη Φουκουσίμα θα δημιουργήσουν περισσότερα από τρία εκατομμύρια τόνους επικίνδυνων αποβλήτων, υποστηρίζει το ιαπωνικό υπουργείο Γεωργίας. Το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών της απορρύπανσης το έχουν αναλάβει οι τοπικές κυβερνήσεις και οι εθελοντές, με την κυβέρνηση να περιμένει να πάρει τη σκυτάλη αφού ψηφιστεί ο σχετικός νόμος τον Ιανουάριο. 

 

Πηγή: Το Βήμα

Ένα λεπτό Φυσικής : Πώς να σπάσετε το φράγμα της ταχύτητας του φωτός;

Δείτε ένα απολαυστικό βίντεο από το New Scientist για το πώς μπορείτε να σπάσετε το φράγμα της ταχύτητας του φωτός

και λίγη περισσότερη θεωρία...

Η ταχύτητα του φωτός είναι η ταχύτητα με την οποία το φως διαδίδεται στο κενό ή σε άλλα μέσα. Η ταχύτητα του φωτός στο κενό που συμβολίζεται συνήθως με c, είναι 299.792.458 m/s (μέτρα το δευτερόλεπτο) σε μονάδες SI, δηλαδή κατά προσέγγιση 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο ή σε επιστημονική μορφή 3·10⁸m/s. Η ταχύτητα του φωτός στο "κενό" θεωρείται η μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να αναπτυχθεί, όχι μόνο από το φως αλλά και από τα υπόλοιπα ηλεκτρομαγνητικά κύματα, άλλες μορφές μετάδοσης ενέργειας και από την ύλη. Η ταχύτητα αυτή είναι τόσο μεγάλη, ώστε αν ένας παρατηρητής κινούνταν γύρω από τον ισημερινό της γης με αυτή την ταχύτητα θα ολοκλήρωνε το γύρω του κόσμου σε 13 εκατοστά του δευτερολέπτου. Άλλο παράδειγμα είναι ότι το φως του ήλιου φτάνει στη γη μετά από 8 λεπτά, αφότου εκπεμφθεί από την επιφάνειά του.

Πηγή θεωρίας : Wikipedia

Πλησιάζει ο αστεροειδής με την «ταυτότητα» της Γης

Η επιστημονική κοινότητα ετοιμάζεται να υποδεχτεί την επόμενη Τρίτη, 8 Νοεμβρίου, τον 2005 YU55, έναν αστεροειδή που θα περάσει πολύ κοντά από τη Γη και είναι πιθανό να κρύβει πολύτιμα στοιχεία για τη δημιουργία του πλανήτη μας.

Ερχεται με αποκαλύψεις

Ο 2005 YU55 είναι ένας μικρός διαστημικός βράχος με διάμετρο 400 περίπου μέτρων που σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ειδικών θα πλησιάσει τη Γη σε απόσταση 200 χιλιάδων χλμ. Πρόκειται για το κοντινότερο πέρασμα του 2005 YU55 από τον πλανήτη μας τα τελευταία 200 χρόνια. Το μικρό του μέγεθος δεν θα επιτρέψει στους ερασιτέχνες αστρονόμους να τον παρατηρήσουν αλλά ήδη τα μεγαλύτερα επίγεια τηλεσκόπια όπως αυτά στο Παρατηρήτηριο Αρέσιμπο θα στρέψουν το βλέμμα τους προς τον αστεροειδή.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο 2005 YU55 μπορεί να τους αποκαλύψει στοιχεία τόσο για τη δημιουργία της Γης (τον τρόπο δηλαδή με τον οποίο σχηματίστηκε ο πλανήτης μας), όσο και γενικότερα για τη δημιουργία ολόκληρου του ηλιακού μας συστήματος.

Η NASA έχει κατατάξει τον 2005 YU55 στα λεγόμενα ΝΕΟ (Near Earth Objects): τα διαστημικά σώματα που κινούνται κατά περιόδους κοντά στη Γη. Όπως έγινε γνωστό η NASA θα χρησιμοποιήσει ραδιοτηλεσκόπιο σε μια προσπάθεια να αναλύσει την σύσταση του 2005 YU55 και να μάθει όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία για την «καταγωγή» του.

«Ελπίζουμε να καταφέρουμε να αποκτήσουμε κοντινές και λεπτομερείς εικόνες από τον 2005 YU55 οι οποίες θα μας αποκαλύψουν περισσότερα στοιχεία για το σχήμα, την επιφάνεια, τις διαστάσεις και άλλα χαρακτηριστικά του» ανέφερε σε δηλώσεις του εκπρόσωπος της NASA.

 Πηγή: Βήμα Science NASA

Η μυστηριώδης σκόνη γύρω από μαύρες τρύπες προέρχεται από συγκρούσεις μικρών σωμάτων

Μια «φωτεινή ηχώ» της σκόνης που φωτίζεται από ένα κοντινό αστέρι καθώς αυτό έγινε 600.000 φορές πιο φωτεινό από ό,τι ο Ήλιος μας τον Ιανουάριο του 2002. Συγκρούσεις από μικρότερα αντικείμενα, όπως αστεροειδείς ή μικροί πλανήτες κοντά σε μια υπερβαρέα μαύρη τρύπα θα μπορούσαν να απελευθερώσουν πολλή σκόνη.

Πυκνά σύννεφα σκόνης σε σχήμα χοντρού ντόνατ που επισκιάζουν κάποιες μαύρες τρύπες, θα μπορούσαν να οφείλονται σε συγκρούσεις ανάμεσα σε πολύ γρήγορους πλανήτες και αστεροειδείς, λένε Βρετανοί αστρονόμοι.
Περίπου οι μισές από τις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που βρίσκονται στα κεντρικά τμήματα των περισσοτέρων γαλαξιών, δεν είναι ορατές διότι καλύπτονται από μυστηριώδη σύννεφα σκόνης, η προέλευση της οποίας δεν είναι πλήρως κατανοητός, λένε τώρα αστρονόμοι από το Πανεπιστήμιο του Leicester.

Αυτοί έχουν αναπτύξει μια νέα θεωρία για την προέλευση της σκόνης η οποία είναι εμπνευσμένη από το ηλιακό μας σύστημα, όπου η λεγόμενη ζωδιακή σκόνη είναι το αποτέλεσμα των συγκρούσεων μεταξύ στερεών σωμάτων, όπως οι αστεροειδείς και οι κομήτες.

Ο αστρονόμος Sergei Nayakshin και οι συνεργάτες του πρότειναν ότι οι κεντρικές περιοχές των γαλαξιών περιέχουν όχι μόνο μαύρες τρύπες και αστέρια, αλλά πλανήτες και αστεροειδείς. Επίσης, ότι μπορεί αυτά τα σώματα μπορεί να είναι η πηγή αυτών των κοσμικών νεφών της σκόνης.

"Υποψιαζόμαστε ότι οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες στον Γαλαξία μας, απώθησαν το περισσότερο αέριο, που υπό άλλες συνθήκες θα είχε μετατραπεί σε περισσότερα άστρα και πλανήτες”, υποστηρίζει. "Η κατανόηση της προέλευσης της σκόνης στις εσωτερικές περιοχές των γαλαξιών θα μας έστελνε ένα βήμα πιο κοντά στην επίλυση του μυστηρίου των υπερβαρέων μαύρων οπών”.

Πηγή: UPΙ
Μετάφραση :Physics 4u

Του Έκτορα Αποστολόπουλου

Ο Ήλιος μαίνεται, το Βόρειο Σέλας επεκτείνεται στο νότο

Μια ασυνήθιστη καταιγίδα που ξέσπασε στον Ήλιο το Σάββατο έφερε το πολύχρωμο Βόρειο Σέλας πολύ πιο νότια από ό,τι συνήθως, μέχρι το γεωγραφικό πλάτος της Ελλάδας. Δυστυχώς, όμως, το θέαμα ήταν ορατό μόνο από τη Βόρειο Αμερική.

Το φαινόμενο απαθανατίστηκε μεταξύ άλλων από έναν ερασιτέχνη «κυνηγό καταιγίδων» στο Άρκανσο της Άιοβα, το οποίο βρίσκεται λίγο βόρεια από τον 35ο παράλληλο, που αντιστοιχεί περίπου στο γεωγραφικό πλάτος της Κρήτης.

«Πρόκειται για εξαιρετικά σπάνιο γεγονός. Δεν το βλέπουμε τόσο νότια συχνά» σχολίασε ο Μπιλ Κουκ, ειδικός του Κέντρου Διαστημικής Πτήσης «Μάρσαλ» της NASA.

«Η ένταση [του σέλαος] κορυφώθηκε όταν σκοτείνιαζε στις ΗΠΑ, γεγονός που συνδυάστηκε με καθαρούς ουρανούς» είπε ο Μπομπ Ράτλετζ του ομοσπονδιακού Κέντρου Πρόβλεψης Διαστημικού Καιρού στο Κολοράντο.

Όπως εξηγεί το Κέντρο, το φαινόμενο ξεκίνησε με μια Εκτίναξη Στεμματικού Υλικού (CME) που καταγράφηκε το Σάββατο. Στην ουσία ήταν μια τεράστια έκρηξη στην ηλιακή ατμόσφαιρα που προκλήθηκε από διαταραχές στο μαγνητικό πεδίο του άστρου.

Το περίεργο ήταν ότι τα σωματίδια που εκτίναξε ο Ήλιος έφτασαν στη Γη οκτώ ώρες νωρίτερα από ό,τι είχε εκτιμηθεί.

Το βόρειο και το νότιο σέλας εμφανίζονται όταν φορτισμένα ηλιακά σωματίδια παγιδεύονται στο μαγνητικό πεδίο της Γης και εκτρέπονται προς τους πόλους. Εκεί, διεγείρουν άτομα οξυγόνου και αζώτου, τα οποία εκπέμπουν κόκκινο και πράσινο φως όταν επανέλθουν στην αρχική τους κατάσταση.

Πηγή :Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

και λίγη περισσότερη θεωρία...

Το Σέλας είναι το φωτεινό ουράνιο φαινόμενο που συμβαίνει στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και που παρατηρείται ιδίως στις πολικές περιοχές (εξ ου και Πολικό Σέλας), τόσο στον Βόρειο ημισφαίριο όσο και στο Νότιο αποκαλούμενο ανάλογα "Βόρειο Σέλας" και "Νότιο Σέλας".

Γενεσιουργός αιτία καθίσταται ο βομβαρδισμός των υψηλών ατμοσφαιρικών στρωμάτων από ηλεκτρόνια που προέρχονται από ρεύματα φορτισμένων σωματίων από τον Ήλιο (παλαιότερα ηλιακός κονιορτός). Αυτά τα ρεύματα που καλούνται σήμερα ηλιακός άνεμος ή μαγνητική καταιγίδα είναι ανάλογα ισχυρά με τη δραστηριότητα του Ήλιου. Τα δε φορτισμένα αυτά σωμάτια (που αποτελούνται κυρίως από πυρήνες Υδρογόνου και ηλεκτρόνια) εκτρέπονται από το μαγνητικό πεδίο της Γης έτσι ώστε τα μεν ηλεκτρόνια να εγκλωβίζονται γύρω από τους μαγνητικούς πόλους, οι δε πυρήνες του Υδρογόνου να διεισδύουν μέσα στην ατμόσφαιρα, κοντά στους μαγνητικούς πόλους, φθάνοντας ακόμη και μέχρι το έδαφος αν και εφόσον έχουν αρκετή ενέργεια από τον Ήλιο. Ταυτόχρονα όμως τα ηλεκτρόνια που διεισδύουν στα υψηλά στρώματα διεγείρουν τα άτομα του Οξυγόνου και του Αζώτου που υπάρχουν σ΄ εκείνα τα ύψη. Η διέγερση αυτή γίνεται με την μετατόπιση των ηλεκτρονίων αυτών των ατόμων που όμως όταν επανέλθουν στην αρχική τους κατάσταση εκπέμπουν πλέον φως που είναι χαρακτηριστικό σε κάθε αέριο και που βρέθηκε έτσι ότι το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται κυρίως σε ύψος από 100 χλμ. από το έδαφος μέχρι μερικές εκατοντάδες χιλιομέτρων υπεράνω αυτού με αποτέλεσμα το θέαμα του φαινομένου να γίνεται πιο φαντασμαγορικό.

Πηγή θεωρίας : Wikipedia

Ομογενή και ετερογενή μίγματα

αν θέλετε να πασαλείψετε τα πάντα μέσα στην τάξη...

Ανακατεύουμε χώμα και πιπέρι με νερό

Υλικά για το πείραμα

διαφανή ποτήρια γυάλινα ή πλαστικά
νερό
λάδι
πιπέρι
χώμα
αλάτι
ζάχαρη
1 κουταλάκι
πετσετούλα

Το λάδι επιπλέει στο νερό. Γιατί;

Βήματα

1. Σε πέντε διαφανή ποτήρια βάζουμε νερό μέχρι την μέση.
2. Προσθέτουμε με τη σειρά, πιπέρι, χώμα, αλάτι, ζάχαρη και λάδι σε διαφορετικά ποτήρια με νερό.
3. Ανακατεύουμε καλά και αφήνουμε το μίγμα να "ηρεμήσει" . Τι παρατηρούμε;
4. Χωρίζουμε τα μίγματα σε αυτά που βλέπουμε τις ουσίες που έχουμε διαλύσει μέσα στο νερό και σε αυτό που δεν μπορούμε να διακρίνουμε τις ουσίες.
5. Φτιάχνουμε ένα πινακάκι με τα ομογενή και τα ετερογενή μίγματα. Μπορούμε να επαναλάβουμε το πείραμα και με άλλες ουσίες που έχουμε στην κουζίνα μας και έτσι να φτιάξουμε πολλά διαφορετικά μίγματα.
Το πείραμα είναι πολύ απλό ,αλλά αρέσει πολύ στα παιδιά. Μου κάνει πάντα εντύπωση πώς τόσο απλά πειράματα προκαλούν τόσο ενθουσιασμό μέσα στην τάξη. Περιττό να αναφέρω ότι η τάξη πάντα γίνεται χάλια στο τέλος και ο νεροχύτης βουλώνει! Μέσα στην δραστηριότητα είναι και το καθάρισμα και ξεβούλωμα του νεροχύτη από τα παιδιά. Ως αρχή του εργαστηρίου είναι ότι το αφήνουμε πάντα όπως το βρίσκουμε για τους επόμενους.

και λίγη περισσότερη θεωρία...

 Μίγμα (ή μείγμα) ή και μηχανικό μίγμα χαρακτηρίζεται ένα προϊόν ή ένα υλικό που αποτελείται από διάφορες χημικές ουσίες που όμως δεν συνδυάζονται (συνδέονται) μεταξύ τους με χημική διαδικασία.
Τα περισσότερα υλικά γύρω μας είναι ή χημικές ενώσεις ή μίγματα. Και ενώ οι χημικές ενώσεις περιέχουν σωματίδια χημικών στοιχείων που συνδέονται με ισχυρές μεταξύ τους ελκτικές δυνάμεις, αντίθετα τα μίγματα περιέχουν ανακατεμένα στοιχεία ή ενώσεις σε χαλαρή όμως σύνδεση μεταξύ τους.
Τα συστατικά του μίγματος διαχωρίζονται σχετικά εύκολα με μηχανικά μέσα, σημαντικότεροι μέθοδοι των οποίων είναι: η απόσταξη, η διήθηση .

Κείμενο - φωτογραφίες : Τίνα Νάντσου
Πηγή θεωρίας : Wikipedia

Ένα λεπτό Φυσικής : Γιατί το φως επιβραδύνει μέσα στο γυαλί;

Ένα απολαυστικό βίντεο του New Scientist για το φως.

και λίγη περισσότερη θεωρία...

Διάθλαση ονομάζεται το φυσικό φαινόμενο της εκτροπής της ευθύγραμμης τροχιάς διάδοσης που υφίστανται φωτεινά ή άλλα κύματα όταν διέρχονται από ένα διαπερατό από αυτά μέσον σε έτερο.

Ιδιαίτερα, στην οπτική, Διάθλαση φωτός χαρακτηρίζεται κάθε οπτικό φαινόμενο της εκτροπής της διεύθυνσης των φωτεινών ακτίνων κατά τη μετάβασή τους από ένα διαπερατό μέσο διάδοσης με δείκτη διάθλασης σε άλλο μέσο διάδοσης με δείκτη διάθλαση

Από τα σωζόμενα αρχαία κείμενα, πρώτος που θεωρείται ότι μελέτησε και διατύπωσε τους νόμους του φαινομένου της διάθλασης φέρεται ο Κλαύδιος Πτολεμαίος περί το 2ο αιώνα μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια.^[1] Συγκεκριμένα ο Πτολεμαίος, από τα πειράματά του, εξήγαγε τους ακόλουθους νόμους διάθλασης:

• Το επίπεδο που δημιουργείται από την ακτίνα πρόσπτωσης με αυτήν της διάθλασης είναι κάθετο προς την επιφάνεια του διαπερατού μέσου στο οποίο παρατηρείται η διάθλαση.
• Η σχέση που υπάρχει μεταξύ γωνίας πρόσπτωσης και γωνίας διάθλασης είναι αριθμός σταθερός (και είναι αυτός που σήμερα λέγεται δείκτης διάθλασης).

 Πηγή θεωρίας : Wikipedia

Γιατί πιάνουν φωτιά τα δάση;

 γιατί πιάνουν φωτιά τα δάση;

Υλικά

1 μεγεθυντικός φακός
ξερά φύλλα ή ξυλαράκια ή χαρτί ή σπίρτα
ήλιος

Βήματα

1. Μαζεύουμε ξερά φύλλα ή ξυλαράκια ή παλιά χαρτιά.
2.  Με έναν φακό εστιάζουμε το φως πάνω στα φύλλα. Φροντίζουμε το είδωλο του Ήλιου να είναι όσο πιο μικρό και φωτεινό γίνεται για να ανάψει φωτιά. Τι παρατηρούμε; Γιατί γίνεται αυτό;
3. Επαναλαμβάνουμε την δραστηριότητα εστιάζοντας το φως του Ήλιου πάνω σε χαρτί; Τι παρατηρούμε;
4. Επαναλαμβάνουμε την διαδικασία εστιάζοντας τώρα σε σπίρτα; Γιατί πιάνει πιο εύκολα φωτιά; Γιατί δεν πρέπει να αφήνουμε ποτέ εύφλεκτα υλικά στα σκουπίδια;

Στόχος του πειράματος είναι να δούμε γιατί είναι σημαντικό να μην αφήνουμε ποτέ γυάλινα μπουκάλια σε χώρο με ξερά χόρτα, φύλλα, ξύλα ή εύφλεκτα υλικά. Προτεινόμενη δραστηριότητα είναι μία βόλτα στο δάσος και ο καθαρισμός του από μπουκάλια αφού έχει προηγηθεί η επίδειξη του πειράματος.
Το πείραμα γίνεται στα πλαίσια του μεσημεριανού μαθήματος Κύκλος Περιβάλλοντος στη Σχολή Χιλλ.

και λίγη περισσότερη θεωρία...

Ο φακός είναι ένα σώμα διαφανές που περιορίζεται από τουλάχιστον δύο διαθλαστικές επιφάνειες (δίοπτρα), με συνέπεια να αποτελεί οπτικό σύστημα που βασίζεται στο φυσικό φαινόμενο διάθλαση. Το πότε ακριβώς επινοήθηκαν οι φακοί δεν είναι γνωστό. Αυτό όμως που είναι βέβαιο είναι ότι ήταν γνωστοί στους αρχαίους Έλληνες που το χρησιμοποιούσαν για το άναμμα της φωτιάς με συγκέντρωση των ηλιακών ακτίνων, όπως συνάγεται καταφανώς από τους στίχους του Αριστοφάνη στις Νεφέλες: «...την λίθον την καλήν, την διαφανή, αφής το πυρ άπτουσιν» κ.λπ.

Η εξέλιξη των φακών μέσα στον χρόνο καθορίστηκε από τη συνεχή ανάγκη ποιοτικής αναβάθμισης των πάσης φύσεως οπτικών οργάνων, π.χ. φωτογραφικών μηχανών, τηλεσκοπίων, μικροσκοπίων, κ.ά..

Διάθλαση ονομάζεται το φυσικό φαινόμενο της εκτροπής της ευθύγραμμης τροχιάς διάδοσης που υφίστανται φωτεινά ή άλλα κύματα όταν διέρχονται από ένα διαπερατό από αυτά μέσον σε έτερο.

Ιδιαίτερα, στην οπτική, Διάθλαση φωτός χαρακτηρίζεται κάθε οπτικό φαινόμενο της εκτροπής της διεύθυνσης των φωτεινών ακτίνων κατά τη μετάβασή τους από ένα διαπερατό μέσο διάδοσης με δείκτη διάθλασης σε άλλο μέσο διάδοσης με δείκτη διάθλαση

Διάρκεια πειράματος : 30 λεπτά
Βαθμός δυσκολίας :2/5
Εφαρμογή :  Φυσική Στ΄Δημοτικού Φως  Φυσική Γ' Γυμνασίου Φως - Φακοί
Κείμενο -ιδέα-φωτογραφία : Τίνα Νάντσου
Πηγή θεωρίας : Wikipedia
 

Παίζει κύριο ρόλο για τη ζωή η σκοτεινή ύλη

Το κυριότερο υποψήφιο σωματίδιο της σκοτεινής ύλης είναι ένα σωματίδιο με μάζα που όμως αλληλεπιδρά σπάνια με την κανονική ύλη. Επίσης, μπορεί να είναι το ίδιο και το αντισωματίδιο του, που σημαίνει ότι εξαϋλώνει το ένα το άλλο όταν θα συναντηθούν, απελευθερώνοντας έτσι ενέργεια με τη μορφή της ακτινοβολίας. Είναι τα λεγόμενα WIMPs, ή Ασθενώς Αλληλεπιδρώντας Σωματίδια με Μάζα. Αυτά τα αόρατα σωματίδια θα μπορούσαν να συλληφθούν από τη βαρύτητα του πλανήτη μας και έτσι να απελευθερώσουν ενέργεια, που θα μπορούσαν να ζεστάνουν αυτόν τον κόσμο, σύμφωνα με το φυσικό Dan Hooper και τον αστροφυσικό Jason Steffen στο Εργαστήριο Fermi.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η αόρατη και ακόμη άγνωστης ταυτότητας σκοτεινή ύλη, που εμείς γνωρίζουμε να υπάρχει λόγω της βαρυτικής επίπτωσης που έχει πάνω στους γαλαξίες, αποτελεί περίπου το 85 τοις εκατό όλης της ύλης στο σύμπαν.

 Οι Hooper και Steffen προτείνουν ότι οι βραχώδεις υπερ-γαίες εξωπλανήτες, σε περιοχές με υψηλή πυκνότητα της βραδυκίνητης σκοτεινής ύλης θα μπορούσαν να ζεσταθούν τόσο, αρκετό για να κρατήσουν υγρό νερό στην επιφάνειά τους, ακόμη και εν απουσία της ενέργειας που έρχεται από ένα γειτονικό άστρο ή άλλες πηγές. Η δε πυκνότητα της σκοτεινής ύλης αναμένεται να είναι εκατοντάδες έως και χιλιάδες φορές μεγαλύτερη στις εσωτερικές περιοχές του Γαλαξία μας και στους πυρήνες των νάνων σφαιροειδών γαλαξιών, από ό,τι είναι στο ηλιακό μας σύστημα.

Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σε πλανήτες μέσα σε περιοχές με πυκνή σκοτεινή ύλη, η σκοτεινή ύλη και όχι το φως είναι που δημιουργεί τα βασικά στοιχεία που χρειάζεστε για να αναπτυχθεί η ζωή χωρίς την παρουσία ενός άστρου κοντά τους.

Κι όπως πιστεύει η ομάδα η σκοτεινή ύλη θα μπορούσε να κρατήσει τις επιφάνειες των εν λόγω πλανητών ζεστές για τρισεκατομμύρια χρόνια, διάστημα μέσα στο οποίο όλα τα κανονικά αστέρια θα σβήσουν κι έτσι μπορεί τελικά να αποδειχθεί η "σκοτεινή ύλη" προπύργιο της ζωής στο σύμπαν μας.

"Φαντάζομαι 10 τρισεκατομμύρια χρόνια στο μέλλον, όταν το σύμπαν θα έχει επεκταθεί τόσο που θα υπάρχει μια απέραντη μοναξιά, ενώ όλα τα αστέρια στον Γαλαξία μας θα έχουν από καιρό σβήσει, οπότε μόνο οι πλανήτες με τη θερμότητα της σκοτεινής ύλης θα διατηρούνται ζωντανοί. Ίσως θα μπορούσα να φανταστώ ότι κάθε πολιτισμός που θα επέζησε πάνω σε αυτούς τους πλανήτες, θα αρχίσει να κινείται με καύσιμο την σκοτεινή ύλη, " είπε ο Hooper σε μια συνέντευξη του.

 Πηγή: Astrophysical Journal              Μετάφραση : Physics 4u

 

και λίγη περισσότερη θεωρία . . .

Εκτός της συμβατικής ύλης που αποτελείται από άτομα, υπάρχουν και άλλες μορφές ύλης όπως:
η νετρονική ύλη, η ύλη των μελανών οπών και η σκοτεινή ύλη. Η σκοτεινή ύλη ονομάζεται έτσι γιατί δεν ακτινοβολεί σε καμία περιοχή του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος και αποτελεί το 23% της ύλης του Σύμπαντος ενώ η σκοτεινή ενέργεια το 73%. Δηλαδή η σκοτεινή ύλη και η σκοτεινή ενέργεια αποτελούν το 96% της ολικής υλογενέργειας του Σύμπαντος!!
Ο όρος "σκοτεινή" ύλη εισήχθη για πρώτη φορά από τον αστρονόμο Fritz Zwicky (1898-1974) στα 1934.

Η κβαντική παραξενιά του νερού κάνει δυνατή την ύπαρξη του

(Image: Jon Hursa/epa/Corbis)

Οι ζωοποιές ιδιότητες του νερού στηρίζονται σε μια λεπτή ισορροπία, λένε οι επιστήμονες. Αποδεικνύεται ότι η ζωή όπως την ξέρουμε στηρίζεται σε μια τυχαία, αλλά απίστευτα λεπτή, ισορροπία των κβαντικών δυνάμεων.
Το νερό είναι ένα από τα πιο παράξενα υγρά του πλανήτη, και πολλές από τις πιο περίεργες ιδιότητες του το καθιστούν ζωογόνο. Για παράδειγμα, η υψηλότερη πυκνότητα του που έχει ως υγρό παρά ως πάγος του επιτρέπει να επιπλέει στο νερό, βοηθώντας έτσι να επιβιώσουν τα ψάρια κάτω από παγωμένες λίμνες και ποτάμια. Και σε αντίθεση με πολλά άλλα υγρά, χρειάζεται πολλή θερμότητα για να θερμανθεί  ακόμα και λίγους βαθμούς Κελσίου, ένα χαρακτηριστικό που επιτρέπει στα θηλαστικά να ρυθμίσουν τη θερμοκρασία του σώματός τους.

Όμως πρόσφατες προσομοιώσεις σε υπολογιστή δείχνουν ότι στην κβαντομηχανική οφείλει το νερό αυτά τα ζωοποιά χαρακτηριστικά. Τα περισσότερα από αυτά οφείλονται στους ασθενείς δεσμούς υδρογόνου που συγκρατούν τα μόρια του νερού H₂O μαζί σε μια δικτυωμένη δομή. Για παράδειγμα, οι δεσμοί του υδρογόνου είναι αυτοί που συγκρατούν τα μόρια του πάγου σε μια πιο ανοικτή δομή σε σχέση με το υγρό νερό, οδηγώντας το έτσι σε μια χαμηλότερη πυκνότητα. Αντίθετα, χωρίς δεσμούς υδρογόνου, τα υγρά μόρια του νερού θα κινούνταν ελεύθερα και θα καταλάμβαναν περισσότερο χώρο από ό,τι στις άκαμπτες δομές του στερεού πάγου.

Ωστόσο, σε προσομοιώσεις που περιλαμβάνουν τα κβαντικά φαινόμενα, τα μήκη των δεσμών του υδρογόνου αλλάζουν διαρκώς χάρη στην αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg, η οποία μας λέει ότι κανένα μόριο δεν μπορεί να έχει μια σαφή θέση σε σχέση με τα άλλα. Αυτό βεβαίως αποσταθεροποιεί το δίκτυο των δεσμών του υδρογόνου, αφαιρώντας τους πολλές από τις ειδικές ιδιότητες του νερού., εξηγεί ο  Philip Salmon του Πανεπιστημίου Bath στη Βρετανία.

Το πώς όμως το νερό εξακολουθεί να υπάρχει σαν ένα δίκτυο δεσμών του υδρογόνου, αντίθετα με αυτές τις αποσταθεροποιητικές συνέπειες της κβαντομηχανικής, ήταν ένα μυστήριο.

Το 2009, ο θεωρητικός Thomas Markland, από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και οι συνεργάτες του πρότειναν ένα λόγο για τον οποίο η εύθραυστη δομή του νερού δεν καταρρέει εντελώς. Υπολόγισαν ότι η αρχή της αβεβαιότητας πρέπει να επηρεάζει επίσης και τα μήκη των δεσμών σε κάθε μόριο του νερού, και πρότεινε ότι γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να ενισχυθεί η έλξη μεταξύ των μορίων και να διατηρείται έτσι το δίκτυο των δεσμών του υδρογόνου.

«Το νερό έχει τυχαία δύο κβαντικά φαινόμενα που ακυρώνουν το ένα το άλλο», λέει ο Markland.

Μέχρι πρόσφατα, όμως, δεν υπήρχε τρόπος για να ανακαλύψει αν υπάρχει καμία μεταβολή στο μήκος του δεσμού στο μόριο του νερού.

Τώρα, η ομάδα του Philip Salmon έχει χρησιμοποιήσει το λεγόμενο βαρύ ύδωρ, του οποίου τα δύο άτομα του κανονικού υδρογόνου αντικαταστάθηκαν με δευτέριο. Αυτό το ισότοπο του υδρογόνου περιέχει ένα νετρόνιο στον πυρήνα, καθώς και ένα πρωτόνιο. Η επιπλέον μάζα καθιστά το νερό λιγότερο ευάλωτο σε κβαντική αβεβαιότητα. «Είναι σαν να έχουμε τη μισή αβεβαιότητα», υποστηρίζει ο Chris Benmore, του Εργαστηρίου Argonne στο Ιλλινόις, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.

Ο Salmon και οι συνεργάτες του εκτόξευσαν ακτίνες νετρονίων πάνω σε διαφορετικές εκδόσεις του νερού, και μελέτησε τον τρόπο που αναπήδησαν τα άτομα – ένας ακριβής τρόπος για να μετρήσουμε τα μήκη των δεσμών. Αυτοί επίσης αντικατέστησαν στο νερό τα κανονικά άτομα οξυγόνου με βαρύτερα άτομα, κάτι που τους επέτρεψε να καθορίσουν ποιοί δεσμοί μέτρησαν.

Διαπίστωσαν λοιπόν ότι ο δεσμός υδρογόνου-οξυγόνου ήταν ελαφρώς μεγαλύτερος από ότι του δευτέριου-οξυγόνου, το οποίο είναι αυτό που θα περίμενε κανείς, αν η κβαντική αβεβαιότητα επηρεάζει τη δομή του νερού. “Κανείς δεν το είχε μετρήσει ποτέ", λέει ο Benmore.

Έχουμε συνηθίσει στην ιδέα ότι οι φυσικές σταθερές του Κόσμου έχουν τελειοποιηθεί για την ύπαρξη της ζωής. Τώρα φαίνεται ότι οι κβαντικές δυνάμεις του νερού μπορούν να προστεθούν σε αυτήν τη "μόλις σωστή” λίστα.

Πηγή: New Scientist          Μετάφραση : Physics 4u

Το ιπτάμενο τρένο. Μια εφαρμογή της κβαντομηχανικής

Και όμως το ιπτάμενο τρένο είναι μία εφαρμογή της κβαντομηχανικής.

Το Φαινόμενο Meissner περιγράφει την απώθηση του μαγνητικού πεδίου από το εσωτερικό ενός υπεραγώγιμου υλικού κατά την μετάβαση από την κανονική στην υπεραγώγιμη φάση.
Οι Βάλτερ Μάισνερ και Ρόμπερτ Όξενφελντ ανακάλυψαν το φαινόμενο το 1933 όταν μέτρησαν την κατανομή του μαγνητικού πεδίου υπεραγώγιμων δειγμάτων κασσίτερου και μολύβδου.^[1]
Τα δείγματα αυτά, υπό την παρουσία εξωτερικού μαγνητικού πεδίου, ψύχθηκαν κάτω από την ονομαζόμενη θερμοκρασία μετάβασης τους στην υπεραγώγιμη φάση (T_c). Κάτω από την θερμοκρασία Τ_c τα δείγματα ακύρωσαν το μαγνητικό πεδίο στο εσωτερικό τους. Η παρατήρηση αυτή έγινε με έμμεσο τρόπο: επειδή το συνολικό μαγνητικό πεδίο διατηρείται σταθερό, όταν το εσωτερικό πεδίο μειώθηκε κατά την μετάβαση στην υπεραγώγιμη φάση, αυξήθηκε αντίστοιχα το εξωτερικό πεδίο που περιβάλει τα δείγματα.
Το πείραμα απέδειξε ότι οι υπεραγωγοί ήταν κάτι παραπάνω από απλώς σχεδόν τέλειοι αγωγοί του ηλεκτρικού ρεύματος και πως διαθέτουν μια επιπλέον μοναδική ιδιότητα χαρακτηριστική για την υπεραγώγιμη φάση.

Ευχαριστώ τον συνάδελφο και φίλο Σωτήρη Μανδηλιώτη , υπεύθυνο του ΕΚΦΕ Σερρών για το βίντεο που μου έστειλε.

Πηγή θεωρίας : Wikipedia

Τεχνικός άθλος η μέτρηση της Έριδος, του μακρινού πλανήτη-νάνου

Eυρωπαίοι αστρονόμοι, με επικεφαλής τον Μπρούνο Σικαρντί του πανεπιστημίου Μαρί Κιουρί και του Αστεροσκοπείου του Παρισιού, κατάφεραν να μετρήσουν τη διάμετρο της Έριδος, χρησιμοποιώντας τα τηλεσκόπια του Ευρωπαϊκού Νοτίου Παρατηρητηρίου στη Χιλή, καθώς ο μικρός πλανήτης περνούσε μπροστά από ένα αχνό άστρο. Πρόκειται για τεχνικό άθλο, καθώς η Έρις βρισκόταν σε απόσταση από τη Γη 100 φορές μεγαλύτερη από ό,τι η Γη από τον Ήλιο και η θερμοκρασία της είναι μείον 238 βαθμοί Κελσίου.

Αν και η αινιγματική Έρις στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος είναι πολύ πιο πυκνή και ακόμα πιο παγωμένη από τον Πλούτωνα, οι δύο μακρινοί νάνοι πλανήτες αποτελούν σχεδόν τέλειους διδύμους, καθώς έχουν σχεδόν το ίδιο μέγεθος, όπως δείχνουν για πρώτη φορά νέες ακριβέστερες αστρονομικές μετρήσεις.

Η Έρις είναι το πιο μακρινό ουράνιο σώμα στο ηλιακό μας σύστημα, που έχει ποτέ παρατηρηθεί με αυτή την μέθοδο. Η ανακάλυψη, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων, ανατρέπει τις αρχικές εκτιμήσεις των επιστημόνων.

Όταν η Έρις (η οποία πήρε το όνομα της θεάς της φιλονικίας στην ελληνική μυθολογία) ανακαλύφθηκε το 2005, θεωρήθηκε πολύ μεγαλύτερη από τον Πλούτωνα, τον θεωρούμενο για πολλά χρόνια εξώτατο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, ο οποίος είχε ανακαλυφθεί το 1930. Μάλιστα, η ανακάλυψή της - και η λανθασμένη εκτίμηση για το μέγεθός της - έπαιξε τόσο μεγάλο ρόλο, που το 2006 η Διεθνής Αστρονομική Ένωση ''υποβάθμισε'' τον Πλούτωνα στη ''μικρή'' κατηγορία των νάνων-πλανητών (μαζί με τον μεγάλο αστεροειδή Δήμητρα και τα ουράνια σώματα Μακεμάκε και Χαουμέα), μία απόφαση που μέχρι σήμερα συναντά αντιδράσεις από αρκετούς αστρονόμους, αλλά και τον πολύ κόσμο.

Η νέα ακριβέστερη μέτρηση θα βοηθήσει τους επιστήμονες να καταλάβουν καλύτερα τη σύνθεση και την εξελικτική ιστορία της Έριδος, η οποία διαθέτει μια λευκή πολύ αντανακλαστική επιφάνεια, πράγμα που σημαίνει ότι πιθανότατα είναι καλυμμένη με ένα λεπτό στρώμα παγωμένου αζώτου. Η Έρις αντανακλά περίπου το 96% του προσπίπτοντος φωτός του Ήλιου (έναντι 60% που αντανακλά ο Πλούτων), γεγονός που την καθιστά, μαζί με τον παγωμένο δορυφόρο Εγκέλαδο του Κρόνου, ένα από τα πιο αντανακλαστικά σώματα στο ηλιακό μας σύστημα.

Η Έρις και ο Πλούτων βρίσκονται στη λεγόμενη ''Ζώνη Κούιπερ'', ένα δακτύλιο παγωμένων ουρανίων σωμάτων πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Η Έριδα είναι ακόμα πιο μακριά από τον Ήλιο σε σχέση με τον ''δίδυμό'' της, με συνέπεια να χρειάζεται 556 γήινα χρόνια για να κάνει μια πλήρη ελλειπτική περιφορά γύρω από τον Ήλιο, έναντι 248 ετών που χρειάζεται ο Πλούτων.

Η Έρις, που έχει σφαιρικό σχήμα, υπολογίστηκε ότι έχει διάμετρο 2.326 χιλιόμετρα (συν/πλην 12 χλμ), ενώ ο Πλούτων, για τον οποίο οι μέχρι τώρα υπολογισμοί είναι λιγότερο ακριβείς, εκτιμάται ότι έχει διάμετρο της τάξης των 2.300 έως 2.400 χιλιομέτρων. Η θερμοκρασία στην Έριδα δεν ξεπερνά τους μείον 238 βαθμούς Κελσίου, ενώ πιστεύεται ότι διαθέτει μια αραιή και περιστασιακή ατμόσφαιρά πλούσια σε μεθάνιο, αν και οι τελευταίες παρατηρήσεις δεν επιβεβαίωσαν την ύπαρξη τέτοιας ατμόσφαιρας.

Η Έρις, γύρω από την οποία υπάρχει ένας μικρός δορυφόρος, η Δυσνομία, υπολογίστηκε ότι είναι κατά 27% βαρύτερη από τον Πλούτωνα, πράγμα που σημαίνει ότι, αφού και οι δύο έχουν ίδιο μέγεθος, είναι πολύ πυκνότερη από αυτόν (περίπου 2,5 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό έναντι 2 του Πλούτωνα και 5,5 της Γης). Η αυξημένη πυκνότητα σημαίνει ότι κατά πάσα πιθανότητα η Έρις είναι περισσότερο βραχώδης από τον Πλούτωνα, ο οποίος διαθέτει περισσότερο πάγο, όπως δήλωσε ένας από τους ερευνητές, ο Εμανουέλ Ζεάν του Ινστιτούτου Αστροφυσικής του πανεπιστημίου της Λιέγης στο Βέλγιο.

Πηγή : Ελευθεροτυπία

Πετυχημένη ήταν η δοκιμή ενός νέου διαστημικού αερόπλοιου

Η αμερικανική εταιρία JP Aerospace δημιούργησε ένα πρωτότυπο πτητικό όχημα, ένα μη επανδρωμένο αερόπλοιο, το οποίο κατάφερε να φτάσει και να κινηθεί στα «σύνορα» της Γης με το Διάστημα σπάζοντας το σχετικό ρεκόρ πτήσης για τέτοιου είδους οχήματα.

Το αερόπλοιο

Το Tandem μοιάζει με τα οχήματα ανεμοπτέρησης που χρησιμοποιούν οι λάτρεις της εναέριας κίνησης. Αποτελείται από ένα πλαίσιο κατασκευασμένο από ανθρακονήματα και δύο ηλεκτρικούς κινητήρες που παρέχουν ενέργεια σε δύο έλικες ενώ στις δύο άκρες του βρίσκονται δύο μπαλόνια.

Το πρωτότυπο πτητικό όχημα κατάφερε να πετάξει σε ύψος περίπου 35 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της Γης φτάνοντας στη μέση της στρατόσφαιρας. Η στρατόσφαιρα ανήκει μεν στα στρώματα της ατμόσφαιρας αλλά η κίνηση σε αυτήν θεωρείται κίνηση σε διαστημικό χώρο.

Οι δυνατότητες

Το προηγούμενο ρεκόρ κρατούσε ένα αερόπλοιο που είχε κατασκευαστεί για λογαριασμό του αμερικανικού στρατού  και το οποίο είχε καταφέρει να κινηθεί σε ύψος περίπου 25 χλμ. Το Tandem ελέγχεται από το έδαφος και η ομαλή επιστροφή του στην επιφάνεια της Γης γίνεται με πέντε αλεξίπτωτα τα οποία ξεδιπλώνονται όταν ξεκινήσει η σχετική διαδικασία.

Οι κατασκευαστές του αναφέρουν ότι το Tandem θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εκτοξεύονται από μεγάλα ύψη ερευνητικοί πύραυλοι, για τη μεταφορά άλλων αερόπλοιων καθώς και για τη μεταφορά εφοδίων και εξοπλισμού σε ερευνητικούς και επιστημονικούς σταθμούς που βρίσκονται σε μεγάλα υψόμετρα στη Γη.

Πηγή: Βήμα Science

Απενεργοποιήθηκε η τελευταία μεγάλη πυρηνική βόμβα της εποχής του Ψυχρού Πολέμου

Η Τρίτη, σηματοδότησε το τέλος μιας ιστορικής περιόδου για την ανθρωπότητα, όταν ειδικοί στο Αμαρίλο του Τέξας απενεργοποίησαν την παλαιότερη και μεγαλύτερη πυρηνική βόμβα που διέθεταν οι ΗΠΑ, τη Β-53.

Αξιωματούχοι ανέφεραν ότι κατά την απενεργοποίηση της βόμβας διαχωρίστηκαν 136 κιλά ισχυρών εκρηκτικών από το ουράνιο που βρισκόταν στον πυρήνα της.

Το απομεινάρι αυτό του Ψυχρού Πολέμου, που ενεργοποιήθηκε το 1962, ζύγιζε 4,5 τόνους και είχε το μέγεθος μικρού βαν. Στρατιωτικοί αναλυτές αναφέρουν ότι η βόμβα είχε τεράστιο όγκο για να καλύψει την έλλειψη ακρίβειας που είχαν τα όπλα εκείνης της εποχής. Όπως τόνισαν η συγκεκριμένη βόμβα ήταν εκατοντάδες φορές πιο ισχυρή από την πυρηνική βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα το 1945.

Το πυρηνικό αυτό όπλο ήταν το τελευταίο στο οπλοστάσιο της σειράς Β-53, που κατασκευάστηκε στο αποκορύφωμα της έντασης μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης, αλλά τώρα θεωρείται απηρχαιωμένο λόγω του τέλους του Ψυχρού Πολέμου, των νέων τεχνολογιών και των διεθνών Συνθηκών ελέγχου των πυρηνικών εξοπλισμών.

Αμερικανοί ειδικοί αρνούνται να δηλώσουν πόσες τέτοιες βόμβες είχαν κατασκευαστεί μέχρι το 1997 που σταμάτησε η παραγωγή τους.

Η τελετή απενεργοποίησης της βόμβας την Τρίτη, πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της επιδίωξης του Προέδρου Ομπάμα να μειωθεί ο αριθμός και ο ρόλος των πυρηνικών όπλων στο οπλοστάσιο των ΗΠΑ.

Πηγή: Σκάι.gr

Η συνολική διαρροή ραδιενέργειας από τη Φουκουσίμα «μεγαλύτερη του Τσερνόμπιλ»

Ραδιενεργό ξένο-133 διέρρευσε από το εργοστάσιο πριν καν χτυπήσει το τσουνάμι   (Φωτογραφία:  Associated Press )

Το πυρηνικό δυστύχημα στο σταθμό Φουκουσίμα-Νταΐτσι απελευθέρωσε πολύ περισσότερη ραδιενέργεια από ό,τι δείχνουν τα ιαπωνικά στοιχεία -περισσότερη από ό,τι το Τσερνόμπιλ- και οι ιαπωνικές αρχές θα μπορούσαν να είχαν αποτρέψει ένα μέρος της διαρροής, καταλήγει νορβηγική μελέτη που υποβάλλεται τώρα σε έλεγχο από την επιστημονική κοινότητα.

Η ομάδα του Άντρεας Στολ στο Ινστιτούτο Ατμοσφαιρικών Μελετών της Νορβηγίας χρησιμοποίησε στοιχεία από σταθμούς μέτρησης της ραδιενέργειας σε όλο τον κόσμο, σε αντίθεση με τις εκτιμήσεις της ιαπωνικής κυβέρνησης, οι οποίες βασίστηκαν σε δεδομένα από σταθμούς εντός της Ιαπωνίας και δεν συνεκτίμησαν τη διαρροή ραδιοϊσοτόπων στον Ειρηνικό.

Εκτός του ότι ανεβάζει την εκτίμηση για τη συνολική ποσότητα ραδιοϊσοτόπων που απελευθερώθηκαν μετά το φονικό τσουνάμι της 11ης Μαρτίου, το νέο μοντέλο δείχνει ότι το δυστύχημα θα είχε πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις αν είχε βρέξει στο Τόκιο μετά την τραγωδία.

«Υπήρχε μια περίοδος κατά την οποία μια αρκετά μεγάλη συγκέντρωση [ραδιενεργού καίσιου-137] πέρασε πάνω από το Τόκιο, ευτυχώς όμως δεν έβρεξε. [Το δυστύχημα] θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερο» σχολιάζει ο Στολ στο δικτυακό τόπο του περιοδικού Nature.

H έρευνά του δημοσιεύεται online από την επιθεώρηση Atmospheric Chemistry and Physics προκειμένου να υποβληθεί σε έλεγχο από την επιστημονική κοινότητα.

Βασικά ευρήματα:

• Η διαρροή του επικίνδυνου καισίου-137 ήταν υπερδιπλάσια σε σχέση με τις ιαπωνικές εκτιμήσεις (3,5x10¹⁶ Bequerel έναντι 1,5x10¹⁶ Bq) και περίπου η μισή σε σχέση με τη διαρροή καισίου από το Τσερνόμπιλ
• Η διαρροή του σχετικά ακίνδυνου ξένου-133 ήταν μεγαλύτερη από την ιαπωνική εκτίμηση (1,7x10¹⁹ έναντι 1,1x10¹⁹ Bq) αλλά και μεγαλύτερη από ό,τι στο Τσερνόμπιλ (1,4x10¹⁹ Bq)
• Η ιαπωνική κυβέρνηση θα μπορούσε να είχε αποτρέψει ένα μέρος της διαρροής καισίου-137 αν είχε διοχετεύσει νωρίτερα νερό στη δεξαμενή όπου φυλάσσονταν τα πυρηνικά καύσιμα του αντιδραστήρα 4.

Ακόμα, η νέα ανάλυση προσφέρει ενδείξεις ότι η διαρροή ξένου-133 ξεκίνησε αμέσως μετά το σεισμό και πριν από το τσουνάμι που ακολούθησε ώρες αργότερα.

Το γεγονός αυτό ενδέχεται να οδηγήσει σε αναθεώρηση των κανονισμών ασφάλειας στα πυρηνικά εργοστάσια, δεδομένου ότι η ιαπωνική κυβέρνηση παραδέχεται ότι το ταρακούνημα από το σεισμό υπερέβη τις σχεδιαστικές προδιαγραφές του εργοστασίου Φουκουσίμα-Νταΐτσι.

Ο Άντρεας Στολ, πάντως, επισημαίνει ότι και η δική του ανάλυση εμπεριέχει μεγάλη αβεβαιότητα.  «Αν κανείς κοιτάξει τις εκτιμήσεις για το Τσερνόμπιλ, η αβεβαιότητα παραμένει μεγάλη 25 χρόνια μετά» επισημαίνει.

Ακόμα, ο Στολ  δεν επιρρίπτει ευθύνες στους Ιάπωνες συναδέλφους του για τις δικές τους εκτιμήσεις. «Ήθελαν να δημοσιοποιήσουν κάποια πράγματα γρήγορα» λέει.

Πηγή :Newsroom ΔΟΛ

Ηλιακός φούρνος

αν θέλετε το κολατσιό σας ξεροψημένο . . .

Το ψωμί μας ζεστάθηκε με τον ηλιακό φούρνο !

Τοποθετήσαμε τους ηλιακούς μας φούρνους στο παράθυρο για μια ώρα

Υλικά

1 άδειο κουτί πίτσας ή γλυκών
μαύρο χαρτόνι
μεμβράνη κουζίνας ή ζελατίνα
αλουμινόχαρτο ή καθρέφτης
σύρμα ή ξυλάκια από σουβλάκι
ψαλίδι ή κοπίδι
κόλλα
σελοτέιπ

Βήματα

1. Τοποθετούμε μαύρο χαρτόνι στο εσωτερικό του κουτιού μας. Το μαύρο χρώμα απορροφά την  ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία του Ήλιου και έτσι ανεβάζει την θερμοκρασία στο εσωτερικό του.
2. Κόβουμε όπως στη φωτογραφία το πάνω μέρος του χαρτονιού για να κάνουμε μία πόρτα στο φουρνάκι μας.

3. Τοποθετούμε μεμβράνη κουζίνας στο ανοιχτό μέρος του κουτιού ώστε να γίνει ένα μικρό θερμοκήπιο στο εσωτερικό και να παγιδεύσουμε τη θερμότητα .
4. Για να ανακλαστεί η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία του Ήλιου , χρησιμοποιούμε αλουμινόχαρτο που λειτουργεί ως ανακλαστήρας. Το τοποθετούμε στο εσωτερικό του παραθύρου από την μέσα πλευρά.
5. Χρησιμοποιούμε ένα κομμάτι σύρμα για να ρυθμίζουμε το ύψος του παραθύρου έτσι ώστε η ηλιακή ακτινοβολία να ανακλάται και να την κατευθύνουμε στο εσωτερικό του φούρνου μας.
6. Τοποθετούμε τον φούρνο μας στον ήλιο για τουλάχιστον μία ώρα. Φροντίζουμε να τοποθετήσουμε έτσι την κατασκευή μας ώστε το αλουμινόχαρτο να ανακλά την ηλιακή ακτινοβολία και να την οδηγεί στο εσωτερικό του φούρνου.

Οι ηλιακοί μας φούρνοι τράβηξαν το ενδιαφέρον όλο του σχολείου

και λίγη περισσότερη φυσική . . .

Η θερμοκρασία που αναπτύσσεται είναι περίπου 70 βαθμοί Κελσίου γιατί εγκλωβίζεται η θερμότητα στο εσωτερικό του φούρνου μας και έτσι ανεβαίνει η θερμοκρασία. Το σύστημά μας είναι σαν ένα μικρό θερμοκήπιο. Οι πολλαπλές ανακλάσεις στο αλουμινόχαρτο και το μαύρο χαρτόνι ανεβάζουν την θερμοκρασία στο εσωτερικό του οπότε αν έχουμε υπομονή μπορούμε να μαγειρέψουμε.

Ο φούρνος μας είναι ιδανικός για να ζεσταίνεις το φαγητό σου ή το κολατσιό σου . Καλή όρεξη!

Για να μαγειρέψεις πρέπει να αφήσεις τον φούρνο στον Ήλιο για τουλάχιστον μία ώρα. Ένα από τα πιο ωραία μπριάμ της ζωής μου το έχω φάει μαγειρεμένο σε ηλιακό φούρνο στο Πήλιο. Μαγειρεύτηκε αργά για 3 ώρες και ήταν μοναδικό σε γεύση και αρώματα.

Διάρκεια κατασκευής : 1.30 λεπτά
Διάρκεια πειράματος : 1.30 λεπτά
Βαθμός δυσκολίας : 4/5
Εφαρμογή : Φυσική Στ' Δημοτικού Θερμότητα- Ήπιες Μορφές Ενέργειας Φυσική Β' Γυμνασίου Θερμότητα
Κείμενο - φωτογραφίες : Τίνα Νάντσου