Πείραμα: Το κοπάδι ήρθε στο σαλόνι σας!

Ωχ ακούω κατσικάκια!!

αν θέλετε να βρεθείτε για λίγο βοσκός στην εξοχή  . . .

Οι συναρπαστικές δυνατότητες της τεχνολογίας των 6 αισθήσεων του Pranav Mistry!

Δείτε το βίντεο για την καταπληκτική εφεύρεση του Ινδού εφευρέτη Pranav Mistry!

Γιγάντιος ηλιακός ανεμοστρόβιλος

Οι ανεμοστρόβιλοι της Γης δεν είναι πραγματικά τίποτε μπροστά στον ανεμοστρόβιλο αυτού του βίντεο που «ξεπηδά» από την επιφάνεια του Ηλίου και έχει πλάτος περισσότερο από πέντε φορές μεγαλύτερο από εκείνο της Γης. 
Η δραστηριότητά του απαθανατίστηκε από τα τηλεσκόπια του Αστεροσκοπείου Ηλιακής Δυναμικής (SDO) της NASA πέρυσι τον Σεπτέμβριο και το σχετικό βίντεο παρουσιάστηκε σήμερα στο βρετανικό Συνέδριο Αστρονομίας που διεξάγεται στο Μάντσεστερ.

Διορθώθηκε το «ρολόι» χρονολόγησης των πετρωμάτων

Zircon gives clues to the past (Image: Science/AAAS)

Ορισμένα γεγονότα στην ιστορία της Γης τελικά συνέβησαν πιο πρόσφατα από ό,τι πίστευαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες, καθώς δύο νέες επιστημονικές έρευνες, μια Βρετανό-αμερικανική και μία Αμερικανό-ισραηλινή, έρχονται να διορθώσουν το «ρολόι» χρονολόγησης των πετρωμάτων, το οποίο, όπως φαίνεται, έπεφτε έξω από αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια έως μερικά εκατομμύρια χρόνια.

Παραιτήθηκε ο επικεφαλής του πειράματος για την ταχύτητα των νετρίνων

Νεότερα πειράματα έδειξαν ότι η απόκλιση εξηγείται από σφάλματα μετρήσεων   (Φωτογραφία:  Αρχείο ΔΟΛ )

Ο καθηγητής Αντόνιο Ερεντιάτο, μέλος της ομάδας που ανακοίνωσε πέρυσι ότι τα νετρίνα κινούνται ταχύτερα από το φως, παραιτήθηκε από τη θέση του επικεφαλής του πειράματος.

Η ώρα της Γης στη Σχολή Χιλλ

Κρατάμε αναμμένα κεριά και σχηματίζουμε την λέξη Γη

Η φυσική του ενός λεπτού: η απόδειξη του E=mc² από τον Einstein

Δείτε το απολαυστικό βίντεο του New Scientist για την θεωρία της Σχετικότητας. Ποια είναι η απόδειξη του γνωστού τύπου  E=mc² από τον Einstein;

Πείραμα: Και όμως δεν σπάει

αν θέλετε να μαγέψετε τους φίλους σας...

Θα σπάσει ή όχι το μπαλόνι;

Ερώτηση: Τι ακούω;

Τι ακούω;

Η απάντηση αύριο
Η απάντηση εδώ.

Μεταφορείς της ζωής οι κομήτες

Μια από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες για την εμφάνιση της ζωής στη Γη είναι ότι τα δομικά υλικά για τη δημιουργία της ζωής έφθασαν εδώ από το Διάστημα μέσω των κομητών που έπεφταν μαζικά στον πλανήτη μας την πρώτη περίοδο της ύπαρξης του.

Πιθανή ύπαρξη υπογείου ωκεανού στον Εγκέλαδο

Το σκάφος «Cassini» έκανε ένα νέο κοντινό πέρασμα από το νότιο πόλο του Εγκέλαδου, του δορυφόρου του Κρόνου, ενισχύοντας την πεποίθηση των επιστημόνων ότι διαθέτει ένα υπόγειο ωκεανό υγρού νερού.

Γεμάτος Σούπερ-Γαίες ο Γαλαξίας

Με βάση τα ευρήματα του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler που εξερευνά το Γαλαξία για να εντοπίζει πλανήτες οι επιστήμονες είχαν οδηγηθεί στην εκτίμηση ότι υπάρχουν τρισεκατομμύρια πλανήτες στον γαλαξία μας και δέκα δισ. εξ αυτών έχουν μέγεθος παρόμοιο ή λίγο μεγαλύτερο από αυτό της Γης.
Νέα μελέτη γάλλων επιστημόνων υποστηρίζει τώρα ότι ο αριθμός των Σούπερ Γαιών (όπως έχουν ονομαστεί οι πλανήτες με μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από αυτό της Γης) στο Γαλαξία είναι πολλαπλάσιος και ανέρχεται σε πολλές δεκάδες δισ.

Ερώτηση: Θα σπάσει το μπαλόνι;

Όταν πλησιάσω το κερί στο μπαλόνι αυτό θα σπάσει ή όχι;

Όταν ακουμπήσει η φλόγα του κεριού το μπαλόνι τι θα συμβεί;

Η απάντηση αύριο.
Η απάντηση εδώ .

Το μυαλό του Αϊνστάιν γίνεται έκθεμα σε μουσείο!

Genius: Following his death in 1955, at the age of 76, Einstein's brain was divided into sections and preserved in formaldehyde. Two of these thinly preserved slices are going on show at the Wellcome Collection in London

Σαράντα έξι διαφάνειες που περιέχουν κομμάτια του εγκεφάλου του διάσημου φυσικού Άλμπερτ Αϊνστάιν παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο βρετανικό κοινό σε μια έκθεση που θα ξεκινήσει την ερχόμενη Πέμπτη, 29 Μαρτίου.

Όταν ο μεγάλος φυσικός απεβίωσε το 1955 σε ηλικία 76 ετών αποτεφρώθηκε σύμφωνα με την επιθυμία του και οι στάχτες του σκορπίστηκαν. Αλλά ο παθολόγος Τόμας Χάρβεϊ, ο οποίος ανέλαβε και την νεκροψία, δήλωσε ότι ο γιος του Αϊνστάιν έδωσε άδεια ώστε να διατηρηθεί ο εγκέφαλός του για έρευνα.

Έτσι, ο εγκέφαλός του χωρίστηκε σε δύο ενότητες εκ των οποίων δύο τμήματά του θα παρουσιαστούν στη έκθεση με τίτλο «Brains: The Mind As Matter» στη Βρετανία.

Θερμικός «μανδύας» εξαφανίζει αντικείμενα από τη θερμότητα

Μετά τους διάφορους «μανδύες» που κάνουν αόρατα τα αντικείμενα από το φως, τους ήχους, τους σεισμούς, τα κύματα της θάλασσας κ.α., μία ομάδα Γάλλων επιστημόνων προτείνει ένα νέου τύπου θερμικό μανδύα, που θα «εξαφανίζει» τα αντικείμενα από τη θερμότητα. Θα είναι δηλαδή μια εξελιγμένη θερμική ασπίδα, η οποία δεν θα αντέχει τη θερμότητα, όπως οι συμβατικές ασπίδες, αλλά θα «ξεγελά» τη θερμότητα, ώστε να διαχέεται γύρω από το αντικείμενο χωρίς να το επηρεάζει.

Η απεικόνιση των ωκεάνιων ρευμάτων από τη NASA θυμίζει Βαν Γκoγκ

Μοναδικούς σχηματισμούς που παραπέμπουν στα κυκλικά νέφη του Βίνσεντ Βαν Γκογκ σχηματίζουν τα ωκεάνια ρεύματα του πλανήτη μας.

Εναν από τους διασημότερους πίνακες του ολλανδού ζωγράφου Βίνσεντ Βαν Γκoγκ, θυμίζει η οπτικοποίηση των γιγάντιων κυκλικών ρευμάτων των ωκεανών του πλανήτη μας από τη NASA.

Ραντεβού για το σούπερ τηλεσκόπιο

Στις 3 Απριλίου θα συναντηθούν στο Αμστερνταμ οι επιτελείς του SKA, ενός νέου σούπερ επίγειου τηλεσκοπίου, για να συζητήσουν τις τελικές λεπτομέρειες της κατασκευής του.   Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ένα (μονό) τηλεσκόπιο αλλά για ένα παρατηρητήριο που θα συνδυάζει την ισχύ χιλιάδων ραδιοτηλεσκοπίων.
Στην κατασκευή του συμμετέχουν 67 οργανισμοί και πανεπιστήμια  από 20 χώρες και, αν όλα πάνε σύμφωνα με τον σχεδιασμό, η κατασκευή της  εγκατάστασης θα ξεκινήσει το 2016 με τη Νότιο Αφρική και την Αυστραλία να είναι οι επικρατέστερες περιοχές για να την φιλοξενήσουν.

Η Αρκτική ξεπέρασε το σημείο χωρίς επιστροφή

Οι πάγοι της Αρκτικής οδηγούνται προς... θερινή εξαφάνιση έχοντας ξεπεράσει το σημείο χωρίς επιστροφή υποστηρίζει νέα μελέτη Πηγή NASA Goddard

Ο Βόρειος Παγωμένος Ωκεανός θα πάψει σύντομα να είναι παγωμένος τα καλοκαίρια– πολύ νωρίτερα από ό,τι υπολογίζουν ακόμη και οι πιο απαισιόδοξες ως τώρα προγνώσεις. Αυτό υποστηρίζει μια νέα και πολυαναμενόμενη μελέτη η οποία αναλύοντας όλα τα διαθέσιμα δορυφορικά δεδομένα διαπίστωσε ότι την τελευταία πενταετία οι αρκτικοί πάγοι συρρικνώνονται πολύ περισσότερο από ό,τι προέβλεπαν τα μοντέλα των ειδικών.

Νέο παγκόσμιο ρεκόρ έντασης μαγνητικού πεδίου

Αμερικανοί επιστήμονες δημιούργησαν το ισχυρότερο μαγνητικό πεδίο που έχει επιτευχθεί ποτέ, το οποίο ξεπέρασε τα 100 Τέσλα και συγκεκριμένα έφθασε τα 100.75.

Είναι περίπου δύο εκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από το μαγνητικό πεδίο της ίδιας της Γης και δεκάδες φορές ισχυρότερο από το πεδίο που επιτυγχάνεται σε μια ιατρική μαγνητική τομογραφία.

Το εργαστήριο του Λος Αλαμος, που ανήκει στο υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ, εδώ και μια δεκαετία περίπου κάνει πειράματα με πολύ ισχυρά μαγνητικά πεδία.

Στο βαθύτερο σημείο των ωκεανών καταδύθηκε ο Τζέιμς Κάμερον

Κατάδυση στην Τάφρο των Μαριαννών, το βαθύτερο σημείο των ωκεανών, πραγματοποίησε ο σκηνοθέτης του Τιτανικού, Τζέιμς Κάμερον, για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ.

Ο Κάμερον πραγματοποίησε την κατάδυση – που διήρκεσε αρκετές ώρες – με το μονοθέσιο υποβρύχιο Deepsea Challenge και όταν ανέβηκε στην επιφάνεια χαρακτήρισε την επιχείρηση «επιτυχημένη».

Συναγερμός στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό

Σε κάψουλες διαφυγής βρήκε προσωρινά καταφύγιο το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) το βράδυ της Παρασκευής, καθώς υπήρχε κίνδυνος σύγκρουσης του σταθμού με διαστημικό σκουπίδι.

Το διαστημικό σκουπίδι - ένα κομμάτι από ρωσικό πύραυλο - εντοπίστηκε την Παρασκευή, οπότε και ήταν πλέον αργά για να μετακινηθεί ο ΔΔΣ.

Η NASA δήλωσε ότι το κομμάτι αυτό δεν ήταν πολύ κοντά στον διαστημικό σταθμό για να αποτελέσει απειλή, παρ’ όλα αυτά, προτίμησε να προχωρήσει στη λήψη προληπτικών μέτρων.

Είναι η τρίτη φορά σε 12 χρόνια που ο ΔΔΣ έρχεται αντιμέτωπος με τον κίνδυνο σύγκρουσης με διαστημικό σκουπίδι.

Σημειώνεται ότι το πλήρωμα του ΔΔΣ στελεχώνεται από τρεις Ρώσους, δύο Αμερικανούς και έναν Ιάπωνα αστροναύτη.

Πηγή: Σκάι

Πείραμα: Αγωγιμότητα διαλύματος αλατιού

Το λαμπάκι μας ανάβει όταν προσθέτουμε αλάτι.

Υλικά για το πείραμα

λίγο αλάτι
1 ποτήρι
1 μπαταρία 4,5 Volt
αλουμινόχαρτο
καλώδιο
ψαλίδι
μονωτική ταινία
1 χάλκινο κέρμα

Βήματα

1. Φτιάχνουμε ένα απλό κύκλωμα με μία μπαταρία και αλουμινόχαρτο όπως φαίνεται παρακάτω. Ακουμπάμε τα αλουμινόχαρτα μεταξύ τους. Τι παρατηρούμε; Γιατί γίνεται αυτό;
2. Τοποθετούμε τα δύο αλουμινόχαρτα μέσα στο νερό. Τι παρατηρούμε;
3. Προσθέτουμε σιγά σιγά αλάτι μέσα στο νερό. Τι παρατηρούμε; Γιατί γίνεται αυτό;
Ποτε αρχίζει να ανάβει το λαμπάκι; Τι μπορουμε να κάνουμε
Τι γινεται αν ανακατέψουμε το διάλυμα;
Τι γινεται αν βαλουμε ζάχαρι αντί για αλάτι;

Αρχικά το λαμπάκι μας δεν ανάβει όταν τα αλουμινόχαρτα δεν ακουμπούν το ένα το άλλο. Όταν όμως αρχίσουμε και προσθέτουμε αλάτι ο λαμπτήρας αρχικά φωτοβολεί λίγο και στη συνέχεια περισσότερο.

Ρίξαμε κέρμα μέσα στο νερό και αυτό έγινε πράσινο!!

Τι παρατηρούμε μέσα στο νερό; Γιατί δημιουργούνται φυσαλίδες; Τι χρώμα γίνεται το νερό;

Μετά από αρκετό χρόνο το χρώμα του νερού έγινε πράσινο!!

4. Προσθέτουμε μέσα στο νερό ένα κέρμα και το αφήνουμε για 2 λεπτά. Τι χρώμα γίνεται το κέρμα; Γιατί γίνεται αυτό;

και λίγη περισσότερη φυσική....

Μελετάμε την αγωγιμότητα του διαλύματος άλατος.

Η ηλεκτρική αγωγιμότητα διαλύματος είναι μια μαθηματική έκφραση της ικανότητας ενός υδατικού διαλύματος να άγει το ηλεκτρικό ρεύμα. Η ικανότητα αυτή εξαρτάται από την παρουσία ιόντων, το σθένος τους, την κινητικότητα τους, τη συγκέντρωση τους, τη θερμοκρασία, το ιξώδες του διαλύματος και το μέγεθος της διαφοράς δυναμικού με την οποία γίνεται η μέτρηση. Τα διαλύματα των περισσότερων ανόργανων οξέων και βάσεων και όλων των αλάτων είναι σχετικά καλοί αγωγοί του ρεύματος. Αντίθετα τα μόρια των οργανικών ενώσεων, που δεν διίστανται όταν διαλυθούν στο νερό, άγουν ελάχιστα ή καθόλου το ηλεκτρικό ρεύμα.

Κλικ για εκτέλεση

Ηλεκτρόλυση (λύση δι΄ ηλεκτρισμού), ονομάζεται η διαδικασία της διάσπασης μιας ουσίας με τη βοήθεια του ηλεκτρικού ρεύματος.

• Η ηλεκτρόλυση αξιοποιείται ειδικά τόσο στην εξαγωγή καθαρών μετάλλων από τα μεταλλεύματά τους, όσο και στις επιμεταλλώσεις.
• Η ηλεκτρόλυση θεωρείται ειδική χημική αντίδραση και αποτελεί αντικείμενο έρευνας και μελέτης της Ηλεκτροχημείας.

Κατά την ηλεκτρόλυση του νερού, το νερό διασπάται στα βασικά στοιχεία όπου το αποτελούν, υδρογόνο και οξυγόνο με την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος. Τα πλεονεκτήματα αυτής της διεργασίας είναι η υψηλής καθαρότητας υδρογόνο που παράγεται. Ωστόσο, αποτελεί ακριβή μέθοδο εξαιτίας του κόστους του ηλεκτρικού ρεύματος το οποίο απαιτείται

Διάρκεια πειράματος: 10 λεπτά
Βαθμός δυσκολίας: 2/5
Εφαρμογή: Φυσική Στ΄Δημοτικού Ηλεκτρισμός Χημεία Γ΄ Γυμνασίου Ηλεκτροχημεία Χημεία Β' Λυκείου Ηλεκτροχημεία

Κείμενο- φωτογραφίες: Τίνα Νάντσου
Πηγή θεωρίας : Wikipedia

Λίγο πιο κοντά στην πυρηνική σύντηξη

The experiment focuses 192 high-power laser beams to a tiny target

Στην Εθνική Εγκατάσταση Ανάφλεξης (NIF) του Εθνικού Εργαστηρίου Lawrence Livermore των ΗΠΑ έγινε πριν λίγες μέρες ένα σημαντικό βήμα στην προσπάθεια επίτευξης της πυρηνικής σύντηξης. Οι επιστήμονες κατάφεραν να παραγάγουν ένα παλμό λέιζερ η ισχύς του οποίου ήταν 1,8 megajoules (1,875 για την ακρίβεια). «Είναι συναρπαστικό, κάτι ανάλογο με το σπάσιμο του φράγματος του ήχου» αναφέρει ο Εντουαρτν Μόζες, επικεφαλής του NIF.

Η σύντηξη

Η σύντηξη είναι η μέθοδος με την οποία ο Ηλιος παράγει την ενέργειά του και η επίτευξη της με τεχνικά μέσα αποτελεί το όνειρο των επιστημόνων εδώ και δεκαετίες αφού θα επιτρέψει την παραγωγή απεριόριστης και «καθαρής» ενέργειας. Ετσι η ανθρωπότητα θα μπορεί (θεωρητικά) να υπερκαλύπτει τις ολοένα αυξανόμενες ενεργειακές της ανάγκες με εξαιρετικά χαμηλό κόστος και χωρίς να επιβαρύνεται το περιβάλλον.

Το NIF

Το NIF (National Ignition Facility) έχει μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου και αποτελείται από 192 ξεχωριστές ακτίνες λέιζερ οι οποίες και συγκλίνουν ταυτόχρονα στον ίδιο στόχο, δημιουργώντας θερμοκρασίες και πιέσεις που μόνο στους πυρήνες των άστρων υπάρχουν. Επόμενος στόχος των ερευνητών στο NIF είναι να καταφέρουν μέχρι το τέλος του έτους να παραγάγουν ένα παλμό λέιζερ ισχύος 2 MJ.
Οι επιτελείς του Εθνικού Εργαστηρίου έχουν αποφασίσει τη δημιουργία μιας ακόμη πιο ισχυρής εγκατάστασης λέιζερ. Θα την ονομάσουν LIFE (Laser Inertial Fusion Energy) και θα ενισχύσει την προσπάθεια επίτευξης της πυρηνικής σύντηξης.

 Πηγή: Το Βήμα Διαδίκτυο
http://news.bbc.co.uk/2/hi/8485669.stm

Αμφιβητείται η επικρατούσα θεωρία δημιουργίας της Σελήνης

Οι επιστήμονες, εδώ και χρόνια, πιστεύουν ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε μετά από μία σφοδρή σύγκρουση ενός μεγάλου ουράνιου σώματος όσο ο 'Αρης πάνω στη Γη, πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια. Όμως αυτή η επικρατούσα θεωρία τίθεται τώρα σε αμφισβήτηση, καθώς μία νέα χημική ανάλυση των σεληνιακών πετρωμάτων, όσον αφορά την ποσότητα του τιτανίου, διαπίστωσε ότι είναι υπερβολικά όμοια με την αντίστοιχη των γήινων πετρωμάτων, κάτι που δεν δικαιολογείται αν το φεγγάρι είχε σχηματιστεί από δύο διαφορετικά σώματα, τη Γη και το άλλο που έπεσε πάνω της. Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Σικάγο, με επικεφαλής την γεωχημικό Τζουντζούν Ντρανγκ του πανεπιστημίου του Σικάγο, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό γεωεπιστήμης «Nature Geoscience», σύμφωνα με το «Science» και το «Nature», χρησιμοποίησαν ένα φασματογράφο μάζας για να κάνουν την πιο ακριβή μέτρηση που έχει γίνει μέχρι σήμερα, της αναλογίας των ισοτόπων τιτανίου-50 και τιτανίου-47, τα οποία περιέχονται στα δείγματα σεληνιακών βράχων που έφεραν για μελέτη στη Γη οι αποστολές «Απόλλων» τη δεκαετία του ΄70 (τα άτομα των περισσότερων χημικών στοιχείων, όπως το τιτάνιο, υπάρχουν στη φύση σε ελαφρώς διαφορετικές μορφές, που λέγονται ισότοπα και έχουν διαφορετικές μάζες ανάλογα με τον αριθμό των νετρονίων στον πυρήνα τους). Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η αναλογία των δύο ισοτόπων στη Σελήνη είναι ουσιαστικά ίδια με αυτή που υπάρχει στον μανδύα της Γης (το στρώμα μεταξύ του φλοιού και του πυρήνα), δηλαδή περίπου 4 μέρη ανά εκατομμύριο. Όμως αυτή η ομοιότητα δεν δικαιολογείται, αν η Σελήνη, από γεωλογική άποψη, αποτελεί όχι κομμάτι μόνο της Γης, αλλά μίγμα δύο ουρανίων σωμάτων. Κανονικά, η χημική «υπογραφή» της Σελήνης θα έπρεπε να αντανακλά και τους δύο «γονείς» της, τόσο τη Γη, όσο και το άλλο άγνωστο σώμα που συγκρούστηκε με τον πλανήτη μας. Το σώμα αυτό πρέπει να είχε διαφορετική γεωχημική σύσταση από τη γήινη, αφού οι μελέτες μετεωριτών που έχουν πέσει στη Γη από το διάστημα, δείχνουν ότι έχουν αφθονία ισοτόπων τιτανίου (έως 600 μέρη ανά εκατομμύριο). Οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι, μετά την τρομακτική πρόσκρουση και τα υλικά που εκτινάχτηκαν στο διάστημα για να σχηματίσουν τελικά το δορυφόρο μας, η Γη συνεισέφερε κατά προσέγγιση έως το 60% της Σελήνης και το άλλο σώμα τουλάχιστον το 40%. Έτσι, η Σελήνη δεν θα έπρεπε σήμερα να έχει ακριβώς ίδια με τη Γη αναλογία των ισοτόπων τιτανίου στο έδαφός της. Η νέα ανάλυση δεν είναι η μόνη που ρίχνει σοβαρή σκιά αμφιβολίας στην προέλευση της Σελήνης. Οι επιστήμονες ήδη γνωρίζουν ότι η αναλογία των ισοτόπων οξυγόνου στα σεληνιακά πετρώματα είναι επίσης ίδια με αυτή στον μανδύα της Γης. Η ανακάλυψη ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει με το τιτάνιο, ενισχύει την άποψη ότι κάτι πάει λάθος με την κυρίαρχη θεωρία δημιουργίας της Σελήνης. Μία εναλλακτική θεωρία, που θα εξηγούσε καλύτερα τα νέα στοιχεία, είναι ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε αποκλειστικά από τη Γη, όταν ένα τμήμα της τελευταίας αποκόπηκε, όσο ακόμα η φυγόκεντρη δύναμη του πλανήτη μας ήταν ισχυρότερη από την κεντρομόλο δύναμη της βαρύτητας. Όμως και αυτό το σενάριο έχει διάφορες αδυναμίες. Από την άλλη, οι επιστήμονες προσπαθούν να φανταστούν μία κατάλληλη τροποποίηση του κυρίαρχου μοντέλου της δημιουργίας της Σελήνης μετά από πρόσκρουση, έτσι ώστε να εξηγούνται και τα νέα στοιχεία. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν υπάρχει ακόμα οριστική απάντηση για τον τρόπο που δημιουργήθηκε το φεγγάρι. Πηγή:  ΑΜΠΕ

Η ώρα της Γης έρχεται!

Το Σάββατο 31 Μαρτίου 2012 σημαίνει για τέταρτη χρονιά η Ώρα της Γης. Φέτος, δίνουμε ειδικό χαρακτήρα στην ελληνική συμμετοχή καλώντας τους πολίτες να μοιραστούν το δικό τους μήνυμα αισιοδοξίας για το περιβάλλον στο www.facebook.com/WWFGreece. Με το σύνθημα «Μπορούμε να σώσουμε…» καταγράφουμε όλα τα αγαθά και τις αξίες που μας προσφέρει η ελληνική φύση και έχουμε χρέος να προστατεύσουμε. To Σάββατο 31 Μαρτίου στις 20.30 το βράδυ σβήνουμε τα φώτα και στέλνουμε αποφασιστικό μήνυμα συμμετοχής για την προστασία του περιβάλλοντος.

Κατασκευή: Γέφυρα

Η γέφυρά μας έχει κατασκευαστεί από απλά υλικά

Κατασκευή: Άρης, Αλκαίος, Ειρήνη,  Ζωή και ο Κωστής Στ' Δημοτικού Σχολή Χιλλ 2012

Πείραμα: Το ρύζι χορεύει ρόκ

Αν θέλετε το ρύζι να χορέψει έναν τρελό χορό...

Το ρύζι μας χορεύει ρόκ!

Γιατί γίνεται η αλλαγή της ώρας αύριο;

Γιατί γίνεται η αλλαγή της ώρας; Δείτε το παρακάτω βίντεο.

 

Η θερινή ώρα (αγγλικά: Daylight Saving Time, DST) είναι η αλλαγή της ώρας που ένα κράτος διαλέγει να υιοθετήσει για ένα χρονικό διάστημα του έτους. Η αλλαγή αυτή γενικά είναι κατά μία ώρα μπροστά από την ηλιακή ώρα. Βασίζεται σε ένα σύστημα που σκοπό έχει την καλύτερη αξιοποίηση του φωτός της ημέρας για εξοικονόμηση ενέργειας.
Σήμερα το τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού που χρησιμοποιεί τη θερινή ώρα αποτελεί μειοψηφία καθώς σχεδόν όλες οι Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες δεν συμμετέχουν.
Εναλλακτικά της θερινής ώρας θα μπορούσαμε να ξυπνούσαμε μία ώρα νωρίτερα την θερινή περίοδο για να εκμεταλλευόμαστε περισσότερο το ηλιακό φως. Αυτό όμως θα προκαλούσε αντιδράσεις. Η λύση ήταν να τυποποιηθεί το σύστημα της θερινής ώρας.
 Το βασικό πλεονέκτημα της χρήσης του μέτρου της θερινής ώρας είναι η εξοικονόμηση ενέργειας. Συνολικά κατά τους επτά μήνες της θερινής ώρας εξοικονομούμε 210 ώρες ηλεκτρικής ενέργειας εκμεταλλευόμενοι τον ήλιο.

Πηγή: Wikipedia Διαδίκτυο

Κάμερα βλέπει πίσω από γωνίες καταγράφοντας την «ηχώ» του φωτός

Ερευνητές του MIT ανέπτυξαν μια κάμερα που χρησιμοποιεί ένα είδος «φλας» από δέσμες λέιζερ για να απεικονίζει αντικείμενα που βρίσκονται εκτός του οπτικού της πεδίου, κρυμμένα για παράδειγμα πίσω από γωνίες.

Ο απλούστερος τρόπος να δει κανείς ένα αντικείμενο που κρύβεται στη γωνία είναι να χρησιμοποιήσει έναν καθρέπτη, πάνω στον οποίο φαίνεται το είδωλο του αντικειμένου.

Οι κανονικοί τοίχοι, όμως, δεν ανακλούν το φως όπως οι καθρέπτες. Σκεδάζουν (εκτρέπουν) τα φωτόνια σε τυχαίες διευθύνσεις, και αυτή η διάχυτη ακτινοβολία δεν μπορεί να αποκαλύψει λεπτομέρειες για κρυμμένα αντικείμενα.

Ο Ράμες Ράσκαρ, ερευνητής στο διάσημο Εργαστήριο Μέσων του ΜΙΤ (ΜΙΤ Μedia Light) βρήκε τη λύση στο πρόβλημα: η κάμερα που ανέπτυξε μετράει το χρόνο που χρειάζεται κάθε φωτόνιο για να ανακλαστεί στους τοίχους, να χτυπήσει το αντικείμενο, και μετά να αναπηδήσει ξανά πάνω στους τοίχους, πριν φτάσει τελικά στην κάμερα.

Κατά κάποιο τρόπο, το σύστημα υπολογίζει το σχήμα του κρυμμένου αντικειμένου χρονομετρώντας την «ηχώ» του φωτός.

«Όλοι είμαστε εξοικειωμένοι με την ηχώ του ήχου, μπορούμε όμως να εκμεταλλευτούμε και την "ηχώ" του φωτός» σχολιάζει στο Nature.com ο Δρ Ράσκαρ. Η κάμερά του παρουσιάζεται στην επιθεώρηση Nature Communications.

Τα φωτόνια που βλέπει η κάμερα προέρχονται από μια συσκευή λέιζερ που εκπέμπει εξαιρετικά σύντομους παλμούς ακτινοβολίας, διάρκειας μόλις 50 femtosecond, ή 50 τετράκις εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου. Το λέιζερ επίσης περιστρέφεται, ώστε να φωτίσει όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος του χώρου.

Ένα μικρό μέρος από αυτά τα φωτόνια χτυπούν τον τοίχο μπροστά στην κάμερα, ανακλώνται πάνω στο αντικείμενο, επιστρέφουν στον τοίχο και από εκεί πίσω στην κάμερα.

Μετρώντας το χρόνο που πέρασε μέχρι να επιστρέψει στην κάμερα κάθε μεμονωμένο φωτόνιο, οι αλγόριθμοι του συστήματος υπολογίζουν το σχήμα του κρυμμένου αντικειμένου.

Αυτό βέβαια που προκύπτει τελικά δεν είναι μια συμβατική φωτογραφία, αλλά μια απεικόνιση του κρυμμένου αντικειμένου σε τρεις διαστάσεις. Δεδομένου μάλιστα ότι το σύστημα μπορεί να καταγράφει εικόνες κάθε 2 picosecond, το χρόνο που χρειάζεται το φως για να ταξιδέψει μόλις 0,6 χιλιοστά, οι διαστάσεις του αντικειμένου στην εικόνα που προκύπτει έχουν ακρίβεια μικρότερη από ένα χιλιοστό.

«Η μαθηματική τεχνική στην οποία βασιζόμαστε είναι παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιείται στους αξονικούς τομογράφους» επισημαίνει ο Ράσκαρ.

Μέχρι σήμερα, όμως, κανείς δεν είχε σκεφτεί ότι αυτοί οι αλγόριθμοι μπορούν να αναλύουν το φως που σκεδάζεται από κρυμμένα αντικείμενα.

Στην παρούσα φάση, το σύστημα χρειάζεται μερικά λεπτά για να αποκαλύψει το κρυμμένο αντικείμενο.

Οι δημιουργοί του όμως είναι αισιόδοξοι ότι αυτός ο χρόνος μπορεί να μειωθεί δραματικά.

Αυτό θα άνοιγε το δρόμο για την αξιοποίηση της τεχνολογίας σε κάμερες που αναζητούν επιζώντες σε ερείπια, σε πυρηνικά εργοστάσια και άλλα σημεία όπου η πρόσβαση είναι δύσκολη ή αδύνατη. Η τεχνολογία θα μπορούσε να ενδιαφέρει και τον στρατό, καθώς οι στρατιώτες θα μπορούσαν να εντοπίζουν εχθρούς κρυμμένους στις γωνίες.

Πηγή: Newsroom ΔΟΛ

 http://www.nature.com/ncomms/journal/v3/n3/full/ncomms1747.html

Γραφένιο τώρα και με βιολογική μέθοδο

Πρόκειται για μια σχετικά νέα μορφή του άνθρακα, πιο σκληρή από το ατσάλι και πιο αγώγιμη από το χαλκό

Ερευνητές σε όλο τον κόσμο πασχίζουν να βρουν τρόπο να παράγουν μαζικά το γραφένιο, μια σχετικά νέα μορφή του άνθρακα, πιο σκληρή από το ατσάλι και πιο αγώγιμη από το χαλκό. Τώρα ερευνητές στην Ιαπωνία αναφέρουν ότι ανέπτυξαν μια νέα μέθοδο για την παραγωγή γραφενίου υψηλής ποιότητας, βασισμένη σε βακτήρια που βρήκαν στο γειτονικό ποτάμι.

Το γραφένιο αποτελείται από άτομα άνθρακα που διατάσσονται όλα στο ίδιο επίπεδο και σχηματίζουν έτσι ένα φύλλο με πάχος ενός μόλις ατόμου. Τα φύλλα αυτά θα μπορούσαν μια μέρα να αντικαταστήσουν το πυρίτιο στην παραγωγή κυκλωμάτων, να αξιοποιηθούν σε ηλιακούς συλλέκτες υψηλής απόδοσης και να αποτελέσουν την πρώτη ύλη για υπερανθεκτικά νήματα και επιφάνειες.

Το σελοτέιπ δεν αρκεί

Οι πρώτοι που απομόνωσαν το εξωτικό υλικό ήταν οι φυσικοί Αντρέ Γκέιμ και Κονσταντίν Νοβολέσοφ στη Βρετανία, οι οποίοι χρησιμοποίησαν μια απλή κολλητική ταινία για να αποσπάσουν φύλλα γραφένιου από κρυστάλλους γραφίτη. Η ανακάλυψη τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής του 2010, ωστόσο η μέθοδος της κολλητικής ταινίας δεν είναι δυνατό να εφαρμοστεί σε μεγάλη κλίμακα.

Όπως εξηγεί το περιοδικό New Scientist, η επικρατέστερη από τις τεχνικές που έχουν προταθεί για μαζική παραγωγή αφορά την παραγωγή φύλλων οξειδίου του γραφενίου, το οποίο στη συνέχεια ανάγεται με χημικές μεθόδους ώστε να απομακρυνθεί το οξυγόνο και να μείνει καθαρό γραφένιο. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι αντιδράσεις αναγωγής απαιτούν δραστικά χημικά ή θέρμανση και μειώνουν την ποιότητα του παραγόμενο γραφένιου.

To γραφένιο αποτελείται από δυσδιάστατα φύλλα άνθρακα 

Λύση στη λάσπη

Εκτός αν χρησιμοποιήσει κανείς βιολογικά μέσα αναγωγής, όπως οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Τογιοχάσι στην Ιαπωνία. Αυτό που δοκίμασαν ήταν να συλλέξουν δείγματα ιζημάτων από ένα γειτονικό ποτάμι στην περιοχή του Αΐτσι και να καλλιεργήσουν στο εργαστήριο τα αναερόβια βακτήρια της λάσπης.

Οι βακτηριακές καλλιέργειες αφέθηκαν στη συνέχεια να δράσουν πάνω σε φύλλα οξείδιου του γραφενίου τοποθετημένα σε πλάκες πυριτίου. Τρεις ημέρες αργότερα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα βακτήρια είχαν απομακρύνει τα άτομα οξυγόνου αφήνοντας καθαρό γραφένιο καλής ποιότητας.

Αν η μέθοδος αποδειχθεί αποτελεσματική και σε μεγάλη κλίμακα, το γραφένιο θα μπορούσε να παράγεται στο μέλλον με τη βοήθεια αυτών των ταπεινών μικροβίων της λάσπης.

Η έρευνα δημοσιεύεται στο Journal of Physics: Conference Series.

Πηγή: ΔΟΛ

 http://iopscience.iop.org/1742-6596/352/1/012011

Βραβεία επιστήμης για πέντε ξεχωριστές γυναίκες

Πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα οι φετινές τιμώμενες με το Βραβείο L'Οreal - UNESCO άνοιξαν νέους επιστημονικούς ορίζοντες

Είναι πέντε – μία από κάθε Ηπειρο –, είναι επιστήμονες και λαμβάνουν την ερχόμενη εβδομάδα στο Παρίσι μια μεγάλη τιμητική διάκριση. Η Jill Farrant από τη Νότια Αφρική, η Suzana Lopez από το Μεξικό, η Bonnie Bassler από τις ΗΠΑ, η Ingrid Scheffer από την Αυστραλία και η Frances Ashcroft από τη Βρετανία τιμώνται με το εφετινό Διεθνές Βραβείο L'Οreal - UNESCO των Επιστημών Ζωής. Γιατί; Επειδή με το έργο τους άνοιξαν νέους επιστημονικούς ορίζοντες και συνέβαλαν στο να γίνει καλύτερη η ζωή χιλιάδων ή και εκατομμυρίων συνανθρώπων μας.

Διεθνή Βραβεία L'Oreal - UNESCO

Τα τελευταία 14 χρόνια το Ιδρυμα της L'Oreal και η UNESCO συνεργάζονται για να προβάλουν και να υποστηρίξουν το έργο ξεχωριστών γυναικών επιστημόνων, οι οποίες συμβάλλουν στην πρόοδο των επιστημονικών γνώσεων και αποτελούν πρότυπα για τις μελλοντικές γενιές.
Τα Βραβεία L'Oreal - UNESCO που ξεκίνησαν το 1998 απονέμονται κάθε χρόνια σε πέντε γυναίκες, μία από κάθε γεωγραφική περιοχή της Γης (Αφρική και Αραβικές Χώρες, Ασία -Ειρηνικός, Ευρώπη, Λατινική Αμερική, Βόρεια Αμερική), ως αναγνώριση της συνεισφοράς τους στην πρόοδο της επιστήμης. Επιστήμονες από όλο τον κόσμο καλούνται να υποβάλουν υποψηφιότητα και μια διεθνής κριτική επιτροπή που απαρτίζεται από διακεκριμένους επιστήμονες και της οποίας πρόεδρος είναι ένας επιστήμονας βραβευμένος με Νομπέλ, πραγματοποιεί την τελική επιλογή. Τα Βραβεία απονέμονται εκ περιτροπής στους κλάδους των Επιστημών Ζωής και των Φυσικών Επιστημών. «Για να επιβιώσει η ανθρωπότητα χρειαζόμαστε οπωσδήποτε όλες τις καλές ιδέες όλων των μυαλών, ανεξαρτήτως φύλου. Και αυτό ισχύει για όλους τους τομείς δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομένης της επιστήμης» σημείωσε ο πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής για τα Βραβεία L'Oréal - UNESCO στις Επιστήμες Ζωής, βραβευμένος με το Νομπέλ Ιατρικής του 1999 καθηγητής Gunter Blobel μετά την ανακοίνωση των ονομάτων των φετινών τιμωμένων επιστημόνων.


Κόντρα στις προκαταλήψεις

Αν ήθελε κανείς να αναζητήσει μια κοινή συνισταμένη μεταξύ των πέντε πολύ ξεχωριστών κυριών της επιστήμης, των οποίων η έρευνα καλύπτει ένα ευρύ φάσμα βιολογικών επιστημών, το δίχως άλλο αυτή θα ήταν το πείσμα τους και η άρνησή τους να δεχθούν το «όχι» ως απάντηση. Ολες ανεξαιρέτως σε κάποια στιγμή της ζωής τους ήλθαν αντιμέτωπες με αυτό το «όχι», κάποιες φορές και λόγω του φύλου τους. Οπως χαρακτηριστικά σημείωσε η Μεξικανή Susana López «το να είναι κανείς γυναίκα με καταγωγή από το Μεξικό σημαίνει να είναι διπλή μειονότητα στην επιστημονική κοινότητα».  Η «διπλή μειονότητα» πάντως δεν εμπόδισε την ίδια να ανακαλύψει ιατρικά όπλα που σώζουν εκατομμύρια παιδιά από τον θάνατο κάθε χρόνο.
Ομοίως η Αυστραλή Ingrid Scheffer δεν πτοήθηκε από τον καθηγητή που την απέτρεψε να μελετήσει τη γενετική της επιληψίας και σήμερα χιλιάδες ασθενείς τής οφείλουν ευγνωμοσύνη.
Η Νοτιοαφρικανή Jill Farrant δεν έγινε πιστευτή από τον πατέρα της όταν του έλεγε πως τα φυτά ανασταίνονται. Σήμερα είναι αυθεντία στα φυτά αυτά που αναμένεται ότι θα αποδειχθούν πολύ σημαντικά για τις καλλιέργειες σε συνθήκες πολύ έντονης ξηρασίας και να συμβάλουν στη σίτιση του ολοένα αυξανόμενου παγκόσμιου πληθυσμού.
Για είκοσι χρόνια η Αμερικανίδα Bonnie Bassler έλεγε ότι τα βακτήρια επικοινωνούν μεταξύ τους χωρίς να την πιστεύει κανείς. Σήμερα όλοι θέλουν να συνεργαστούν μαζί της.
Τέλος, η Βρετανή Frances Ashcroft δεν ακολούθησε την πεπατημένη στην έρευνα του διαβήτη και έδωσε ζωή σε ασθενείς που πάσχουν από τη νεογνική μορφή της νόσου.


Ingrid Scheffer

Ναι, υπάρχουν γονίδια επιληψίας

Καθηγήτρια Παιδιατρικής Νευρολογικής Ερευνας Florey Neuroscience Institutes, Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης
«Αυτός ο δρόμος δεν θα σε βγάλει πουθενά!». Με αυτή τη ρήση προσπάθησε βρετανός καθηγητής της και γιατρός μεγάλου παιδιατρικού νοσοκομείου του Λονδίνου να αποτρέψει την Ingrid Scheffer από το να προσπαθήσει να μελετήσει τη γενετική των επιληψιών. Η νεαρή τότε ειδικευόμενη στην Παιδιατρική δεν τον άκουσε και επιστρέφοντας στην Αυστραλία απ' όπου κατάγεται καταπιάστηκε με το δύσκολο αυτό έργο.
Δέκα χρόνια αργότερα ο καθηγητής της τής τηλεφώνησε για να τη συγχαρεί: η Scheffer είχε εντοπίσει το πρώτο γονίδιο του οποίου οι μεταλλάξεις οδηγούσαν στην εμφάνιση επιληψίας. Για την ακρίβεια οδηγούσαν στην εμφάνιση μιας σοβαρής μορφής επιληψίας η οποία αρχίζει να εκδηλώνεται από την ηλικία των 6 μηνών. Η συνειδητοποίηση ότι το γονίδιο αυτό κωδικοποιεί για μία αντλία νατρίου, αφενός μεν βοήθησε τους ερευνητές να κατανοήσουν τη φύση των επιληπτικών κρίσεων, αλλά και να αναζητήσουν και άλλα γονίδια που συμβάλλουν στην εμφάνιση διαφορετικών τύπων επιληψιών.
Το σημαντικό για την αυστραλή γιατρό είναι ότι μπόρεσε να βοηθήσει τους ασθενείς της και τις οικογένειές τους. Πράγματι, η λεπτομερής γνώση του δυσλειτουργικού γονιδίου που προκαλεί τη νόσο συνέβαλε στην κατάλληλη επιλογή θεραπείας για κάποιες μορφές της και έδωσε τη δυνατότητα γενετικού ελέγχου σε οικογένειες που έχουν πληγεί. Η Scheffer ξέρει κάτι για το πλήγμα μιας ασθένειας στην οικογένεια: όταν ήταν 18 χρόνων έχασε τον 20χρονο αδελφό της και το γεγονός αυτό την έχει κάνει να νιώθει «τις οικογένειες των ασθενών και αυτά που περνούν».




Suzana Lopez

Ναι, ο ροταϊός μπορεί να νικηθεί


Καθηγήτρια Αναπτυξιακής Γενετικής και Μοριακής Φυσιολογίας Ινστιτούτο Βιοτεχνολογίας Εθνικό Πανεπιστήμιο του Μεξικού
Δεν ήταν και το πιο αναμενόμενο πράγμα στον κόσμο να γίνει επιστήμονας ένα κορίτσι από το γυμνάσιο θηλέων στο οποίο φοίτησε η τιμώμενη βιολόγος από το Μεξικό. Ομως εκείνη γοητευόταν πάντα από τη φύση και οι φωτισμένοι δάσκαλοί της της Χημείας και της Βιολογίας τη βοήθησαν να αντιληφθεί την κλίση της από νωρίς. Ευτυχώς, για εκατομμύρια παιδιά ανά τον κόσμο! Χάρη στις προσπάθειες της Suzana Lopez σήμερα υπάρχει ένα διαγνωστικό τεστ για τον ροταϊό που προκαλώντας έντονη διάρροια σκοτώνει 600.000 παιδιά κάθε χρόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες, ενώ καθιστά σοβαρά άρρωστα περί τα 2 εκατ. παιδιά. Επιπροσθέτως, με την εργασία της στην απομόνωση πολλών νέων στελεχών του ιού συνέβαλε στην ανάπτυξη του εμβολίου που υπάρχει σήμερα (και το οποίο είναι προϊόν συνεργασίας περισσότερων επιστημόνων).
«Πρόκειται για έναν πολύ δημοκρατικό ιό. Προσβάλλει όλα τα παιδιά από τη Φιλανδία ως την Αφρική» λέει η κυρία Lopez και εξηγεί: «Το πρόβλημα με τις αναπτυσσόμενες χώρες είναι ότι είναι δύσκολο να μεταφερθούν τα άρρωστα παιδιά, τα οποία αφυδατώνονται σε επικίνδυνο βαθμό, στον γιατρό ή στο νοσοκομείο εγκαίρως. Χωρίς ενυδάτωση τα παιδιά διατρέχουν θανάσιμο κίνδυνο». 
Tο μεγάλο όνειρο της μεξικανής καθηγήτριας είναι η ανάπτυξη εντός αντιικού φαρμάκου για τον ροταϊό, κάτι εξαιρετικά δύσκολο αφού καθώς λέει «οι ιοί αναπτύσσονται μέσα στα κύτταρά μας και ως εκ τούτου το ανοσοποιητικό σύστημά μας δεν μπορεί να τους επιτεθεί, όπως κάνει με τα βακτήρια, χωρίς ταυτόχρονα να πληγώσει και τα κύτταρα που τους φιλοξενούν». Δεν είναι εξάλλου τυχαίο το γεγονός ότι παρά τις έντονες προσπάθειες, σήμερα διαθέτουμε αντιικά φάρμακα μόνο για τους ιούς της γρίπης, τον ερπητοϊό και τον ιό HIV. Κρίνοντας ωστόσο από την ως τώρα πορεία της, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα τα καταφέρει.



Jill Farrant

Nαι, τα φυτά ανασταίνονται!


Καθηγήτρια Μοριακής Φυσιολογίας Φυτών, Τμήμα Μοριακής και Κυτταρικής Βιολογίας, Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν, Νότια Αφρική
«Το νεκρό φυτό πάνω στους βράχους ήταν ζωντανό, αλλά ο μπαμπάς δεν με πιστεύει». Αυτό έγραψε στο ημερολόγιό της η Jill Farrant όταν ήταν μόλις εννέα ετών. Μεγαλώνοντας στην οικογενειακή φάρμα, η τιμώμενη βιολόγος των φυτών είχε όλο τον καιρό να παρατηρεί τα φυτά και να καταγράφει τις παρατηρήσεις της. Ναι, υπάρχουν πράγματι φυτά στην Αφρική που ανασταίνονται. Αν τα κοιτάξει κάποιος την εποχή της ξηρασίας παίρνει όρκο ότι πρόκειται για κατάξερους πεθαμένους οργανισμούς. Με την πρώτη βροχή όμως, τα φυτά αυτά βλασταίνουν ξανά και μάλιστα πολύ γρήγορα. Πρόκειται για φυτά που η εξέλιξή τους στις ακραίες αφρικανικές συνθήκες τα προίκισε με την ικανότητα που κάνει τους βιολόγους να τα ονομάζουν «φυτά αναβίωσης» (resurrection plants).
Πώς τα καταφέρνουν όμως, σε μοριακό και φυσιολογικό επίπεδο, αυτά τα φυτά; Αυτό ήταν το ερώτημα που έθεσε στον εαυτό της η νοτιοαφρικανή καθηγήτρια, η επάνοδος της οποίας στη γενέτειρά της έπειτα από διεθνείς σπουδές συνέπεσε με την αποφυλάκιση του Νέλσον Μαντέλα. Το να πάρει μέρος στο χτίσιμο μιας νέας Νότιας Αφρικής ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα όταν δέχθηκε μία θέση στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν. «Ηξερα ότι μπορούσα να συμβάλω. Είναι σημαντικό να εκπαιδεύεις τους ανθρώπους για να μπορούν να λαμβάνουν εμπεριστατωμένες αποφάσεις. Γι' αυτό επέστρεψα».
Η συμβολή της κυρίας Farrant δεν περιορίζεται στα τεκταινόμενα στη Νότια Αφρική. Επειτα από σκληρή δουλειά, η δυναμική ερευνήτρια και οι συνεργάτες της ανακάλυψαν τα γονίδια που ενεργοποιούνται κατά τη «νεκρανάσταση» των φυτών και μελέτησαν την αξιοσημείωτη φυσιολογία τους. Σήμερα η Farrant θεωρείται παγκόσμια αυθεντία των φυτών που ανασταίνονται. Ωστόσο, δεν επαναπαύεται στις δάφνες της: επόμενος στόχος της, ή αν προτιμάτε όνειρο προς υλοποίηση, είναι η αξιοποίηση των όσων έφερε στο φως για τη δημιουργία καλλιεργήσιμων φυτών που θα αντέχουν στις σκληρές αφρικανικές συνθήκες. Οχι πως δεν γνωρίζει τις δυσκολίες του εγχειρήματος: «Αρχικά ήθελα να αντιληφθώ τι κάνουν αυτά τα φυτά, πώς το κάνουν, πώς μιλούν το ένα με το άλλο. Φυσικά και θα ήθελα να βρω μια λύση σε παγκόσμια προβλήματα όπως η εξασφάλιση τροφής για όλο τον κόσμο. Αλλά φτάνει κανείς εκεί σιγά-σιγά, βήμα-βήμα» δήλωσε με αφορμή το βραβείο της.
Πάντως η Jill Farrant εκτιμά ότι μέσα στην επόμενη πενταετία θα έχει δημιουργηθεί ένα νέο είδος καλαμποκιού που θα αντέχει στην ξηρασία και μάλιστα χωρίς εκπτώσεις στην παραγωγή του. Οσο για την ίδια, έχοντας έλθει πολύ κοντά με τον θάνατο πριν από τρία χρόνια και έχοντας επιβιώσει, θεωρεί ότι έχει αναστηθεί όπως και τα «φυτά της» και χαίρεται τη ζωή όπως ποτέ άλλοτε.





Bonnie Bassler

Ναι, τα βακτήρια συνομιλούν μεταξύ τους


Ερευνήτρια στο Ιατρικό Ινστιτούτο Howard Hughes Καθηγήτρια Μοριακής Βιολογίας Πανεπιστήμιο Princeton ΗΠΑ
Η επιστημονική σταδιοδρομία της Bonnie Bassler άρχισε κάπως τυχαία και ανορθόδοξα: όταν ανακάλυψε ότι η κτηνιατρική δεν την αντιπροσώπευε, σπούδασε βιολογία και όταν ως φοιτήτρια προσφέρθηκε να εργαστεί εθελοντικά σε ένα εργαστήριο δεν της δόθηκε το απαιτητικό ερευνητικό πρόγραμμα για τον καρκίνο αλλά ένα υποδεέστερο για βακτήρια. Τίποτε από αυτά δεν μπόρεσε όμως να κάμψει τον ενθουσιασμό της νεαρής φοιτήτριας που όπως λέει «ερωτεύτηκε αυτά τα μικροσκοπικά πλάσματα» και αφιερώθηκε σε αυτά.
Ωστόσο δεν συμμερίζονταν όλοι τον ίδιο ενθουσιασμό. Για την ακρίβεια, δεν συμμερίζονταν όλοι την άποψή της ότι τα βακτήρια επικοινωνούν μεταξύ τους και σχεδόν για 20 χρόνια τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (ο μεγαλύτερος φορέας χρηματοδότησης της έρευνας στις ΗΠΑ) απέρριπτε τις προτάσεις της για χρηματοδότηση. «Αυτή η δουλειά με την επικοινωνία των βακτηρίων ήταν περιθωριακή επιστήμη» λέει η Βassler και προσθέτει: «Για 400 χρόνια οι άνθρωποι θεωρούσαν ότι τα βακτήρια ήταν πρωτόγονοι ακοινώνητοι οργανισμοί που δρούσαν μόνο ατομικά και ξαφνικά μια νέα γυναίκα έρχεται και λέει ότι δρουν ως εξαιρετικά ενορχηστρωμένες και συγχρονισμένες ομάδες. Χρειάζεται χρόνος για να γίνει αυτό αποδεκτό».
Πράγματι, χρειάστηκε χρόνος και η Bassler είχε μόνο την υποστήριξη του Πανεπιστημίου Princeton και τον δικό της ενθουσιασμό για να πορεύεται. Ως το 2002 όταν η επιστημονική κοινότητα φάνηκε να αντιλαμβάνεται το πόσο σημαντικά ήταν τα ευρήματά της και της απένειμε το Βραβείο του Ιδρύματος MacArthur.
Σήμερα, πλήθος άλλων ερευνητών εργάζεται πάνω στην ιδέα της Bassler. Και πιθανότατα από αυτή θα προκύψουν τα νέα όπλα μας ενάντια στις βακτηριακές λοιμώξεις.





Frances Ashcroft

Οχι πάντα ινσουλίνη στον διαβήτη


Καθηγήτρια Φυσιολογίας, Ανατομίας και Γενετικής, Πανεπιστήμιο Οξφόρδης, Ηνωμένο Βασίλειο
Φανταστείτε να πάσχετε από διαβήτη αλλά η νόσος να μην οφείλεται στην έλλειψη ινσουλίνης και εν τούτοις οι γιατροί σας να μη το γνωρίζουν αυτό και να σας χορηγούν επιπλέον ινσουλίνη. Αυτό πάθαιναν οι ασθενείς μιας σπάνιας μορφής κληρονομικού διαβήτη. Μέχρι που η Frances Ashcroft ανακάλυψε την πρωτεΐνη η οποία αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα και της έκκρισης ινσουλίνης από το πάγκρεας. Η πρωτεΐνη αυτή είναι ένας δίαυλος ιόντων. Οταν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα αυξάνουν ο δίαυλος κλείνει και το κλείσιμο αυτό πυροδοτεί την έκκριση της ινσουλίνης. Υπάρχουν ωστόσο ασθενείς των οποίων ο δίαυλος ιόντων αδυνατεί να κλείσει και έτσι ενώ το πάγκρεάς τους λειτουργεί, δεν λαμβάνει το κατάλληλο σήμα για την έκκριση της ινσουλίνης. Η ανακάλυψη της Ashcroft είχε ως συνέπεια οι ασθενείς αυτοί, οι οποίοι αναπτύσσουν τη νόσο αμέσως μετά τη γέννησή τους, να λαμβάνουν πλέον ένα χάπι για να την αντιμετωπίσουν και να αποφεύγουν έτσι τις καθημερινές ενέσεις ινσουλίνης.
«Το να ανακαλύψεις κάτι, το να ξέρεις ότι είσαι ο άνθρωπος που βλέπει κάτι για πρώτη φορά, σου δίνει απίστευτη χαρά. Οταν σου συμβεί μία-δύο φορές εθίζεσαι σε αυτό για όλη τη ζωή σου» λέει η βρετανή επιστήμονας η οποία τώρα έχει θέσει στόχο την ανακάλυψη των λόγων για τους οποίους το 25% των ασθενών με νεογνικό διαβήτη εμφανίζει και νευρολογικές διαταραχές.

Πηγή: Βήμα