Κατασκευή: Το περιστρεφόμενο λουλούδι

Το λουλούδι μας περιστρέφεται όταν ανοίγουμε το κινητηράκι

Υλικά

1 κινητηράκι για μπαταρία 9Volt
1 μπαταρία 9 Volt
1 αβγό κιντερ εκπληξη
μονωτική ταινία
ψαλίδι
καλώδιο
διακοπτάκι
κατσαβίδι

Βήματα 

1. Βρίσκουμε ένα παλιό αβγό παιχνίδι που υπάρχει στο εσωτερικό των σοκολατένιων αβγών .
2. Κάνουμε μία οπή στο κέντρο του αβγού διαστάσεων όσων το περιστρεφόμενο μέρος του κινητήρα μας και το κόβουμε με ένα ψαλίδι σαν να είναι ένα λουλούδι.
3. Συνδέουμε τα καλώδια στους πόλους του κινητήρα και το όλο σύστημα το συνδέουμε με ένα διακοπτάκι και την μπαταρία μας. Ελέγχουμε αν περιστρέφεται ο κινητήρας. Αν όχι αντιστρέφουμε την πολικότητα.
4. Στερεώνουμε το αβγό  με μονωτική ταινία στο σύστημα του κινητήρα. Ανοιγοκλείνουμε τον διακόπτη για να δούμε αν το σύστημα λειτουργεί. Κάνει αρκετό αέρα ; Αν όχι στρέφουμε τα άκρα  προς τα μέσα, όπως στους ανεμιστήρες.
Τα παιδιά της Στ'  είχαν μία σειρά από υλικά διαθέσιμα και το κάθε παιδί έκανε το δικό του ανεμιστηράκι. Σύντομα θα αναρτήσω και τα άλλα ανεμιστηράκια που κατασκευάσαμε  γιατί κάθε ένα είναι μοναδικό!

Διάρκεια πειράματος : 1 ώρα
Βαθμός δυσκολίας: 1/5
Εφαρμογή : Φυσική Στ΄Δημοτικού Ηλεκτρισμός και Φυσική Γ' Γυμνασίου Ηλεκτρικά Κυκλώματα και Μετατροπές Ενέργειας
Κείμενο- φωτογραφίες- ιδέα: Τίνα Νάντσου
Κείμενο- φωτογραφίες - ιδέα: Τίνα Νάντσου

Φεβρουάριο του 2040 ο πιθανός…Αρμαγεδδών

H NASA ανακοίνωσε ότι ένας αστεροειδής που θα πλησιάσει τη Γη σε 28 χρόνια αποτελεί κίνδυνο για τον πλανήτη μας. Ο 2011 AG5 έχει διάμετρο 140 μέτρα και σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων θα φτάσει στη διαστημική μας γειτονιά στις αρχές του 2040. Η εκτίμηση των ειδικών είναι ότι υπάρχει μία στις 625 πιθανότητες ο αστεροειδής να πέσει στον πλανήτη μας και αν τελικά αυτό συμβεί η πτώση του θα γίνει στις 5 Φεβρουαρίου του 2040.

Ο απειλητικός βράχος

Με τον 2011 AG5 ασχολείται ήδη η επιτροπή δράσης για επικίνδυνα διαστημικά αντικείμενα (Action Team on near-Earth objects) που υπάγεται στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Οι ειδικοί της επιτροπής έκαναν τις αρχικές εκτιμήσεις για την πορεία του αστεροειδή και όπως έγινε γνωστό θα τον παρακολουθούν στενά μέχρι το 2016 και θα κάνουν στη συνέχεια νέες εκτιμήσεις για το πόσο επικίνδυνος είναι για τον πλανήτη μας.
Ευχή όλων είναι φυσικά ο 2011 AG5 να συνεχίσει το ταξίδι του και να μην αποτελέσει η Γη τον τελευταίο του σταθμό. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι ο 2011 AG5 αν πέσει στη Γη μπορεί να μην προκαλέσει τη ζημιά που έκανε ο αστεροειδής που έπεσε στον πλανήτη μας πριν από 60 εκατομμύρια έτη εξαφανίζοντας τους δεινοσαύρους.  Αν όμως πέσει σε κατοικημένη περιοχή θα την ισοπεδώσει κυριολεκτικά οδηγώντας στον θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους. Ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους είχε διάμετρο 15 χλμ.

Η αντιμετώπιση

Η είδηση για τον 2011 AG5 επανέφερε τη συζήτηση για την αντιμετώπιση τέτοιων απειλών. Στο τραπέζι έχουν πέσει διάφορες ιδέες τις οποίες μελετούν οι διαστημικές υπηρεσίες. Μια εξ αυτών είναι η εκτόξευση ενός ειδικά σχεδιασμένου σκάφους που θα πλησιάζει έναν αστεροειδή ή κομήτη που κινείται απειλητικά προς τη Γη και θα χρησιμοποιεί τη βαρύτητα για να εκτρέψει το ουράνιο αντικείμενο από την πορεία του.
Άλλη ιδέα είναι η εκτόξευση ενός σκάφους που θα πλησιάζει έναν επικίνδυνο διαστημικό βράχο και θα πέφτει με δύναμη πάνω του ώστε να του αλλάζει την πορεία. Μια ακόμη ιδέα είναι η χρήση πυρηνικών όπλων που θα καταστρέφουν έναν απειλητικό αστεροειδή όμως σε αυτή την περίπτωση υπάρχει ο κίνδυνος κάποια από τα αμέτρητα μικρότερα και μεγαλύτερα θραύσματα να πέφτουν τελικά στον πλανήτη μας. Σύμφωνα με τις τελευταίες παρατηρήσεις υπάρχουν περίπου 19 χιλιάδες «μικρομεσαία» διαστημικά αντικείμενα που κινούνται σε μια ακτίνα 200 εκατομμυρίων χλμ από τη Γη.

Πηγή: Το Βήμα

Η μείωση των πάγων της Αρκτικής «ντύνει στα λευκά» την Ευρώπη

Από το 2007, όταν η επιφάνεια των πάγων μειώθηκε σημαντικά, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ, χιονοπτώσεις--σφοδρότερες από τις συνηθισμένες--παρατηρήθηκαν στην Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και την Κίνα, επισημαίνουν επιστήμονες από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Τζόρτζια. Στη διάρκεια των χειμώνων του 2009-2010 και 2010-2011, στο βόρειο ημισφαίριο καταγράφηκε η δεύτερη και η τρίτη συγκέντρωση χιονιού στα χρονικά.

Τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από το 1979, όταν άρχισε η χρήση δορυφόρων, ως το 2010 δείχνουν ότι η επιφάνεια των πάγων στον Αρκτικό Ωκεανό μειώθηκε κατά ένα εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, έκταση διπλάσια της Γαλλίας, τονίζουν οι επιστήμονες. Αυτή η μείωση συμπίπτει με τις αυξημένες χιονοπτώσεις στις βόρειες Ηνωμένες Πολιτείες, την βορειοδυτική και κεντρική Ευρώπη και την Κίνα, σύμφωνα με τους ερευνητές.

«Η μελέτη μας δείχνει πως η μείωση των πάγων στον Αρκτικό Ωκεανό συνδέεται με τις αλλαγές στην ατμοσφαιρική κυκλοφορία στο βόρειο ημισφαίριο τον χειμώνα», υπογραμμίζει η Τζούντιθ Κάρι, πρόεδρος της Σχολής Ατμοσφαιρικών Επιστημών του Georgia Tech. «Οι αλλαγές στην κυκλοφορία του αέρα δημιουργούν πολύ συχνά ζώνες υψηλής ατμοσφαιρικής πίεσης στον Ατλαντικό, οι οποίες εμποδίζουν τον ζεστό αέρα από τα δυτικά και αντίθετα φέρνουν κύματα πολικού αέρα και ισχυρές χιονοπτώσεις στην Ευρώπη και την βορειοδυτική Βόρεια Αμερική», επισημαίνουν οι επιστήμονες.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στα Χρονικά της Εθνικής Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS) στις 27 Φεβρουαρίου.

Πηγή: Καθημερινή

Σπεύδουν βραδέως οι διαστημικές «κλήσεις» του ανθρώπου

Η κίτρινη κουκίδα αναπαριστά τα ραδιοσήματα. Στο τετραγωνάκι σημειώνεται η θέση στην οποία βρίσκεται η κουκίδα. Όπως φαίνεται έχει ακόμη πολύ γαλαξιακό δρόμο να διαβεί... Credit: Adam Grossman/Nick Risinger

Από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε το ραδιόφωνο ο άνθρωπος στέλνει ραδιοσήματα στο Διάστημα ευελπιστώντας ότι κάποιος προηγμένος πολιτισμός θα τα εντοπίσει και θα γίνει έτσι γνωστή η ύπαρξη μας. Τα ραδιοσήματα ταξιδεύουν με ταχύτητες που κινούνται κοντά σε αυτές του φωτός και ταξιδεύουν στο Διάστημα εδώ και έναν αιώνα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα ραδιοσήματα που έχουν φύγει από τη Γη έχουν καλύψει μέχρι στιγμής απόσταση περίπου 200 ετών φωτός. Με δεδομένο ότι για να καλύψουν όλο τον Γαλαξία πρέπει να ταξιδέψουν άλλα περίπου 120 χιλιάδες έτη φωτός, οι επιστήμονες δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξοι ότι θα υπάρξει τουλάχιστον σύντομα κάποια…απάντηση.
Ένας ακόμη αρνητικός παράγοντας είναι το γεγονός ότι από ένα σημείο και μετά (οι ειδικοί αναφέρουν τα 100 έτη φωτός) η ένταση των ραδιοσημάτων μειώνεται σημαντικά. Βέβαια ένας πολύ προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός θα μπορεί πιθανώς να τα εντοπίσει έστω και αν είναι «αδύναμα». 

Το ράδιο-σχεδιάγραμμα
 
Το όλο θέμα κέντρισε το ενδιαφέρον του Ανταμ Γκρόσμαν που διατηρεί ένα ιστολόγιο επιστήμης στο Διαδίκτυο και ο οποίος αποφάσισε να φτιάξει ένα σχεδιάγραμμα. Ο Γκρόσμαν υπολόγισε το πού βρίσκονται σήμερα τα ραδιοσήματα που έχουν φύγει από τη Γη και πόσο... δρόμο έχουν ακόμη να διανύσουν. «Βλέποντας το σχεδιάγραμμα νιώθω τόσο μικρός και μόνος και μελαγχολώ» αναφέρει στο ιστολόγιο του ο Γκρόσμαν κοιτώντας τη σχεδόν αόρατη κουκίδα με την οποία αναπαριστά τα ραδιοσήματα και εν τέλει την ανθρώπινη ύπαρξη σε σχέση με τον Γαλαξία αλλά και το Σύμπαν γενικότερα.

Το παρακάτω βίντεο είναι απόσπασμα από την ταινία Επαφή . Ακούστε προσεκτικά τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Όσο απομακρυνόμαστε από την Γη ακούμε παλαιότερες ραδιοφωνικές εκπομπές!

Πηγή: Το Βήμα
 http://blog.jackadam.net/2011/the-tiny-humanity-bubble/

Ερώτηση: Τί είναι αυτό;

τι είναι αυτό;

Η απάντηση αύριο!
Η απάντηση
http://tinanantsou.blogspot.com/2012/02/blog-post_3369.html

Stephan's Quintet :Γαλαξιακό κουιντέτο σε συνεχή σύγκρουση

Οι τέσσερις γαλαξίες που απεικονίζονται με χρυσαφί χρώμα βρίσκονται κοντά ο ένας στον άλλο και συγκρούονται διαρκώς. Ο πέμπτος γαλαξίας που διακρίνεται με γαλάζια απόχρωση είναι το πιο απομακρυσμένο μέλος του σμήνους

Μια εντυπωσιακή εικόνα του γαλαξιακού σμήνους Stephan's Quintet, έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Πρόκειται για ένα σμήνος γαλαξιών που έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των επιστημόνων αφού οι τοπικοί γαλαξίες πρωταγωνιστούν σε ένα σπάνιο όσο και εντυπωσιακό φαινόμενο. Το σμήνος ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Γάλλου αστρονόμου Edouard Stephan που το ανακάλυψε το 1887.

Αν και ονομάστηκε κουϊντέτο στην πραγματικότητα το σμήνος αποτελείται από τέσσερις γαλαξίες, τους NGC 7319, 7318A, 7318B και 7317. Οι γαλαξίες βρίσκονται στον αστερισμό του Πήγασου σε απόσταση 300 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς και είναι σε διαρκή διαδικασία σύγκρουσης μεταξύ τους αποσπώντας άστρα και κοσμική ύλη ο ένας από τον άλλον και ενίοτε καταστρέφοντάς τα. Ο πέμπτος γαλαξίας του σμήνους NGC7320 βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από τους υπολοίπους αλλά σύμφωνα με τους επιστήμονες έχει λάβει και αυτός μέρος 1-2 φορές στον γαλαξιακό «καννιβαλισμό».Οι επιστήμονες μελετούν τον τελευταίο καιρό τον πέμπτο γαλαξία για να μάθουν περισσότερα σχετικά με το σπάνιο φαινόμενο.

Πηγή: Βήμα Science
http://chandra.harvard.edu/photo/2003/stephan/
 http://apod.nasa.gov/apod/ap090911.html

Ο Έλληνας Ανδρέας Τζιόλας είναι ο επικεφαλής της προσπάθειας δημιουργίας υπερ-διαστημοπλοίου

Η ανθρωπότητα έχει κάνει κάποια βήματα προόδου εντός του ηλιακού μας συστήματος, όσον αφορά τα πιο κοντινά διαστημικά ταξίδια που δεν είναι επανδρωμένα με αστροναύτες, όμως τα μακρινά διαστρικά ταξίδια σε άλλους ήλιους και σε άλλα αστρικά συστήματα, πέρα από το δικό μας, παραμένουν ένα άπιαστο όνειρο και αποκλειστικό πεδίο της επιστημονικής φαντασίας. Αυτό όμως δεν ισχύει για όλους και σίγουρα όχι για τον Ανδρέα Τζιόλα, τον ελληνικής καταγωγής επιστήμονα, που ηγείται του φιλόδοξου διεθνούς ''Σχεδίου Ίκαρος'', το οποίο έχει θέσει ως στόχο να εκπληρώσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις, ίσως και έως το 2100, για την εφαρμογή νέων τεχνολογιών σε ένα διαστημόπλοιο και την πραγματοποίηση, πιθανώς εντός του επόμενου αιώνα, ενός διαστρικού ταξιδιού που θα διαρκέσει λιγότερο από 100 χρόνια.
Όπως γίνεται αντιληπτό, αυτός είναι ένας στόχος που ξεπερνά το προσδόκιμο ζωής μιας γενιάς ανθρώπων και συνιστά ένα διαγενεακό εγχείρημα μακράς πνοής. Αυτό το όραμα παρουσίασε ο Τζιόλας σε εκτενή συνέντευξή του σε ένα από τα μεγαλύτερου κύρους αμερικανικά περιοδικά, το «The Atlantic».

Όπως λέει, από μικρός, όταν ζούσε ακόμα στην Ελλάδα, ξυπνούσε νωρίς-νωρίς τις Κυριακές για να παρακολουθήσει στην τηλεόραση τη σειρά ''Πόλεμος των Άστρων''. Δεν έχασε ποτέ ένα επεισόδιο και από τότε κιόλας κατάλαβε με τι θα έπρεπε να ασχοληθεί όταν θα μεγάλωνε. Και αυτό ακριβώς έκανε και συνεχίζει να κάνει εδώ και 25 χρόνια.
Αφού έκανε μεταπτυχιακά στη Φυσική του Διαστήματος, εργάστηκε ως ερευνητής στο εργαστήριο JPL της NASA, όπου είχε την ευκαιρία να συμμετάσχει σε διάφορες διαστημικές αποστολές, όπως του «Galileo» στο Δία, του «Mars Pathfinder» και του «Mars Polar Lander» στον Άρη, καθώς και του διαστημικού τηλεσκοπίου «Hubble». Στη συνέχεια πήρε το διδακτορικό του στην κοσμολογία από το πανεπιστήμιο Baylor του Τέξας, έγινε επικεφαλής επιστήμονας της εταιρίας Variance Dynamical Corp., ενώ μετακόμισε στο Ανκορατζ, την πρωτεύουσα της Αλάσκας, όπου ζει και διδάσκει στο τοπικό πανεπιστήμιο. Όμως η βασική του εργασία είναι ακόμα πιο ''εξωτική'', καθώς είναι επικεφαλής (project leader) του ''Σχεδίου Ίκαρος'', μιας εθελοντικής πολυεθνικής ομάδας επιστημόνων, οι οποίοι έχουν βαλθεί να θέσουν τα θεμέλια της μελλοντικής διαστημικής πτήσης σε ένα άλλο αστρικό σύστημα, σε απόσταση πολλών ετών φωτός από τη Γη.

Στα ίχνη του ''Δαίδαλου'' 

Το πενταετές ''Σχέδιο Ίκαρος'' ξεκίνησε επίσημα στις 30 Σεπτεμβρίου 2009, στο Λονδίνο, με πρωτοβουλία της Βρετανικής Διαπλανητικής Εταιρείας, της ίδιας που μεταξύ 1973-1978 είχε πραγματοποιήσει τον πρόδρομο του ''Ίκαρου'', το ''Σχέδιο Δαίδαλος''. Το πρώτο αυτό παγκοσμίως σχέδιο, με επικεφαλής τον δρα Άλεν Μποντ, είχε θέσει το ερώτημα αν είναι τεχνικά εφικτό να κατασκευασθεί ένα διαστρικό διαστημόπλοιο και είχε τελικά απαντήσει καταφατικά, παρόλο που αναγνώρισε τις μεγάλες τεχνικές δυσκολίες.
Στόχος του ''Ίκαρου'', που διευθύνεται από τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Icarus Interstellar Inc., είναι να προχωρήσει παραπέρα από τον ''Δαίδαλο'', καταλήγοντας πλέον σε συγκεκριμένες θεωρητικές και κυρίως τεχνικές προτάσεις για το πώς μπορεί να γίνει αυτό το ταξίδι και ποιες τεχνολογίες, ιδίως στον κρίσιμο τομέα της προώθησης, θα χρειαστεί ένα τέτοιο μη επανδρωμένο σούπερ-διαστημόπλοιο. Παράλληλα, το σχέδιο αποσκοπεί στο να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει μια νέα γενιά επιστημόνων που θα έχουν κίνητρα να σχεδιάσουν μακρινές διαστημικές αποστολές, αλλά και να προκαλέσει το ενδιαφέρον του ευρύτερου κοινού στο γιατί είναι εφικτό αλλά και αναγκαίο για την επιβίωση της ανθρωπότητας ένα τέτοιο ταξίδι, έστω και αν αυτό θα πραγματοποιηθεί τον 22ο αιώνα ή και αργότερα.
Στην ερευνητική ομάδα του ''Ίκαρου'', που περιλαμβάνει επιστήμονες από κυβερνητικούς φορείς, εταιρίες και πανεπιστήμια, υπό τον συντονισμό του Τζιόλα, συμμετέχουν δύο ακόμα Έλληνες ως σχεδιαστές, ο Δήμος Χωματάς και ο Κώστας Κωνσταντινίδης. Ο Χωματάς, που και αυτός από μικρός ήταν μανιακός με την επιστημονική φαντασία, έχει ειδικευτεί στην πληροφορική, τις επικοινωνίες, τον αυτοματισμό και τη ρομποτική. Ο Κωνσταντινίδης αποφοίτησε από τη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου το 2010, έκανε μεταπτυχιακά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και είναι ερευνητής στο Εργαστήριο Ατμοσφαιρικής και Διαστημικής Φυσικής στο Κολοράντο των ΗΠΑ.
Όπως αναφέρει ο Τζιόλας στη συνέντευξή του, αποτελεί σημαντική προτεραιότητα να σχηματισθεί γύρω από τον ''Ίκαρο'' μια επιστημονική κοινότητα αφοσιωμένων μηχανικών και άλλων ερευνητών, που θα εστιασθούν στην πρόκληση ενός διαστρικού ταξιδιού, έστω και αν αυτό δεν θα γίνει στη διάρκεια της δικής τους ζωής. Όπως τονίζει, η ανθρωπότητα, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρούς κινδύνους στον πλανήτη μας, θα πρέπει να φροντίσει να κάνει ''μπακ-απ'' του πολιτισμού της σε άλλα άστρα, ώστε να διασφαλίσει την επιβίωσή της. Παράλληλα, όπως επισημαίνει, ο σχεδιασμός ενός διαστρικού ταξιδιού θα αυξήσει σημαντικά τις τεχνολογικές μας γνώσεις, με πολλαπλά παράπλευρα οφέλη για την κοινωνία.

Σε αναζήτηση μιας νέας Εδέμ

Αν και ο αρχικός στόχος είναι ένα ταξίδι στο διπλό άστρο Άλφα του Κενταύρου σε απόσταση 4,4 ετών φωτός από τη Γη, παρόλα αυτά, σύμφωνα με τον Τζιόλα, αν στο μεταξύ ανακαλυφθεί ένας σχετικά κοντινός εξωπλανήτης παρόμοιος με τον δικό μας (κυρίως με ύπαρξη νερού), τότε θα αλλάξει ο στόχος του ''Ίκαρου'', έστω κι αν η απόσταση είναι αρκετά μεγαλύτερη, π.χ. 22 έτη φωτός. Όπως τονίζει, καθώς ανακαλύπτονται ολοένα περισσότεροι εξωπλανήτες, το βασικό κριτήριο -και ο προορισμός- για ένα μακρινό διαστημικό ταξίδι θα είναι κατά πόσο αυτός ο εξωπλανήτης, γύρω από κάποιο άλλο μητρικό άστρο, φαίνεται φιλόξενος για τη ανάπτυξη και διατήρηση της ζωής.
''Από τη στιγμή που θα βρούμε μια άλλη Εδέμ, ένα όμορφο μέρος στην αστρική γειτονιά μας, οι άνθρωποι θα θέλουν να πάμε εκεί. Θα δοθεί τότε ώθηση για μια διαστρική αποστολή και η ελπίδα μας είναι ότι το Σχέδιο Ίκαρος θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί, όταν κάτι τέτοιο συμβεί'', ανέφερε ο έλληνας επιστήμονας, προσθέτοντας ότι, στο μεταξύ, καταβάλλεται προσπάθεια, να κινηθεί το ενδιαφέρον των ειδικών και του απλού κόσμου για τέτοια μακρινά ταξίδια.
Σε αυτό το πλαίσιο, μεταξύ άλλων, ο Τζιόλας, ο οποίος είναι και υπεύθυνος για την προπαγάνδιση του όλου εγχειρήματος διεθνώς, προωθεί, μεταξύ άλλων, μαθήματα διαστρικής μηχανικής σε ακαδημαϊκά και ερευνητικά προγράμματα αεροδιαστημικής στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ (τα πρώτα θα αρχίσουν φέτος το φθινόπωρο). Παράλληλα, ξεκίνησε τη δημιουργία ψυχαγωγικών και εκπαιδευτικών βιντεοπαιχνιδιών (του τύπου «φτιάξτε το διαστημόπλοιό σας και πετάξτε στον Άλφα του Κενταύρου» ), ώστε να εξαφθεί το ενδιαφέρον κάθε ενδιαφερόμενου για τα μακρινά διαστημικά ταξίδια.
«Χρειαζόμαστε ανθρώπους να πιστέψουν ότι το διαστρικό ταξίδι είναι μια πραγματικότητα, ώστε να το ενστερνισθούν ως το επόμενο μεγάλο εγχείρημα εξερεύνησης του διαστήματος, το οποίο πρόκειται να αναλάβει η ανθρωπότητα. Και για να γίνει αυτό, χρειαζόμαστε μια πολιτισμική μεταβολή στον τρόπο που σκεπτόμαστε για το διάστημα και το σύμπαν», τονίζει ο Τζιόλας.
Και επειδή μπορεί μια μακρινή αποστολή να πέσει πάνω σε εξωγήινους πολιτισμούς, ήδη οι ερευνητές του «Ίκαρου» δεν σχεδιάζουν μόνο νέου τύπου προωθητικές μηχανές και καλύτερα καύσιμα, αλλά και τι είδους μήνυμα θα πρέπει να μεταφέρει το διαστημόπλοιο εκ μέρους όλης της ανθρωπότητας. Προς το παρόν έχουν συμφωνήσει ότι χρειάζονται κοινωνιολόγοι και ανθρωπολόγοι για να το δημιουργήσουν και όχι φυσικοί και μηχανικοί, αν και, όπως παραδέχεται ο Τζιόλας, «η πιθανότητα να το βρει ένας εξωγήινος και να το διαβάσει, είναι μικρότερη και από το να ψάχνει κανείς για ψύλλους στα άχυρα».

Ο «δάχτυλος» της DARPA 

Πάντως ο «Ίκαρος» έχει ήδη βρει ένα ισχυρό σύμμαχο στην υπηρεσία DΑRPA (Defence Advanced Research Projects Agency) του Πενταγώνου των ΗΠΑ, την ίδια που έθεσε τα θεμέλια του παγκόσμιου διαδικτύου και η οποία προτίθεται να δώσει χορηγία 500.000 δολαρίων στην πρώην αστροναύτη Ντόροθι Τζέμισον, ώστε το προσωπικό της Ίδρυμα να συνεργαστεί με τον ''Ίκαρο'', στο πλαίσιο του προγράμματος «The 100 Year Starship Study». Ο στόχος που έθεσε η DARPA, σε συνεργασία με τη NASA, από πέρυσι το Σεπτέμβριο, είναι ''η ανάπτυξη και ωρίμανση μιας ομάδας τεχνολογιών, που θα επιτρέψουν την μακρινών αποστάσεων επανδρωμένη διαστημική πτήση σε ένα αιώνα από τώρα'', σύμφωνα με τους Τάιμς της Ν. Υόρκης.
Είναι ενδεικτικό ότι η DARPA ανεβάζει τον πήχη κάνοντας πλέον λόγο όχι απλώς για μη επανδρωμένη, αλλά για πτήση με συμμετοχή αστροναυτών. Η νέα πρωτοβουλία, στην οποία αναμένεται να εμπλακεί και το ''Σχέδιο Ίκαρος'', αφορά την μελέτη όχι μόνο των αναγκαίων τεχνολογιών, αλλά και των άλλων προϋποθέσεων (οργανωτικών, νομικών, κοινωνιολογικών, φιλοσοφικών, ηθικών κ.α.), που τίθενται ως προαπαιτούμενες για την μετανάστευση των ανθρώπων στα άστρα.
Φυσικά, κατά τους ειδικούς, μια επανδρωμένη διαστρική πτήση -αν στο μεταξύ δεν υπάρξει κάποια εντυπωσιακή θεωρητική και τεχνική πρόοδος- εκτιμάται ότι θα ήθελε γύρω στους δύο αιώνες προετοιμασίας από σήμερα και, στην καλύτερη περίπτωση, άλλους τόσους για να φθάσει στο στόχο της. Όμως η προσπάθεια αξίζει τον κόπο, έστω κι αν όλοι οι εμπλεκόμενοι σε αυτό το ταξίδι είτε δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω στη Γη, είτε θα έχουν πεθάνει πολύ πριν δουν το όνειρό τους να πραγματοποιείται.

Πηγή: kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
 http://www.theatlantic.com/technology/archive/2012/02/project-icarus-laying-the-plans-for-interstellar-travel/253335/
 http://www.icarusinterstellar.org/

Ζητούνται δοκιμαστές φαγητού αστροναυτών στη Χαβάη!

Το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού απολαμβάνει το διαστημικό της γεύμα

Eπιστήμονες του Cornell και του Πανεπιστημίου της Χαβάης θα πραγματοποιήσουν μια έρευνα διάρκειας 120 ημερών σχετικά με την εξερεύνηση του  Άρη, σε μια ηφαιστειογενή τοποθεσία στη Χαβάη που μοιάζει με την επιφάνεια του πλανήτη. Η μελέτη θα επικεντρωθεί στη “δίαιτα” έξι εθελοντών, οι οποίοι θα κληθούν να ζήσουν και να εργαστούν σαν αστροναύτες.

Θα δοθεί έμφαση ώστε οι συμμετέχοντες να συγκρίνουν δύο είδη τροφίμων: τα μαγειρεμένα από το πλήρωμα έναντι των προ – μαγειρεμένων. Σκοπός της έρευνας είναι να αποφευχθεί αυτό που έχει ονομαστεί “κόπωση μενού” κατά τη διάρκεια μιας αποστολής μεγάλης διάρκειας.
Οι αιτήσεις θα λαμβάνονται μέχρι στις 29 Φεβρουαρίου 2012

Πηγή: Physicsgg 

Βίντεο: Το μαγνητικό πεδίο της Γης

Δείτε το πολύ ενδιαφέρον βίντεο του National Geographic για το μαγνητικό πεδίο της Γης

Η ζωγραφιά είναι της Ερατώς Τσ. από την Στ'

Το Ηλιακό μας σύστημα είναι ένα εχθρικό μέρος. Η Γη δέχεται την επίθεση της φονικής κοσμικής ακτινοβολίας. Η ζωή υπάρχει μόνο επειδή η Γη περιβάλλεται από τη μαγνητόσφαιρα......

Πηγή: National Geographic

Η φυσική του ενός λεπτού: Τι είναι η ύλη;

Δείτε ένα απολαυστικό βίντεο του New Scientist για την ύλη. Τι είναι η  ύλη και τι σχέση έχει με τα μαθηματικά;

Πηγή: New Scientist

Να τι μπορείς να πάθεις στη διάρκεια ενός πειράματος...

να τι μπορείς να πάθεις στη διάρκεια ενός πειράματος...

Όλο το γνωστό Σύμπαν σε ένα ταξίδι 6 λεπτών!

Πηγή: Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας

Τα σύννεφα χαμήλωσαν στον 21ο αιώνα

Σύννεφα στον Ινδικό Ωκεανό σε εικόνα από τον δορυφόρο Terra (Φωτογραφία: NASA/JPL )

Το μέσο ύψος στο οποίο κινούνται τα σύννεφα έχει μειωθεί κατά 30 με 40 μέτρα την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, δείχνουν τα δεδομένα του δορυφόρου Terra της NASA. Η μείωση ακούγεται μικρή, δεν αποκλείεται όμως να επηρεάζει το κλίμα επιβραδύνοντας την παγκόσμια θέρμανση.

Το φασματοραδιόμετρο του Terra χρησιμοποιεί εννέα κάμερες που κοιτάζουν προς τη Γη υπό διαφορετικές γωνίες, προκειμένου να δώσουν μια στερεοσκοπική εικόνα των νεφών, από την οποία υπολογίζεται το ύψος και η κίνησή τους.

«Χαμήλωμα» μέσα σε μια δεκαετία

Το μέσο ύψος της κορυφής των νεφών μειώθηκε κατά 1% από τον Μάρτιο του 2000 μέχρι το Φεβρουάριο του 2010, αναφέρουν στο «Geophysical Research Letters» ερευνητές του Πανεπιστημίου του Όκλαντ στη Νέα Ζηλανδία.

Όπως εξηγεί ανακοίνωση της NASA, η μείωση του ύψους της νέφωσης θα αύξανε την εκπομπή θερμότητας από τη Γη στο Διάστημα, μειώνοντας τη θερμοκρασία στα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας.

Οι ερευνητές δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο αυτό να λειτουργήσει ως αρνητικός κύκλος ανάδρασης, δηλαδή ως μηχανισμός που ενεργοποιείται από την παγκόσμια θέρμανση και τείνει να την περιορίζει.

Για να διαπιστωθεί όμως αν αυτό το φαινόμενο έχει σημασία για το κλίμα θα απαιτηθούν πιο μακροπρόθεσμες παρατηρήσεις, τονίζουν οι ερευνητές.

Άγνωστος ρόλος στο κλίμα

O γενικότερος ρόλος των νεφών στην κλιματική αλλαγή παραμένει εξάλλου εν πολλοίς άγνωστος – από τη μία, τα λευκά σύννεφα ανακλούν ηλιακή ακτινοβολία πίσω στο Διάστημα. Από την άλλη, όμως, τα σύννεφα λειτουργούν ως κουβέρτα και εμποδίζουν τη θερμική ακτινοβολία που εκπέμπει η Γη προς το Διάστημα.

Λόγω της αλληλεπίδρασης αυτών των παραγόντων, πολλά από τα μαθηματικά μοντέλα που χρησιμοποιούν σήμερα οι κλιματολόγοι δεν λαμβάνουν υπόψη την επίδραση των νεφών.

Νέα στοιχεία αναμένεται να έρθουν στο φως από τους σύγχρονους μετεωρολογικούς δορυφόρους. Εκτός από τον Terra, τα νέφη παρακολουθούνται και από τον δορυφόρο CloudSat της NASA που εκτοξεύτηκε το 2006. Είναι ο πρώτος δορυφόρος που χρησιμοποιεί ειδικό ραντάρ ώστε να απεικονίζει τη δομή των νεφών καθ΄ύψος.

Πηγή: Βήμα Science NASA

Η ματιά της Ευρώπης στο Σύμπαν

Σύγκριση του τηλεσκοπίου E-ELT με τις πυραμίδες της Γκίζας και με το τηλεσκόπιο VLT. Αριστερά διακρίνεται η υψομετρική κλίμακα, με το VLT να έχει ύψος 28,5 μέτρα και το E-ELT να φθάνει τα 100!

Τον Οκτώβριο του 1962 πέντε ευρωπαϊκά κράτη, το Βέλγιο, η Γαλλία, η (τότε) Δυτική Γερμανία, η Ολλανδία και η Σουηδία, υπέγραψαν τη συνθήκη ίδρυσης του Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου του Νότου, γνωστού σήμερα περισσότερο με το αρκτικόλεξο ESO (European Southern Observatory). Την εποχή εκείνη τα μεγαλύτερα τηλεσκόπια του κόσμου και η πρωτοπορία στην παρατηρησιακή αστρονομία ανήκαν στις ΗΠΑ. Σήμερα, 50 χρόνια μετά, το ESO διαθέτει πλειάδα αξιόλογων τηλεσκοπίων, έχει εισαγάγει επαναστατική αστρονομική τεχνολογία και  βρίσκεται στη φάση κατασκευής του μεγαλύτερου τηλεσκοπίου του κόσμου. Μάλιστα η πεντηκοστή επέτειος του ESO συμπίπτει με την έναρξη λειτουργίας της μεγάλης συστοιχίας ραδιοτηλεσκοπίων ALMA στη Χιλή, στην κατασκευή της οποίας το ESO έχει παίξει τον πιο βασικό ίσως ρόλο. Με άλλα λόγια η πρωτοπορία στην παρατηρησιακή Αστρονομία ανήκει σήμερα στην Ευρώπη. Κρίμα που η Ελλάδα δεν συμμετέχει στον τόσο πετυχημένο αυτόν διεθνή ερευνητικό οργανισμό.

Γιατί στο Νότο;

Οι περιοχές του ουρανού που βλέπει ένας παρατηρητής στη Γη εξαρτώνται από το γεωγραφικό πλάτος του τόπου που βρίσκεται ο παρατηρητής. Από τον Βόρειο Πόλο της Γης βλέπουμε μόνο το βόρειο ημισφαίριο του ουρανού, ενώ από το νοτιότερο άκρο της Ευρώπης βλέπουμε όλο το βόρειο ημισφαίριο και ένα μέρος του νότιου ημισφαιρίου, αλλά όχι τις περιοχές κοντά στον νότιο ουράνιο πόλο. Ετσι η ίδρυση του ESO είχε για στόχο την εγκατάσταση ενός αστεροσκοπείου στο νότιο ημισφαίριο της Γης, για να μπορούν οι ευρωπαίοι αστρονόμοι να παρατηρούν τις περιοχές του ουρανού που δεν είναι ορατές από την ήπειρό μας. Επειτα από εξονυχιστική μελέτη επιλέχτηκε η κορυφή Λα Σίγια (La Silla) των Ανδεων στη Χιλή ως τόπος με χαμηλή νεφοκάλυψη, χαμηλή υγρασία και μηδενική φωτορρύπανση. Στη Λα Σίγια (που στα ισπανικά σημαίνει «σέλλα», από το σχήμα της κορυφής που είναι διπλή) είναι σήμερα εγκαταστημένα 9 τηλεσκόπια, από τα οποία ξεχωρίζουν το μεγάλο τηλεσκόπιο των 3,6 μέτρων και το Τηλεσκόπιο Νέας Τεχνολογίας των 3,5 μέτρων. Το πρώτο εγκαινιάστηκε το 1976 και για την εποχή του ήταν εφάμιλλο με το μεγάλο αμερικανικό τηλεσκόπιο των 5 μέτρων του όρους Πάλομαρ, λόγω της εξαιρετικής ποιότητας του ευρωπαϊκού κατόπτρου και του σκοτεινού ουρανού των Ανδεων.

Κυνηγός εξωπλανητών στη Λα Σίγια

Οκτώ από τις εγκατεστημένες κεραίες του ραδιοσυμβολόμετρου ALMA

Εκτοτε έχουν κατασκευαστεί πολύ μεγαλύτερα τηλεσκόπια, τα οποία χρησιμοποιούνται σήμερα για παρατηρήσεις αιχμής, αλλά το τηλεσκόπιο των 3,6 μέτρων δεν «μπήκε στη ναφθαλίνη». Εκσυγχρονίστηκε ριζικά το 1999 και σήμερα χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την ανακάλυψη εξωπλανητών, δηλαδή πλανητών που περιφέρονται γύρω από άλλα αστέρια και όχι γύρω από τον Ηλιο. Η «εξειδίκευσή» του αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι είναι εξοπλισμένο με τον πιο ευαίσθητο φασματογράφο που υπάρχει σήμερα, τον HARPS (High Accuracy Radial Velocity Planet Searcher, δηλαδή Ερευνητής Πλανητών Υψηλής Ακρίβειας Ακτινικών Ταχυτήτων). Ο φασματογράφος αυτός επιτρέπει την ανίχνευση της πολύ μικρής κίνησης του κεντρικού αστέρα, η οποία οφείλεται στην έλξη πλανητών μικρότερων από τον Δία που περιφέρονται γύρω του, και με τη βοήθειά του έχουν ανακαλυφθεί τα 2/3 των γνωστών εξωπλανητών με τόσο μικρή μάζα.
Πέρα από το τηλεσκόπιο των 3,6 μέτρων, στην κορυφή Λα Σίγια είναι σήμερα εγκαταστημένο και το Τηλεσκόπιο Νέας Τεχνολογίας (New Technology Telescope, NTT), διαμέτρου 3,5 μέτρων. Το τηλεσκόπιο αυτό, που εγκαινιάστηκε το 1989, ήταν το πρώτο στο οποίο δοκιμάστηκε η τεχνολογία της ενεργούς διόρθωσης του σχήματος του κατόπτρου με τη βοήθεια υδραυλικού μηχανισμού. Στο πίσω μέρος του κατόπτρου είναι τοποθετημένα μικρά έμβολα, τα οποία ελέγχονται από έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Τα έμβολα αυτά «ωθούν» ή «έλκουν» την επιφάνεια του κατόπτρου, έτσι ώστε να διορθώνονται οι παραμορφώσεις που προκαλούνται από το βάρος του, όταν αυτό περιστρέφεται. Η τεχνολογία αυτή έχει από τότε εξελιχθεί σημαντικά και σήμερα επιτρέπει επιπλέον και τη διόρθωση των παραμορφώσεων των ειδώλων που προκαλούν οι ατμοσφαιρικές διαταραχές.

Ο πρωταθλητής του Σέρο Παρανάλ

Η αστρονομία πρώτης γραμμής απαιτεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερα τηλεσκόπια για την παρατήρηση όσο το δυνατόν πιο αμυδρών αντικειμένων στον ουρανό. Για τον λόγο αυτό τη δεκαετία του 1990 οι αστρονόμοι του ESO σχεδίασαν ένα επαναστατικό, ακόμα και για τη σημερινή εποχή, συγκρότημα τηλεσκοπίων, το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (Very Large Telescope, VLT). Το VLT αποτελείται από 4 τηλεσκόπια των 8,2 μέτρων σχεδιασμένα έτσι ώστε όχι μόνο να λειτουργούν ανεξάρτητα το καθένα, αλλά και συνδεδεμένα μεταξύ τους, ως ένα μεγαλύτερο τηλεσκόπιο. Στη δεύτερη περίπτωση το VLT συγκεντρώνει τόσο φως όσο και ένα τηλεσκόπιο διαμέτρου 16,4 μέτρων και έχει τόσο καλή διακριτική ικανότητα ώστε μπορεί (θεωρητικά) να διακρίνει τα διαστημόπλοια των αποστολών «Απόλλων» πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης. Το συγκρότημα αυτό των τεσσάρων τηλεσκοπίων είναι εγκαταστημένο στην κορυφή Σέρο Παρανάλ (Cerro Paranal) της ερήμου Ατακάμα της βόρειας Χιλής. Το VLT είναι σήμερα το πιο πετυχημένο επίγειο τηλεσκόπιο όσον αφορά τον ρυθμό παραγωγής επιστημονικών δημοσιεύσεων και στο σύνολο τόσο των επίγειων όσο και των διαστημικών αστεροσκοπείων υστερεί μόνο ως προς το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ (Hubble).

Οι κεραίες της Ατακάμα

Ενα από τα παλαιότερα όνειρα των αστρονόμων είναι να παρατηρήσουν το Σύμπαν σε άλλες ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες, εκτός από το ορατό φως. Αν εξαιρέσουμε όμως τα ραδιοφωνικά κύματα, η ατμόσφαιρα απορροφά τις άλλες ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες, δυσκολεύοντας αυτό το έργο.  Ειδικά οι υδρατμοί της ατμόσφαιρας απορροφούν ισχυρά τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα με μήκος κύματος της τάξης του ενός χιλιοστού του μέτρου, δηλαδή στην ακραία περιοχή της υπέρυθρης ακτινοβολίας. Η αναγνώριση της ερήμου Ατακάμα της Χιλής ως ενός από τα πιο άνυδρα μέρη της Γης έδωσε στους αστρονόμους την ιδέα να τοποθετήσουν εκεί ένα όργανο αστρονομικών παρατηρήσεων για αυτές ακριβώς τις ακτινοβολίες, το οποίο έχει το όνομα ALMA (Atacama Large Millimeter Array). Το σχέδιο προβλέπει την τοποθέτηση 66 παραβολικών κεραιών διαμέτρου 12 και 7 μέτρων στο υψίπεδο Τσαχναντόρ (Chajnantor), σε υψόμετρο 5.000 μέτρων, οι οποίες θα λειτουργούν διασυνδεδεμένες, έτσι ώστε να αντιστοιχούν σε μια γιγαντιαία κεραία διαμέτρου 14 χιλιομέτρων. Αυτό σημαίνει ότι η ακρίβεια παρατήρησης θα είναι 10 χιλιοστά του δεύτερου λεπτού του τόξου, δηλαδή 5 φορές καλύτερη από τη διακριτική ικανότητα του τηλεσκοπίου Χαμπλ.
Το ραδιοσυμβολόμετρο ALMA είναι το ακριβότερο μέχρι σήμερα επίγειο αστρονομικό όργανο παρατήρησης, με προβλεπόμενο τελικό κόστος 1,3 δισ. δολάρια. Η εγκατάσταση της πρώτης κεραίας έγινε το 2009 και το ραδιοσυμβολόμετρο προβλέπεται να ολοκληρωθεί περί τα τέλη του 2012. Λόγω του μεγάλου κόστους του έργου ήταν δύσκολη η υποστήριξή του από έναν μόνο ερευνητικό φορέα. Ετσι αρχικά ξεκίνησε ως ισότιμη συνεργασία του ESO με το Εθνικό Ραδιο-Αστεροσκοπείο των ΗΠΑ (National Radio Astronomy Observatory). Στη συνέχεια όμως στον συνεταιρισμό αυτόν προσχώρησαν η Ιαπωνία, η Ταϊβάν και η Χιλή. Ως αυτή τη στιγμή έχουν εγκατασταθεί 27 κεραίες και έχουν πραγματοποιηθεί οι πρώτες δοκιμαστικές παρατηρήσεις, με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Αναμένεται ότι οι πρώτες συστηματικές παρατηρήσεις θα αρχίσουν στα τέλη Σεπτεμβρίου αυτής της χρονιάς, την κατάλληλη ακριβώς στιγμή για να γιορταστούν τα πενηντάχρονα του ESO με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο.

Κύκλωπας μόνος ψάχνει... εξωγήινη ζωή

Τα τελευταία χρόνια το ESO έχει ρίξει το βάρος του στην κατασκευή του Εξαιρετικά Μεγάλου Τηλεσκόπιου (E-ELT, European Extremely Large Telescope). Πρόκειται για ένα τηλεσκόπιο τέσσερις φορές πιο μεγάλο από το μεγαλύτερο σήμερα τηλεσκόπιο, το οποίο αναμένεται να φέρει επανάσταση στην Αστρονομία τόσο με το μέγεθός του όσο και με την προηγμένη τεχνολογία του. Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε ένα σύνθετο κάτοπτρο διαμέτρου 42 μέτρων, κατασκευασμένο από 800 μικρότερα εξαγωνικά κάτοπτρα, με κόστος 1,27 δισ. ευρώ. Ενας από τους βασικότερους στόχους του αστρονομικού αυτού κύκλωπα, που θα εγκατασταθεί στην κορυφή Σέρο Αρμαζόνες (Cerro Armazones) της ερήμου Ατακάμα της Χιλής, είναι η απευθείας παρατήρηση εξωπλανητών στο μέγεθος της Γης. Πέρυσι το σχέδιο αυτό αναθεωρήθηκε με σκοπό τη συντομότερη ολοκλήρωση της κατασκευής του αστεροσκοπείου και τώρα προβλέπει ένα σύνθετο κάτοπτρο διαμέτρου «μόνο» 39,3 μέτρων, με συνολικό κόστος 1,05 δισ. ευρώ και με ορίζοντα παράδοσης το 2022. Ακόμη και με το νέο «συμμαζεμένο» σχέδιο, το κάτοπτρο του E-ELT θα έχει επιφάνεια ένα στρέμμα και θα συλλέγει 14 φορές περισσότερο φως από το μεγαλύτερο σημερινό τηλεσκόπιο. Με την εξωπραγματική σήμερα διακριτική ικανότητα του ενός χιλιοστού του δεύτερου λεπτού του τόξου και εξοπλισμένο με ένα ηλεκτρονικό σύστημα ενεργής διόρθωσης νέας γενιάς, θα είναι ικανό να παρατηρεί εξωπλανητικά συστήματα τη στιγμή της δημιουργίας τους και να ανιχνεύει την ύπαρξη νερού και οργανικών ενώσεων σε αυτά. Με άλλα λόγια, θα είναι το πρώτο τηλεσκόπιο που θα μας επιτρέψει να αναγνωρίσουμε την ύπαρξη ζωής, πέρα από το ηλιακό σύστημα.

ΙΔΙΟΦΥΗΣ ΔΙΟΡΘΩΣΗ
Το λέιζερ του VLT

Ενα από τα τέσσερα τηλεσκόπια του VLT με την ακτίνα λέιζερ του συστήματος ενεργούς διόρθωσης

Τα τέσσερα τηλεσκόπια του VLT είναι εξοπλισμένα με σύστημα ενεργούς διόρθωσης του σχήματος των κατόπτρων, το οποίο λειτουργεί με έναν ιδιοφυή τρόπο. Δίπλα στο κάθε τηλεσκόπιο υπάρχει ένα λέιζερ που εκπέμπει μια κίτρινη φωτεινή ακτίνα παράλληλα προς τη διεύθυνση παρατήρησης του τηλεσκοπίου. Το μήκος κύματος του φωτός της ακτίνας συμπίπτει με αυτό της «περίφημης» κίτρινης φασματικής γραμμής του νατρίου. Σε ύψος 90 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της Γης, εκεί όπου ουσιαστικά τελειώνει η ατμόσφαιρα, υπάρχει ένα στρώμα ατμών νατρίου, τα άτομα του οποίου απορροφούν το φως του λέιζερ και το επανεκπέμπουν προς όλες τις διευθύνσεις. Ετσι δημιουργείται ένα τεχνητό αστέρι, το οποίο παρατηρείται από το τηλεσκόπιο μαζί με τα υπόλοιπα αστέρια της περιοχής σκόπευσης. Ενα αυτοματοποιημένο πρόγραμμα παρακολουθεί τις μετατοπίσεις αυτού του «αστεριού», οι οποίες οφείλονται αποκλειστικά στις διαταραχές της ατμόσφαιρας, και ενεργοποιεί τα υδραυλικά έμβολα στο πίσω μέρος των κατόπτρων, έτσι ώστε να αναιρούνται αυτές οι μετατοπίσεις. Με τον τρόπο αυτό διορθώνεται η ποιότητα των ειδώλων των πραγματικών αστεριών σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι συγκρίσιμη με την ποιότητα των ειδώλων που έχει το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ, το οποίο βρίσκεται έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα.

 Πηγή: Το Βήμα  
του Χάρη Βάρβογλη καθηγητή του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Ύφασμα μετατρέπει τη θερμότητα του σώματος σε ενέργεια!

Graduate student Corey Hewitt works with a sample of thermoelectric fabric in the Nanotechnology lab.

Ένα οικονομικό υλικό ικανό να παράγει ενέργεια με τη βοήθεια της θερμότητας του σώματος δημιούργησαν οι ειδικοί του Πανεπιστημίου Γουέικ Φόρεστ, στις ΗΠΑ.

Το ύφασμα Power Felt φέρει στην πλέξη του μικροσκοπικούς νανοσωλήνες άνθρακα οι οποίοι παράγουν ενέργεια, μετατρέποντας τη θερμότητα σε ηλεκτρικό ρεύμα.

Μηδαμινό κόστος με μέγιστη απόδοση

Οι ερευνητές του Κέντρου Νανοτεχνολογίας και Μοριακών Υλικών εκτιμούν ότι η κάλυψη ενός κινητού με το ενεργειακό ύφασμα θα μπορούσε να στοιχίζει μόλις ένα δολάριο – δηλαδή περίπου 0,75 ευρώ.
Η ιδέα θερμοηλεκτρικών υλικών για την παραγωγή ενέργειας από την επαφή τους με το σώμα δεν είναι καινούρια, ωστόσο μέχρι τώρα το κόστος τέτοιων  εφαρμογών ήταν απαγορευτικό.
Σύμφωνα με τους Αμερικανούς, το Power Felt θα μπορούσε να «ντύσει» σωλήνες, το εσωτερικό της οροφής των σπιτιών ή ακόμα και το κάθισμα του οδηγού, προκειμένου να εκμεταλλεύεται τη θερμότητα η οποία υπό άλλες συνθήκες θα πήγαινε χαμένη.

Κατά τη διάρκεια του τζόγκινγκ οι αναψοκοκκινισμένοι ασκούμενοι θα μπορούν να φορτίζουν το κινητό τους ή κάποια άλλη συσκευή

 

«Η αλήθεια είναι ότι χάνουμε αρκετή ενέργεια υπό μορφή θερμότητας» σχολιάζει ο φοιτητής Κόρι Χιούιτ, ο οποίος συμμετείχε στην ερευνητική ομάδα. «Για παράδειγμα, η ανακύκλωση και η σωστή διοχέτευση της θερμικής ενέργειας που παράγεται εντός του αυτοκινήτου θα μπορούσε να βελτιώσει την κατανάλωση της βενζίνης, να λειτουργήσει το ραδιόφωνο, το σύστημα κλιματισμού και πλοήγησης».
«Σε γενικές γραμμές, τα θερμοηλεκτρικά υλικά δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως ως τεχνολογία παραγωγής ενέργειας και υπάρχουν ακόμη τόσες δυνατότητες στον συγκεκριμένο τομέα» προσθέτει ο νέος ερευνητής. «Προσωπικά, οραματίζομαι ένα ενεργειακό γιλέκο που στο εσωτερικό του θα διαθέτει ως φόδρα το Power Felt, το οποίο θα συλλέγει και θα παράγει ενέργεια από τη θερμότητα του σώματος».

Σύντομα στην αγορά

Από την πλευρά του ο επικεφαλής του κέντρου, δρ Ντέιβιντ Κάρολ υποστηρίζει ότι «αγκαλιάζοντας» και μόνο το κινητό μας τηλέφωνο, το Power Felt θα μπορούσε να του προσφέρει ενεργειακή κάλυψη σε περιπτώσεις όπως π.χ. η διακοπή ρεύματος.
Στην παρούσα φάση, οι ερευνητές βρίσκονται σε συνομιλίες με επενδυτές προκειμένου να προχωρήσουν σύντομα στην εμπορική του διάθεση.

Πηγή: Το Βήμα
 http://news.wfu.edu/2012/02/22/power-felt-gives-a-charge/

Κατασκευή: Χαρταετός

Για να πετάξει σωστά ο χαρταετός χρειάζεται καλό ζύγισμα. Τα ζύγια πρέπει να είναι φτιαγμένα έτσι ώστε ο χαρταετός να πετά με μια ορισμένη γωνία στο ρεύμα του αέρα. Έτσι, ο αέρας που κινείται κάτω από το χαρταετό έχει μεγαλύτερη πίεση από τον αέρα που κινείται πάνω του, κάνοντας τον έτσι να ανεβαίνει με ταχύτητα στον ουρανό.

Πείραμα: Αλεξίπτωτο από χαρτοπετσέτα!

Το αλεξίπτωτό μας είναι από χαρτοπετσέτα!

Υλικά για το πείραμα

1 χαρτοπετσέτα

κλωστή

ψαλίδι

σελοτέιπ

πλαστελίνη

Βήματα :

1. Ανοίγουμε την χαρτοπετσέτα και στα τέσσερα άκρα της κολλάμε με σελοτέιπ 4 κλωστές ίσου μήκους ( περίπου 30 cm).

2. Ενώνουμε τα τέσσερα ελεύθερα άκρα από τις κλωστές με πλαστελίνη ώστε το αλεξίπτωτό μας να αποκτήσει βάρος.

3. Αν θέλουμε κάνουμε μία μικρή τρύπα στο κέντρο της χαρτοπετσέτας ώστε η πτήση να γίνεται πιο ομαλά. Προσοχή να μην σκιστεί η χαρτοπετσέτα.

4. Αφήνουμε το αλεξίπτωτό μας από ψηλά και αυτό θα κάνει μία θαυμάσια πτήση!

Καλές πτήσεις!

 Το πείραμα αυτό αρέσει πολύ στα παιδιά, είναι ένα από τα αγαπημένα τους!

Διάρκεια πειράματος : 30 λεπτά

Βαθμός δυσκολίας: 1/5

Εφαρμογή : Φυσική Ε' Δημοτικού Αέρας  Φυσική Β' Γυμνασίου Δυνάμεις - Άνωση

και λίγη περισσότερη θεωρία...

Το αλεξίπτωτο είναι συσκευή που περιορίζει την ταχύτητα πτώσης ενός σώματος στην ατμόσφαιρα. Η λειτουργία του βασίζεται στην εκμετάλλευση της αντίστασης του αέρα. Για πρώτη φορά ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι διατύπωσε την υλοποίηση αυτής της συσκευής, την οποία και σχεδίασε το 1514 και την περιέγραψε στον Ατλαντικό Κώδικα. Αργότερα το 1595 και ο Βενάντσιο σχεδίασε ένα άλλο αλεξίπτωτο.

Για πρώτη φορά χρησιμοποίησαν αλεξίπτωτο οι Γάλλοι, στο τέλος του 18ου αιώνα και ειδικά ο Αντρέ Ζακ Γκαρνερέν και η οικογένειά του, που απόκτησε μεγάλη φήμη. Αλλά το αλεξίπτωτο τελειοποιήθηκε και διαδόθηκε ουσιαστικά μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Χρησιμοποιήθηκε πολύ το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και από τους Γερμανούς κι από τους συμμάχους (στην κατάληψη της Κρήτης το 1941 από τους Γερμανούς και στις αποβάσεις των συμμάχων στη Σικελία).

Κείμενο - φωτογραφίες πειράματος- βίντεο : Τίνα Νάντσου

Πηγή θεωρίας: Wikipedia

Φουτουριστικό πατίνι κατευθύνεται με τη δύναμη της σκέψης

Αμερικανική εταιρεία παρουσίασε το πρωτότυπο ενός σκέιτμπορντ που διαβάζει τα εγκεφαλικά κύματα του χρήστη και καταλαβαίνει προς τα πού πρέπει να κινηθεί και με ποια ταχύτητα.

Η Chaotic Moon Labs είχε αρχικά αναπτύξει ένα πατίνι εφοδιασμένο με τον αισθητήρα Kinect της Microsoft, o oποίος επέτρεπε στον οδηγό να στρίβει με χειρονομίες.

Το πατίνι είχε παρουσιαστεί στο περυσινό Consumer Electronics Show, αργότερα όμως χάλασε. Αντί να το ξαναφτιάξουν, οι δημιουργοί του αποφάσισαν να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα.

Το νέο ηλεκτροκίνητο σκέιτμπορντ, με την ονομασία Board of Imagination, ή «Σανίδα της Φαντασίας», έχει ενσωματωμένο στο μπροστινό μέρος έναν υπολογιστή-ταμπλέτα Samsung με λειτουργικό σύστημα Windows.

O υπολογιστής αναλύει τα σήματα ενός κράνους Emotiv EPOC, ενός περιφερειακού της αυστραλιανής εταιρεία Emotiv, το οποίο επιτρέπει στους χρήστες να παίζουν βιντεοπαιχνίδια με νοητικές εντολές, αντί με τζόιστικ.

Έπειτα από μερικούς γύρους εκπαίδευσης, στους οποίους ο υπολογιστής μαθαίνει να αντιστοιχίζει τις προθέσεις του χρήστη με τα εγκεφαλικά σήματα που λαμβάνουν τα ηλεκτρόδια του κράνους, ο οδηγός ανεβαίνει στο σκέιτμπορντ, κοιτάζει προς το σημείο όπου θέλει να κατευθυνθεί και οραματίζεται ότι κινείται προς τα εκεί με την επιθυμητή ταχύτητα, μέχρι 50 χιλιόμετρα την ώρα.

Το βίντεο που ανάρτησε η Chaotic Moon Labs YouTube βίντεο φαίνεται διασκεδαστικό, πιθανώς όμως δεν αρκεί για να πείσει τους ενδιαφερόμενους ότι θα αποφύγουν τις τούμπες.

Ούτως ή άλλως, προς το παρόν δεν υπάρχουν σχέδια για την παραγωγή του σκέιτμπορντ σε εμπορική κλίμακα.

Πηγή: Newsroom ΔΟΛ

 http://www.chaoticmoon.com/labs/chaotic-moon-labs-board-of-imagination/#!prettyPhoto

Ενδείξεις πρόσφατης γεωλογικής δραστηριότητας εντοπίστηκαν στη Σελήνη

H μεγαλύτερη από τις τάφρους έχει μήκος περίπου μισό χιλιόμετρο (Πηγή: NASA/Goddard/Arizona State University/Smithsonian Institution) 

Τελικά το φεγγάρι ίσως δεν είναι ένας νεκρός, παγωμένος βράχος: Μικρές ρωγμές που εντοπίστηκαν σε διάφορα σημεία της επιφάνειας της Σελήνης αποτελούν τις ισχυρότερες μέχρι σήμερα ενδείξεις για σεισμική δραστηριότητα στο πρόσφατο γεωλογικό παρελθόν.

Ο Σεληνιακός Αναγνωριστικός Δορυφόρος της NASA (LRO) φωτογράφισε τάφρους μήκους εκατοντάδων μέτρων και βάθους περίπου 20 μέτρων, οι οποίες πρέπει να σχηματίστηκαν όταν ο φλοιός του φεγγαριού τεντώθηκε και ράγισε λόγω εσωτερικών δυνάμεων (ένθετη αριστερά).

Η απουσία κρατήρων ή σημείων διάβρωσης στα παράξενα χαντάκια μαρτυρά ότι οι σχηματισμοί αυτοί  είναι πρόσφατοι, το πολύ 50 εκατομμυρίων ετών, αναφέρουν Αμερικανοί ερευνητές στην επιθεώρηση Nature Geoscience.

Η Σελήνη ήταν σίγουρα θερμή και γεωλογικά ενεργή όταν σχηματίστηκε πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Αργότερα, όμως, άρχισε να ψύχεται και να συστέλλεται, μια διαδικασία που οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.

Οι τάφροι που εντόπισε το LRO «μας λένε ότι οι δυνάμεις που συρρικνώνουν τη Σελήνη αντισταθμίστηκαν σε ορισμένα σημεία από δυνάμεις που τεντώνουν το φλοιό» αναφέρει ο Τόμας Ουότερς, επικεφαλής της μελέτης στο Μουσείο Αέρος και Διαστήματος Smithsonian, το οποίο βρίσκεται στην Ουάσινγκτον.

Η ομάδα του Ουότερς δεν περίμενε να βρει ενδείξεις πρόσφατης δραστηριότητας -εξέταζε τα δεδομένα του LRO αναζητώντας αναδιπλώσεις στην επιφάνεια της Σελήνης που προκαλούνται από τη συστολή της.

Με βάσει τις διαστάσεις και τον αριθμός των αναδιπλώσεων που εντόπισαν, οι ερευνητές υπολογίζουν ότι η διάμετρος της Σελήνης πρέπει να έχει μειωθεί κατά περίπου 180 μέτρα από το σχηματισμό της μέχρι σήμερα.

Εκτός όμως από τις αναδιπλώσεις, όμως, οι ερευνητές εντόπισαν και τις επίμαχες τάφρους, οι οποίες πρέπει να σχηματίστηκαν από αντίθετες δυνάμεις άγνωστης αιτιολογίας.

Σύμφωνα με τον Δρ Ουότερς, η ύπαρξη τάφρων σημαίνει ότι η συστολή της Σελήνης δεν ήταν τόσο έντονη όσο σε άλλα σώματα του Ηλιακού Συστήματος, αφού αντισταθμίστηκε σε ορισμένες περιοχές από δυνάμεις διάτασης.

Αυτό σημαίνει πιθανώς ότι η Σελήνη, σε αντίθεση με τη Γη, δεν είχε λιώσει πλήρως στα αρχικά στάδια της εξέλιξής της -δεν αποκλείεται ο πυρήνας να ήταν ανέκαθεν στερεός, και μόνο τα εξωτερικά στρώματα να έλιωσαν και να επαναστερεοποιήθηκαν.

Με άλλα λόγια, η νέα ανακάλυψη βρίσκεται σε συμφωνία με την υπόθεση ότι ο πυρήνας της Σελήνης είναι -και ήταν πάντα- στερεός.

Όπως σχολιάζει ο Δρ Ουότερς, «είναι συναρπαστικό να ανακαλύπτεις κάτι εντελώς αναπάντεχο. Δεδομένου ότι μόνο η μισή από την επιφάνεια της Σελήνης έχει φωτογραφηθεί σε υψηλή ανάλυση, υπάρχουν ακόμα πολλά να εξερευνήσουμε».

Πηγή: Newsroom ΔΟΛ

Δεν καταθέτουν τα όπλα οι φυσικοί της ομάδας OPERA

Η αρχική είδηση έλεγε πάνω κάτω ότι βρέθηκε το συστηματικό λάθος στις μετρήσεις του πειράματος OPERA (δες εδώ). Τα νετρίνα δεν έφταναν 60 νανοδευτερόλεπτα (ns) νωρίτερα από το αναμενόμενο, άρα δεν κινήθηκαν με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός.
Η διαφορά των 60 νανοδευτερολέπτων, οφειλόταν σε μια κακή σύνδεση μεταξύ ενός καλωδίου οπτικών ινών που συνέδεε τον δέκτη GPS (διόρθωνε τον χρονισμό της πτήσης των νετρίνων) με μια ηλεκτρονική κάρτα ενός υπολογιστή.
Στη συνέχεια όμως, η ομάδα του πειράματος OPERA ενημέρωσε ότι εντόπισε δύο πιθανά αίτια που θα μπορούσαν να έχουν αντίθετη επίδραση στις μετρήσεις του χρόνου άφιξης των νετρίνων.
Το πρώτο πιθανό αίτιο οφείλεται σε έναν ταλαντωτή που χρησιμεύει στους συχρονισμούς με το GPS και θα μπορούσε να οδηγήσει σε υπερεκτίμηση του χρόνου πτήσης των νετρίνων.
Το δεύτερο αίτιο (που είχε διαρρεύσει αρχικά) αφορά οπτική ίνα που μεταφέρει το εξωτερικό σήμα του GPS με το βασικό ρολόι του OPERA , και η οποία δεν ήταν σωστά συνδεδεμένη, όταν ελήφθησαν οι μετρήσεις. Στην περίπτωση αυτή οδηγούμαστε σε υποτίμηση του χρόνου πτήσης των νετρίνων.

Physicists packed the CERN auditorium in September 2011 to hear about the OPERA experiment's surprising results. Image: CERN

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του OPERA, oι πιθανές επιπτώσεις αυτών των δυο αιτίων διερευνώνται ακόμα, και για τον λόγο αυτό προγραμματίστηκαν για το Μάιο νέες μετρήσεις με σύντομους παλμούς δέσμης νετρίνων.
Τι μας λένε λοιπόν οι ερευνητές του πειράματος OPERA; Αφού η πρώτη πηγή του σφάλματος υπερεκτιμά το αποτέλεσμα της μέτρησης των 60 ns και η δεύτερη το υποτιμά … άρα το αρχικό αποτέλεσμα δεν επηρεάζεται ! Αλλά για να είμαστε σίγουροι θα επαναλάβουμε το πείραμα….

Not so fast ((Image: Andrzej Krauze)

 Πηγή: physicsgg
http://www.symmetrymagazine.org/breaking/2012/02/23/faster-than-light-neutrinos-explained/
 http://www.newscientist.com/article/dn21515-lights-speed-limit-is-safe-for-now.html
http://arxiv.org/find/all/1/AND+au:+Nanopoulos+abs:+OPERA/0/1/0/2011,2012/0/1

Οι αστροναύτες του Apollo 17 χορεύουν και να τραγουδούν πάνω στη Σελήνη

Ενα καταπληκτικό βίντεο κυκλοφορεί στον κυβερνοχώρο τις τελευταίες ώρες. Σε αυτό εμφανίζονται δύο αστροναύτες να χορεύουν και να τραγουδούν πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης.

Οι διαστημικοί καλλιτέχνες είναι οι Χάρισον Σμιτ και Γιουτζίν Σέρναν μέλη της ιστορικής αποστολής Apollo 17 που έφτασε στην Σελήνη τον Δεκέμβριο του 1972 και ήταν η τελευταία επανδρωμένη αποστολή στο φυσικό μας δορυφόρο.

Σεληνιακό μουσικό διάλειμμα

Οι δύο αστροναύτες κατά την διάρκεια της εξερεύνησης και πραγματοποίησης πειραμάτων στη Σελήνη θέλησαν να διαταράξουν λίγο την απόλυτη γαλήνη του περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκονταν. Έτσι άρχισαν να τραγουδούν αλλά και να χορεύουν, όσο το επέτρεπε βέβαια η βαριά στολή τους.

Την αρχή κάνει ο Σμιτ τραγουδώντας το «The Fountain in The Park», ένα παραδοσιακό αμερικανικό τραγούδι που γράφτηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Φυσικά ο Σμιτ το προσάρμοσε στην περίσταση αφού ο πρώτος στίχος «While strolling in the park one day» (ενώ τριγυρνούσα στο πάρκο μια μέρα) τροποποιήθηκε και την θέση της λέξης «πάρκο» πήρε φυσικά η Σελήνη. Την σκυτάλη παίρνει ο Σέρμαν που βάζει την δική του πινελιά στην διασκευή αλλάζοντας τον «Μάϊο» που αναφέρεται σε κάποιο στίχο σε Δεκέμβριο. Τα μέλη της αποστολής παρέμειναν συνολικά 22 ώρες στην Σελήνη.

Πηγή: Το Βήμα
http://www.huffingtonpost.com/2012/02/21/harrison-jack-schmitt-eugene-cernan-sing-moon-video_n_1291957.html

Ο εκλιπών παπαγάλος Άλεξ ήταν όντως ιδιοφυία στην αριθμητική

Ο Άλεξ ήταν ο Αϊστάιν των πτηνών (Πηγή: Alex Foundation) 

Ερευνητές του Χάρβαρντ δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των τελευταίων πειραμάτων που πρόλαβαν να πραγματοποιήσουν με τον Άλεξ, έναν γκρίζο αφρικανικό παπαγάλο που μπορούσε να κάνει περισσότερα από το να παπαγαλίζει, μέχρι που πέθανε το 2007.

Η έρευνα, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Animal Cognition, δείχνει ότι ο Άλεξ μπορούσε να προσθέτει δύο αραβικούς αριθμούς, αρκεί το άθροισμα να μην υπερέβαινε το 8. Επιπλέον, μπορούσε να αθροίζει τους αριθμούς των αντικειμένων που βρίσκονταν μέσα σε τρία κουτιά.

Μόνο ο Άλεξ και ένας χιμπατζής ονόματι Σέμπα έχει επιβεβαιωθεί ότι μπορούν να ολοκληρώσουν αυτό τον άθλο, αναφέρουν οι ερευνητές.

Η ανακάλυψη ήρθε όταν η ψυχολόγος του Χάρβαρντ Αϊρίν Πέπερμπεργκ προσπαθούσε να διδάξει έναν άλλο παπαγάλο, τον Γκρίφιν, να μάθει να μετράει. Για παράδειγμα, έβαζε τον παπαγάλο να ακούσει δύο ήχους «κλικ», ελπίζοντας ότι το πειραματόζωο θα έκρωζε τη λέξη «δύο».

Ο Γκρίφιν αποδείχθηκε ανεπίδεκτος μαθήσεως. Όμως ο Άλεξ, που βρισκόταν στο ίδιο δωμάτιο, πήρε από μόνος του την πρωτοβουλία να δώσει τη σωστή απάντηση.

Οι δοκιμές που ακολούθησαν έδειξαν ότι ο Άλεξ μπορούσε να βάζει στη σωστή σειρά μαγνητάκια ψυγείου που έδειχναν τους αριθμούς από το 1 μέχρι το 8.

Τους μήνες που ακολούθησαν, η Δρ Πέπερμπεργκ διαπίστωσε ότι ο παπαγάλος είχε μάθει μόνος του να προσθέτει. Όταν η ερευνήτρια ρωτούσε «Πόσα είναι σύνολο;» το πουλί απαντούσε σωστά ότι 3 και 4 κάνουν 7, ή ότι 4 και 4 κάνουν 8. Μπερδευόταν, όμως, όταν το άθροισμα υπερέβαινε το 8.

Τα τελικά πειράματα έδειξαν επίσης ότι ο Άλεξ μπορούσε να προσθέτει τρεις αριθμούς, και συγκεκριμένα τις ποσότητες των αντικειμένων που είχαν τοποθετηθεί σε τρία κύπελα. Καταλάβαινε, για παράδειγμα, ότι μία καραμέλα συν δύο καραμέλες συν άλλη μία καραμέλα μας κάνουν σύνολο τέσσερις καραμέλες.

Όλα όμως τέλειωσαν στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2007. Στο τέλος της ημέρας, ο Άλεξ είπε στην Δρ Πέπερμπεργκ: ««Σ' αγαπάω. Τα λέμε αύριο».

Το επόμενο πρωί, ο παπαγάλος βρέθηκε νεκρός από άγνωστα αίτια σε ηλικία 31 ετών.

Άφησε όμως πίσω του το Ίδρυμα Άλεξ, αφιερωμένο στους έξυπνους παπαγάλους.


Πηγή: in.gr
http://www.springerlink.com/content/q08n44457x236ln6/
http://alexfoundation.org/