Πώς φτιάχνουμε γραφένιο; Ένα απολαυστικό βίντεο

Η Φυσική του Φούρνου μικροκυμάτων - μία πηγή «θαυμάτων».

Όλοι ξέρουμε ότι είναι επικίνδυνο να βάλουμε το χέρι μας σ’ έναν φούρνο μικροκυμάτων εν λειτουργία. Ναι, αλλά γιατί; Ξέρουμε επίσης ότι η θερμοκρασία του φαγητού ανεβαίνει εντός του ομοιόμορφα. Τότε τι χρειάζεται το κάνιστρο περιστροφής; Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε θερμόμετρο για να μετρήσουμε τη θερμοκρασία μέσα στον φούρνο; Κι αν θέλουμε να βράσουμε αβγό, τι κάνουμε; Το νερό για το τσάι στον φούρνο ή στον βραστήρα; Το παγάκι γιατί επιμένει να μη λιώνει; Και τα συστατικά των τροφίμων; Αλλοιώνονται ή όχι; Εκτός όμως από τα χρηστικά ερωτήματα, υπάρχουν και άλλα πιο ευφάνταστα. Όπως: Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε έναν φούρνο μικροκυμάτων για να μετρήσουμε την ταχύτητα του φωτός; Ή: Γιατί επέζησε το μυρμήγκι μετά το μαγείρεμα; Τις απαντήσεις μπορείτε να διαβάσετε στις σελίδες που ακολουθούν.


Ένας φιλοπερίεργος «επιστήμονας της κουζίνας» σίγουρα θα έχει όφελος αν θα μάθει περισσότερα για τον φούρνο μικροκυμάτων. Η δυνατότητα να θερμαίνεις φαγητό με τη βοήθεια μικροκυμάτων διαπιστώθηκε εντελώς τυχαία το 1945. Παρ' όλες τις φήμες ότι οι Γερμανοί στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έψαχναν τρόπο να ζεσταίνουν το φαγητό των στρατιωτών με μικροκύματα στο παγωμένο ρωσικό μέτωπο, η συσκευή αυτή οφείλει την ολοκληρωμένη ύπαρξή της στον Αμερικανό Percy Spencer, έναν αυτοδίδακτο μηχανικό και σε μια μπάρα σοκολάτας. Διότι ο Spencer, η σοκολάτα και μια λυχνία Magnetron σε λειτουργία, βασικό κομμάτι για την παραγωγή μικροκυμάτων σε μια διάταξη ραντάρ, βρέθηκαν τυχαία πολύ κοντά. Η πλάκα της σοκολάτας άρχισε να λιώνει στην τσέπη του και εκείνος αντί να σκέπτεται το λερωμένο του ρούχο, προσπαθούσε να καταλάβει την αιτία. Επανέλαβε την όλη διαδικασία με ποπ κορν και όταν αυτό θερμάνθηκε αρκετά, εξαιτίας της υγρασίας στον πυρήνα του, έσκασε με θόρυβο και σκορπίστηκε σε ολόκληρο το εργαστήριο, είχε πια καταλάβει αρκετά για να προχωρήσει σε μια πειραματική διάταξη που έδωσε στην εταιρεία του τελικά τη δυνατότητα εκτός από την ευρεσιτεχνία να κατασκευάσει και τον πρώτο φούρνο μικροκυμάτων, με ύψος 1.80, βάρος 340 κιλά και ισχύ 3 kWatt. Μόλις το 1967 δόθηκαν στην αγορά συσκευές με διαστάσεις και επιδόσεις κατάλληλες επιτέλους για οικιακή χρήση.

Άνιση κατανομή θερμότητας
 
Κάτι που δεν θα μας πουν οι κατασκευαστές είναι πως τα (μικρο)κύματα στο εσωτερικό του φούρνου σε κάποια σημεία ενισχύονται περισσότερο και σε κάποια άλλα είναι πολύ πιο ασθενή, με αποτέλεσμα, ανάλογα και με την ποιότητα της κατασκευής, αλλού να θερμαίνονται περισσότερο οι τροφές και αλλού λιγότερο. Γι' αυτό άλλωστε υπάρχει και το περιστρεφόμενο κάνιστρο όπου τοποθετούμε ό,τι θέλουμε να ζεσταθεί και ο κατασκευαστής προσφέρει έτσι μια πιο ομαλά κατανεμημένη θέρμανση. Αυτό όμως δεν επιτυγχάνεται πάντα. Υπάρχουν εξαιρετικές φωτογραφίες στη διεύθυνση: www.evilmadscientist.com που δείχνουν τη διαφορά σε αρκετές συσκευές. Στις 13.11.2010, από ομάδα Σουηδών τεχνικών (www.testfakta.se) έγιναν μετρήσεις και βρέθηκαν στο ίδιο πιάτο διαφορές θερμοκρασίας ανάμεσα σε δυο σημεία ως και 23 βαθμών Κελσίου. Αυτό σημαίνει ότι αποψύχοντας π.χ. κιμά, μικροοργανισμοί μπορούν να έχουν το καταφύγιό τους στις πιο ψυχρές περιοχές ενώ εμείς νομίζουμε ότι με το πέρασμα της τροφής από τον φούρνο μικροκυμάτων είμαστε εξασφαλισμένοι.

Από μακριά και αγαπημένοι...
 
Τα πιο ψυχρά και τα πιο θερμά σημεία του φούρνου μας πάντως δεν τα βρίσκουμε ψηλαφώντας τον χώρο. Το να βάλουμε το χέρι μας μέσα ενώ ο φούρνος δουλεύει είναι σαν να το ακουμπάμε σε μια αναμμένη εστία. Ακόμη χειρότερο είναι το να πλησιάσουμε πολύ και να κοιτάξουμε μέσα όταν είναι ανοιχτή η θύρα. Το μάτι δεν διαθέτει εκτεταμένο δίκτυο αιμάτωσης που να μπορεί να μεταφέρει μακριά την επιπλέον θερμική ενέργεια και έχουμε καταστροφές σε αυτό. Όταν όμως είναι κλειστή η θύρα μπορούμε να πλησιάσουμε σε μια απόσταση ως και πέντε εκατοστά. Διότι μας προφυλάσσει το πλέγμα στην πόρτα. Αρκεί να είναι άθικτο. Διότι τότε δεν επιτρέπει στα μικροκύματα να διαρρεύσουν έξω από αυτήν.

Τα ανοίγματα του πλέγματος αυτού είναι πολύ μικρότερα από τα 12 εκατοστά, δηλαδή το μήκος κύματος που αντιστοιχεί περίπου σε διαταραχή στα 2.45 GHz. Αν πάντως παρατηρήσουμε παρεμβολές σε άλλες ηλεκτρικές συσκευές στον γύρω χώρο θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν φταίει το τροφοδοτικό και ότι δεν υπάρχει διαρροή μικροκυμάτων από τη θύρα του φούρνου (υπάρχουν ειδικά όργανα μέτρησης για αυτό). Προσοχή όμως διότι σε όσους ανθρώπους έχει τοποθετηθεί βηματοδότης πρέπει να δίνεται η οδηγία να στέκονται μακριά από τις συσκευές αυτές. Μια κάποια διαρροή μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες στη λειτουργία του. Επίσης όπου εμφανίζεται σκουριά στο εσωτερικό μπορεί να είναι αιτία διαρροής λόγω διάβρωσης του μετάλλου.

Γιατί πρέπει να είναι «γεμάτος»
 
Κάτι άλλο βασικό είναι ότι δεν ανάβουμε το φούρνο χωρίς να έχει κάτι μέσα ούτε χρειάζεται προθέρμανση. Όταν λειτουργεί εντελώς κενός, μέρος της ενέργειας επιστρέφει μέσω της κεραίας και του κυματοδηγού, ενός ορθογώνιου κενού στο κέντρο του μεταλλικού σωλήνα (γιατί τα φορτία κυκλοφορούν στην επιφάνειά του), στη λυχνία Magnetron και τη φθείρει. Για σιγουριά μάλιστα μερικοί κατασκευαστές προτείνουν να έχουμε πάντα μέσα ένα μικρό ποτήρι με νερό.

Η «κρούστα» και τα αβγά
 
Όταν πάντως υπάρχει κάτι για ψήσιμο, τα μικροκύματα φθάνουν ως το εσωτερικό και θερμαίνουν αλλά δεν δημιουργούν τη γνωστή σκληρή κρούστα στο εξωτερικό και οι κατασκευαστές είναι αναγκασμένοι να συστήνουν το άλειμμα της επιφάνειας με ειδικές σάλτσες που δίνουν την εικόνα του καλοψημένου(!)
Ο φούρνος μικροκυμάτων όμως δεν είναι η καλύτερη συσκευή για να μαγειρέψουμε αβγό. Χρειάζεται ειδική διαδικασία που είναι τελικά πιο επίπονη από το βράσιμο του σε ένα απλό μπρίκι, ενώ αν το τοποθετήσουμε με το κέλυφος κινδυνεύουμε να γίνει μια μικρή έκρηξη και μάλιστα αφού βγει το αβγό από τον φούρνο, επειδή το εσωτερικό θα θερμανθεί, θα διασταλεί απότομα ενώ το κέλυφος δεν διευρύνεται ανάλογα. Ακόμη και για αβγά μάτια ή ποσέ πρέπει να τρυπήσουμε τον κρόκο. Το ίδιο να κάνουμε για πατάτες, ντομάτες, μελιτζάνες.

Η έκρηξη του... νερού
 
Ο πιο μεγάλος κίνδυνος όμως είναι όταν μερικοί επιμένουν να θερμαίνουν το νερό για τον στιγμιαίο καφέ τους ή το τσάι στον φούρνο των μικροκυμάτων. Τότε υπάρχει ο κίνδυνος ξαφνικά έξω από τον φούρνο, βάζοντας ένα κουτάλι στο νερό ή το σακουλάκι με το τσάι, το καυτό νερό με μια εντυπωσιακή έκρηξη να χυθεί έξω από το κύπελλο και να ζεματίσει τον κάτοχό του. Αυτό εξηγείται εύκολα αν γνωρίζουμε ότι το νερό μπορεί να θερμανθεί και πέρα από τους 100 βαθμούς Κελσίου χωρίς να εξατμιστεί αν δεν υπάρχει κάτι να καταργήσει την... ηρεμία του. Μια φυσαλίδα, μια ανωμαλία στο τοίχωμα του ποτηριού, μια ανατάραξη. Όταν το βγάζουμε και βάζουμε μέσα ένα κουτάλι ή κάτι άλλο έχουμε αυτή την ανατάραξη και απότομη μετατροπή σε ατμό μεγάλης θερμοκρασίας. Έτσι μπορεί να υποστούμε και έγκαυμα αν έλθει σε επαφή με κάποιο σημείο του σώματός μας.

Μεγαλύτερη οικονομία
 
Αν πάντως μπορούμε να αποφύγουμε όλα τα παραπάνω είναι πιο οικονομικό μικρές ποσότητες φαγητού να θερμαίνονται στον φούρνο μικροκυμάτων αντί σε μια θερμαινόμενη εστία (ηλεκτρικό μάτι). Μόνο που το μέταλλο αντανακλά τα μικροκύματα, γι' αυτό δεν ζεσταίνουμε το φαγητό σε μεταλλικά δοχεία διότι με την αντανάκλαση παραμορφώνουν την κατανομή των κυμάτων όπως την έχει σκεφθεί ο κατασκευαστής. Γυαλί, πορσελάνη, χαρτί, ειδικής κατασκευής πλαστικό δεν περιέχουν νερό, δεν αποσπούν θερμότητα από τα μικροκύματα για να ζεσταθούν και θερμαίνεται μόνο το περιεχόμενό τους. Πάντως τα παιδιά πρέπει να μένουν μακριά από όλα αυτά.

«Παίζοντας» με τα κύματα

·    Κάποιος βγάζοντας τον καφέ του από τον φούρνο παρατήρησε ότι κατά λάθος τριγύριζε μέσα εκεί και ένα μυρμήγκι. Δεν έχασε καιρό και ξανακλείνοντας την πόρτα τού χάρισε άλλο ένα λεπτό στον φούρνο αλλά μετά παρατήρησε ότι ήταν ακόμη ζωντανό. Πώς συνέβη αυτό; Προφανώς το μυρμήγκι βρέθηκε επάνω σε κάποιο από τα τοιχώματα ή στην κάτω πλευρά του φούρνου. Εκεί τα μικροκύματα ανακλώνται και η ένταση σε ορισμένα σημεία είναι μικρότερη.
·    Ένα κινητό τηλέφωνο κλεισμένο μέσα σε φούρνο μικροκυμάτων μπορεί να πάρει σήμα; Ναι, μπορεί διότι το σήμα της κινητής έχει πολύ μικρότερο μήκος κύματος και κάποιο έστω και αρκετά ασθενές σήμα που περνάει από τα ανοίγματα στο πλέγμα της πόρτας μπορεί να ενεργοποιήσει ένα ευαίσθητο κινητό. Εμείς βλέπουμε τι γίνεται μέσα στον φούρνο διότι το φως έχει ακόμη μικρότερο μήκος κύματος και έτσι μπορεί να κυκλοφορεί άνετα μέσα από τα ανοίγματα του πλέγματος.
·    Μπορούμε άραγε να βάλουμε ένα θερμόμετρο μέσα σε φούρνο μικροκυμάτων; Δεν έχει νόημα και είναι και επικίνδυνο αν είναι με υδράργυρο. Το πολύ να βάλουμε ένα ηλεκτρονικό μέσα στο φαγητό που θερμαίνουμε. Ο υδράργυρος επειδή είναι μέταλλο διαθέτει πολλά ηλεκτρόνια που μπορούν να κινηθούν ελεύθερα σχεδόν και να αυξηθεί τελικά η θερμοκρασία του τόσο ώστε να σπάσει το θερμόμετρο. Προτού σπάσει ίσως να δημιουργηθεί με τους ατμούς του μια ωραία μοβ λάμψη. Στον αέρα του φούρνου δεν έχει νόημα να πάρουμε τη θερμοκρασία. Άλλωστε τα μόριά του δεν έχουν τριβή μεταξύ τους και γι' αυτό δεν ανεβαίνει εκεί η θερμοκρασία όπως γίνεται λόγω τριβής με τα μόρια του νερού.
·    Πώς μπορούμε να μετρήσουμε την ταχύτητα του φωτός; Στρώνουμε το ειδικό κάνιστρο που περιστρέφεται με κάτι που να είναι όπως εκείνες οι μικρές αραβικές πίτες και το βάζουμε στον φούρνο για λίγο. Όταν το βγάλουμε έχουμε σημεία που είναι περισσότερο καμένα και άλλα όχι. Μετρούμε την απόσταση δυο διαδοχικών πιο καμένων τέτοιων σημείων και τη διπλασιάζουμε. Πολλαπλασιάζουμε με τη συχνότητα 2.4 GHz και το αποτέλεσμα είναι η ταχύτητα του φωτός (διότι ισχύει κάποιος τύπος που λέει ακριβώς αυτό: c=λν).



ΤΑ ΑΦΤΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΙ-ΜΑΟΥΣ

Στους φούρνους μικροκυμάτων ο ρυθμός παραγωγής και διάδοσης είναι απόλυτα ελεγχόμενος και με σταθερή τιμή για όλες τις συσκευές ίση με 2.45 GHz (Γιγαχέρτς). Αυτή η τιμή επιλέχθηκε διότι δεν ενοχλεί τις τηλεπικοινωνίες αλλά και διότι, αν ήταν κάπως μεγαλύτερη, τα κύματα ενέργειας θα τα απορροφούσαν τα επιφανειακά στρώματα των τροφών και το εσωτερικό θα έμενε άψητο ενώ, αν ήταν μικρότερη, θα περνούσαν εύκολα από μέσα και θα έφευγαν χωρίς να... ψήσουν. Ο στόχος των κυμάτων αυτών είναι τα μόρια του νερού που βρίσκονται μέσα στις διάφορες τροφές και αποτελούνται από δυο άτομα υδρογόνου και ένα άτομο οξυγόνου. Αν θα μπορούσαμε να τα δούμε θα έμοιαζαν λίγο με το κεφάλι του Μίκι, τα δυο υδρογόνα προς τη μια πλευρά του μορίου σαν υπερμεγέθη αφτιά και το οξυγόνο στην άλλη, πιο μεγάλο, σαν να είναι το πρόσωπό του. Αυτό κάνει το μόριο του νερού, αν και ηλεκτρικά ουδέτερο συνολικά, να παρουσιάζει κάπως μεγαλύτερη κατανομή θετικού φορτίου στο ένα άκρο και αρνητικού στο άλλο. Και δεν το αφήνει ανεκμετάλλευτο η διάταξη του φούρνου μικροκυμάτων. Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, όπως πάλλεται, ασκεί δυνάμεις στα μόρια του νερού και τα κάνει να στρέφονται προς τη μία και μετά προς την άλλη κατεύθυνση. Επειδή όμως στην υγρή κατάσταση τα μόρια βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους, η παλινδρόμηση δημιουργεί τριβή και όπου τριβή εμφανίζεται θερμότητα. Είναι γνωστό ότι ο πάγος δεν λιώνει εύκολα στον φούρνο μικροκυμάτων διότι τα μόρια του νερού έχουν εκεί σχεδόν σταθερή θέση, άρα δεν μπορούν εύκολα να κάνουν παλινδρομική κίνηση και δεν έχουμε παραγωγή θερμότητας. Για να γίνει πιο γρήγορα η απόψυξη κατεψυγμένων τροφών βάζουμε, αν μπορούμε, λίγο νερό σε επαφή με αυτές, και το ζεστό νερό θα βοηθήσει στο λιώσιμο.

ΥΓΕΙΑ

ΔΙΧΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ

Τον Αύγουστο του 1998 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ακύρωσε την καταδικαστική απόφαση ενός ελβετικού δικαστηρίου ενάντια στον δόκτορα Hertel και επέβαλε στο ελβετικό κράτος να του πληρώσει 40.000 ελβετικά φράγκα ως αποζημίωση. Αυτό διότι του είχε επιβληθεί ποινή εξαιτίας της κοινοποίησης κάποιων ερευνητικών αποτελεσμάτων βάσει των οποίων η επίδραση των μικροκυμάτων σε σημαντικά για τον ανθρώπινο οργανισμό θρεπτικά συστατικά των τροφίμων ήταν καταστροφική. Ακόμη περισσότερο, οι μετρήσεις για χαρακτηριστικές παραμέτρους του αίματος, όπως ο αιματοκρίτης, η αιμογλοβίνη, τα λευκοκύτταρα, παρουσίαζαν χειροτέρευση στους εθελοντές που για λογαριασμό της έρευνας είχαν δεχθεί να τρέφονται αποκλειστικά με τροφή μαγειρεμένη με τη βοήθεια των μικροκυμάτων. Οι έρευνες του δόκτορος Herkel είχαν δημιουργήσει μεγάλο θόρυβο και τον είχαν απολύσει από μια ελβετική εταιρεία τροφίμων όπου εργαζόταν διότι κατέκρινε τις μεθόδους τους, ενώ οι κατασκευαστές των αντίστοιχων συσκευών που χρησιμοποιούσαν τα μικροκύματα είχαν κάνει αγωγή εναντίον του.
Τέσσερα χρόνια πριν από την αθώωσή του πάντως, το 1994, στο περιοδικό «American Journal of Epidemiology» (1994: 139: 903-9), δημοσιευόταν μια άλλη εργασία όπου υπήρχε ο ισχυρισμός ότι το να ξαναζεστάνεις ένα φαγητό που είχε προσβληθεί από ανθεκτικά μικρόβια, όπως η σαλμονέλα, δεν το απάλλασσε από αυτά, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει όταν το (ξανά)βράσεις. Επίσης στο περιοδικό «American Journal of the American College of Nutrition» (1994: 13: 209-10) αναφέρεται ότι ζεσταίνοντας γάλα για μωρά στον φούρνο μικροκυμάτων προκαλείς μεταβολές στα αμινοξέα του μειώνοντας τη θρεπτική του αξία, ενώ στο μητρικό γάλα, σύμφωνα με εργασία που εκπονήθηκε στο Πανεπιστήμιο Stanford, η ίδια κίνηση μειώνει τη δράση των αντισωμάτων που περιέχονται σε αυτό («Pediatrics», 1992: 89: 667-9).
Το CEBAS-CSIC είναι ένα ερευνητικό ίδρυμα του Πανεπιστημίου της Μούρθια, στην Ισπανία. Όπως γράφτηκε στο περιοδικό «New Scientist» στις 25.10.2003 με βάση τα όσα βρήκαν οι Ισπανοί ερευνητές με επικεφαλής την Cristina Garcia-Viguera, ο πιο υγιεινός τρόπος για να μαγειρέψεις λαχανικά και να διατηρήσουν ένα μέρος από τις αντιοξειδωτικές ουσίες τους και τα πολύτιμα φλαβονοειδή είναι στον ατμό. Ακολουθεί το να τα ρίξεις σε νερό που βράζει μέσα στην κατσαρόλα, ύστερα σε νερό εξαρχής κρύο, ενώ ο χειρότερος τρόπος είναι στον φούρνο μικροκυμάτων. Ο ακόμη χειρότερος συνδυασμός που «δεν αφήνει τίποτε όρθιο» είναι: προβρασμένα λαχανικά που καταψύχθηκαν και μετά αποψύχθηκαν στον φούρνο μικροκυμάτων (Microwave blanching of vegetables, «Journal of Food Science», Vol. 67, Nr 1, 2002).
Επίσης υπάρχει και μια εργασία που έγινε στο Μικροβιολογικό Τμήμα του Royal Hallamshire Hospital στο Sheffield, από το 1995, όπου παρακολούθησαν τη δυνατότητα επιβίωσης διαφόρων τύπων σαλμονέλας σε αβγά, άλλα από τα οποία έβρασαν στην κατσαρόλα και άλλα τα θέρμαναν σε φούρνο μικροκυμάτων. Τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά για τον φούρνο, όπως γράφτηκε στο περιοδικό «Journal of Hospital Infections», 1995, February, 29(2): 121-27.
Σήμερα πάντως δεν έχουν κοπάσει οι αντεγκλήσεις ανάμεσα σε όσους συνιστούν την πλήρη εξαφάνιση από τον χώρο της κουζίνας του φούρνου μικροκυμάτων και σε όσους θεωρούν ότι όλα αυτά είναι φαντασιώσεις. Σε ιστοτόπους όπως αυτός του «Scientific American» αναφέρεται ότι δεν πρέπει να υπάρχουν ενδοιασμοί, αφού δεν υπάρχουν και κίνδυνοι γύρω από τη λειτουργία των συσκευών αυτών. Επίσης αλλού αναφέρεται ότι είναι ψέμα πως η διαδικασία θέρμανσης τροφίμων σε φούρνο μικροκυμάτων καταστρέφει ολόκληρο το σύμπλεγμα των βιταμινών Β. Ο καταναλωτής λοιπόν καλείται να ψάξει μόνος του και αρκετά, προτού καταλήξει στο αν θα φιλοξενήσει τη συσκευή αυτή και στο δικό του σπίτι.

Πηγή : Το Βήμα Διαδίκτυο

Ερώτηση: Τι θα γίνει αν αφήσουμε το μπαλόνι ελεύθερο;

τι θα γίνει αν αφήσουμε το μπαλόνι ελεύθερο να κινηθεί;

Η απάντηση αύριο
Και η απάντηση εδώ .

Μια τρύπα στο αστρικό «ύφασμα»

Το σκοτεινό νεφέλωμα Barnard 68 είναι μια «μαύρη τρύπα» μέσα στα άστρα

Αστρονόμοι με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου VLT στη Χιλή έκαναν παρατηρήσεις ενός μυστηριώδους κοσμικού φαινομένου. Πιο συγκεκριμένα κατέγραψαν εικόνες του Barnard 68 που ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων «σκοτεινών νεφελωμάτων». Πρόκειται για περιοχές που είναι εξαιρετικά σκοτεινές και αδιαφανείς και μέχρι πρόσφατα οι επιστήμονες πίστευαν ότι είναι απόλυτα κενές.
Όπως διαπιστώθηκε όμως πρόκειται για μοριακά νέφη στο εσωτερικό των οποίων επικρατεί σχεδόν το απόλυτο σκοτάδι και ψύχος. Το Barnard 68 είναι από τα πιο εντυπωσιακά σκοτεινά νεφελώματα επειδή βρίσκεται στο κέντρο μιας περιοχής γεμάτης άστρα και οι ειδικοί το παρομοιάζουν με μια «τρύπα στο αστρικό ύφασμα».

Τα σκοτεινά νεφελώματα

Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμη τον μηχανισμό δημιουργίας των σκοτεινών νεφελωμάτων. Αυτό που έχουν καταφέρει να διαπιστώσουν είναι ότι αποτελούνται από υψηλές συγκεντρώσεις μοριακού αερίου και κοσμικής σκόνης και ότι απορροφούν όλο το φως (στο ορατό φάσμα) που εκπέμπουν τα άστρα που βρίσκονται πίσω τους. Οι επιστήμονες θεωρούν ακόμη ότι πρόκειται για περιοχές όπου γεννιούνται νέα άστρα.

Το Barnard 68  

Το Barnard 68 είναι ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους των σκοτεινών νεφελωμάτων. Βρίσκεται στον αστερισμό του Οφιούχου σε απόσταση 500 ετών φωτός από εμάς. Έχει έκταση 0.5 έτη φωτός και μάζα περίπου δύο φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου. Όπως και τα υπόλοιπα νεφελώματα τους είδους έτσι και αυτό στο ορατό φως παραμένει απόλυτα σκοτεινό. Οι επιστήμονες εικάζουν ότι πίσω από το Barnard 68 βρίσκονται περίπου 3.700 άστρα και αποφάσισαν να το παρατηρήσουν τόσο στο ορατό όσο και στο υπέρυθρο φάσμα του φωτός με το τηλεσκόπιο VLT που έχει αυτή τη δυνατότητα.
Με αυτόν τον τρόπο οι επιστήμονες κατάφεραν να διεισδύσουν μέσα στο Barnard 68 και να διακρίνουν περίπου χίλια από τα άστρα που «μπλοκάρει» το νεφέλωμα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το Barnard 68 θα καταρρεύσει σύντομα δίνοντας την θέση του σε ένα καινούργιο αστρικό σύστημα που θα καλύψει την τρύπα στο…ύφασμα.

Στο υπέρυθρο φάσμα διακρίνονται τα άστρα που βρίσκονται πίσω από το Barnard 68 αλλά στο ορατό φάσμα παραμένουν αόρατα.

Πηγή: Το Βήμα NASA

Ερευνητές δημιουργούν αντιύλη ακόμη και σε χαμηλές θερμοκρασίες

Καλλιτεχνική απεικόνιση της αλληλεξόντωσης μεταξύ ύλης και αντιύλης Πηγή M.Weiss, NASA

Πόσο ζυγίζει η αντιύλη ή, πιο συγκεκριμένα, υπόκειται στη βαρύτητα ή στην αντιβαρύτητα; Το ερώτημα αυτό, όπως και τόσα άλλα γύρω από το «αντίθετο» της ύλης όπως τη γνωρίζουμε, δεν έχει βρει ακόμη την απάντησή του. Τώρα μια ομάδα ερευνητών κατόρθωσε να αναπτύξει ένα «εργαλείο» το οποίο αναμένεται ότι θα βοηθήσει σημαντικά στην κατανόηση αυτής της «φευγαλέας» μορφής ύλης.

Ποζιτρόνιουμ σε «μαζική» παραγωγή

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Ριβερσάιντ ανακάλυψαν έναν νέο τρόπο για τη δημιουργία ποζιτρόνιουμ (Positronium – Ps) σε μεγάλους αριθμούς και σε πολύ πιο εύκολες συνθήκες.
Τα άτομα αυτά – γνωστά και ως άτομα ποζιτρονίου – αποτελούνται από ένα ηλεκτρόνιο και ένα «αντίθετό» του ποζιτρόνιο χωρίς να διαθέτουν πυρήνα. Η μελέτη της συμπεριφοράς τους μπορεί να προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για την αντιύλη.
Η «κατασκευή» τους όμως είναι δύσκολη, καθώς απαιτεί συνήθως ειδικές συνθήκες σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Επίσης είναι εξαιρετικά ασταθή, με αποτέλεσμα η διάρκεια ζωής τους να είναι υπερβολικά σύντομη - στις προσπάθειες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα δεν έχει ξεπεράσει τα μερικά δευτερόλεπτα.

Τα ποζιτρόνιουμ ή άτομα ποζιτρονίων αποτελούνται από ένα ηλεκτρόνιο και ένα ποζιτρόνιο (το αντίθετό του σωμάτιο αντιύλης) και δεν έχουν πυρήνα

Με βάση το πυρίτιο
 
Όπως περιγράφουν στη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Physical Review Letters», οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ως βάση το πυρίτιο – ένα υλικό με ευρεία εφαρμογή, το οποίο έχει επί πλέον τα πλεονεκτήματα της αντοχής και του χαμηλού κόστους.
Οι ειδικοί ατινοβόλησαν δείγματα πυριτίου με λέιζερ και στη συνέχεια εμφύτευσαν ποζιτρόνια στην επιφάνειά τους. Διαπίστωσαν ότι το φως των ακτίνων λέιζερ που είχε προηγηθεί απελευθέρωνε από το πυρίτιο ηλεκτρόνια τα οποία συνδέονταν με τα ποζιτρόνια για να σχηματίσουν άτομα ποζιτρονίων.
«Με τη μέθοδο αυτή ένας σημαντικός αριθμός ποζιτρονίων μπορεί να παραχθεί σε μια πολύ ευρεία κλίμακα θερμοκρασιών και με πολύ ελεγχόμενο τρόπο» εξήγησε ο Ντέιβιντ Κάσιντι, εκ των μελών της ερευνητικής ομάδας προσθέτοντας ότι, αντίθετα με τις υπάρχουσες τεχνικές, η νέα μέθοδος λειτουργεί ακόμη και σε χαμηλές θερμοκρασίες.
Επόμενος στόχος των ερευνητών είναι να κατορθώσουν να ψυχράνουν τα ποζιτρόνιουμ ώστε να τα καταστήσουν κατάλληλα για πειραματικές χρήσεις. Απώτερη φιλοδοξία η διεξαγωγή ακριβών μετρήσεων που θα βελτιώσουν την κατανόηση των ιδιοτήτων της αντιύλης και ενδεχομένως θα «δείξουν» πώς τα αντισωματίδιά της μπορούν να διατηρηθούν περισσότερο.

Riverside physicists have invented a new way of making positronium

Πηγή: Το Βήμα
 http://prl.aps.org/abstract/PRL/v108/i4/e043401

Η Ευρώπη αναπτύσσει σύστημα καταστροφής επικίνδυνων αστεροειδών

Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτεί το NEOShield Project, ένα πρόγραμμα με στόχο την ανάπτυξη ενός συστήματος προστασίας της Γης από αστεροειδείς ή κομήτες που ενδέχεται να απειλήσουν τον πλανήτη μας.

Το πρόγραμμα

Επιστήμονες από πολλές χώρες θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα το οποίο θα συντονίζεται από το Ινστιτούτο Πλανητικών Ερευνών του Κέντρου Αεροδιαστημικής της Γερμανίας στο Βερολίνο. Το πρόγραμμα έχει λάβει σε πρώτη φάση χρηματοδότηση 4 εκατομμυρίων ευρώ από την ΕΕ και 1.8 εκατομμυρίων ευρώ από διάφορα ερευνητικά ιδρύματα και άλλες ιδιωτικές προσφορές.
Οι επιστήμονες θα κληθούν αρχικά να αποφασίσουν ποια από τις διάφορες ιδέες που έχουν ήδη προταθεί, ή ίσως κάποια άλλη καινούργια, θα υλοποιηθεί. Οι επικεφαλείς του προγράμματος πιστεύουν ότι μέσα στην επόμενη τριετία θα είναι σε θέση να παρουσιάσουν ένα αποτελεσματικό σύστημα προστασίας. Ευελπιστούν ότι η πρότασή τους θα βρει ανταπόκριση και θα λάβουν την απαραίτητη χρηματοδότηση για να κατασκευάσουν το σύστημα προστασίας και μέχρι το 2020 να κάνουν την πρώτη δοκιμή του.

Οι ιδέες

Η NASA υπολογίζει ότι υπάρχουν περί τους χίλιους αστεροειδείς με διάμετρο άνω του ενός χιλιομέτρου και περίπου 20 χιλιάδες με διάμετρο άνω των 100 μέτρων που κυκλοφορούν στην διαστημική μας γειτονικά και θα μπορούσαν ενδεχομένως να απειλήσουν τον πλανήτη μας.
Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί διάφορες προτάσεις για την ανάπτυξη ενός συστήματος προστασίας της Γης. Μια εξ αυτών είναι η ρίψη σε έναν επικίνδυνο αστεροειδή πυρηνικών πυραύλων που θα τον καταστρέψουν. Άλλη ιδέα είναι η ρίψη κάποιων βλημάτων που δεν θα καταστρέψουν τον διαστημικό βράχο αλλά θα τον υποχρεώσουν να αλλάξει πορεία. Μια τρίτη ιδέα είναι να στείλουμε ένα ειδικό σκάφος κοντά στον αστεροειδή που μας απειλεί και αυτό, χρησιμοποιώντας την βαρυτική του δύναμη, να εκτρέψει τον αστεροειδή από την πορεία του.
«Στόχος μας είναι να παρουσιάσουμε ένα σχέδιο που θα αφορά μια επιστημονικά εφικτή αλλά και οικονομικά προσιτή λύση. Θέλουμε να αποδείξουμε στον κόσμο ότι μπορεί να φτιαχτεί ένα τέτοιο σύστημα. Μια ιδανική λύση ίσως είναι ένα σύστημα που θα συνδυάζει την απομάκρυνση του αστεροειδή με κινητικά αλλά και βαρυτικά μέσα» αναφέρει ο Άλαν Χάρις, επικεφαλής του προγράμματος NOEShield.

The key moment of the Don Quijote mission: the Impactor spacecraft (Hidalgo) smashes into the asteroid while observed, from a safe distance, by the Orbiter spacecraft (Sancho).
CREDIT: ESA - AOES Medialab

Πηγή: Το Βήμα
 http://www.space.com/14370-asteroid-shield-earth-threat-protection-meeting.html

Πώς ξεχωρίζουμε τις μελωδίες από τα φάλτσα; Για όλα υπάρχει λόγος σύμφωνα με την Φυσική

Ένας συνδυασμός από νότες ακούγεται ευχάριστα στα αφτιά μας μόνον όταν ο λόγος που «δίνουν» οι συχνότητές τους αποτελείται από ψηφία μικρότερα του 10

Γιατί κάποιοι ήχοι είναι ευχάριστοι στα αφτιά μας ενώ άλλοι μας κάνουν να θέλουμε να τα κλείσουμε; Ή, πιο συγκεκριμένα, πώς ακόμη και όταν δεν έχουμε υψηλές μουσικές γνώσεις μπορούμε να καταλάβουμε πότε κάποιος που τραγουδάει κάνει «φάλτσο»; Η αρμονία στη μουσική και ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να την εντοπίζουμε σχεδόν πάντα είναι ένα «μυστήριο» που έχει απασχολήσει φιλοσόφους και επιστήμονες από την Αρχαιότητα. Τώρα μια ομάδα φυσικών πιστεύει ότι βρήκε τη λύση του: κρύβεται, όπως υποστηρίζει, στην εντροπία των σημάτων που στέλνουν οι νευρώνες του ακουστικού συστήματος στον εγκέφαλό μας.

Το «κλειδί» στις συχνότητες
 
Πολλές θεωρίες έχουν προταθεί ως τώρα για να εξηγήσουν γιατί αντιλαμβανόμαστε ορισμένους συνδυασμούς ήχων – όπως, π.χ., μια συγχορδία από νότες ή ένα τραγούδι που εκτελείται με συνοδεία μουσικών οργάνων ή από περισσότερες από μία φωνές – ως ευχάριστους και άλλους ως δυσάρεστους. Καμία όμως δεν έχει βρει μια απόλυτα ικανοποιητική απάντηση. Ο Μπερνάρντο Σπανιόλο, καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο στην Ιταλία, μαζί με τον Γιούρι Ουσάκοφ και τον Αλεξάντρ Ντούμπκοφ του τμήματος Ραδιοφυσικής του Πανεπιστημίου Λομπασέφσκι του Νίζνι Νοβγκορόντ στη Ρωσία, προτείνουν μια εντελώς καινούργια ιδέα. Σύμφωνα με τη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Physical Review Letters», το ευχάριστο ή μη άκουσμα των ήχων εξαρτάται από τη συχνότητά τους – ή, ακριβέστερα, από τον συνδυασμό των συχνοτήτων τους και τους παλμούς που αυτός προκαλεί στους νευρώνες μας. «Σε μια συγχορδία έχουμε τη σύνθεση δύο τόνων, δύο διαφορετικών αρμονικών ταλαντώσεων που η καθεμιά τους έχει διαφορετική συχνότητα» εξηγεί μιλώντας στο «Βήμα» ο Μπερνάρντο Σπανιόλο. «Οταν η συγχορδία είναι αρμονική, δηλαδή ευχάριστη, είδαμε ότι ο λόγος μεταξύ αυτών των συχνοτήτων αποτελείται από μικρούς σε μέγεθος φυσικούς αριθμούς. Παραδείγματος χάριν, 2 προς 3, 4 προς 5, 3 προς 2 – πάντως σε γενικές γραμμές μικρότερους του δέκα». Αντιθέτως, όσο πιο δυσαρμονική είναι η συγχορδία, τόσο πιο «μεγάλα» είναι τα ψηφία των συντελεστών αυτής της αναλογίας – χαρακτηρίζονται συνήθως, όπως εξηγεί, από αριθμούς όπως 45 προς 42, 37 προς 35 και αντιστρόφως.

Πώς λειτουργούν οι «αισθητικοί» νευρώνες
 
Ο πρώτος που αναγνώρισε την «αριθμητική» αντίληψη της μουσικής ήταν, όπως λέει ο καθηγητής, ο Πυθαγόρας. «Την εποχή εκείνη φυσικά δεν υπήρχε μουσική σαν του Μπετόβεν ή του Μότσαρτ» επισημαίνει. «Επρόκειτο για πολύ απλούς τόνους». Σήμερα η επιστήμη μπορεί να αναγνωρίζει τις συχνότητες ιδιαίτερα πολύπλοκων ήχων και να καταγράφει τους παλμούς που προκαλούν διεγείροντας τον εγκέφαλο. Αυτήν ακριβώς τη διαδικασία περιγράφει το συγκεκριμένο μοντέλο. Οι ερευνητές «αποκωδικοποιούν» πώς ακριβώς διεξάγεται στο ακουστικό σύστημα του εγκεφάλου μας, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι «δεσμεύει» συγκεκριμένα είδη νευρώνων. Τους ονομάζουν «αισθητικούς» νευρώνες και τους χωρίζουν σε «εξωτερικούς» και «εσωτερικούς».

Neurons transferring pulses and generating information

«Οι νευρώνες λειτουργούν σαν ένα σύστημα κατωφλίου» εξηγεί ο καθηγητής Αυτό σημαίνει ότι όταν κάποια εισροή πληροφοριών φθάνει σε αυτούς, για να διεγερθούν και να προκαλέσουν εκροή πληροφοριών προς άλλα τμήματα του εγκεφάλου τα ερεθίσματα – τα «εισερχόμενα δεδομένα» – θα πρέπει να βρίσκονται επάνω από κάποιο συγκεκριμένο όριο, κάποιο «κατώφλι». «Αν η εισροή είναι κάτω από το κατώφλι, έχουμε μηδενική εκροή» λέει. «Αν είναι επάνω από το όριο προκαλεί εκροή με τη μορφή μιας αλληλουχίας παλμών. Αυτό σημαίνει ότι είναι σαν μια συσκευή που “αναβοσβήνει”: τη στιγμή που ένας νευρώνας διεγείρεται έχουμε μια αλληλουχία παλμών και μετά, όταν ηρεμεί, η δραστηριότητα είναι μηδενική». Αυτές τις αλληλουχίες παλμών εξέτασαν στη μελέτη τους.

Ο ρόλος της εντροπίας
 
Όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο ακούμε, όχι μόνο τη μουσική αλλά όλους τους ήχους και τους θορύβους, οι ερευνητές θεωρούν ότι η εισροή των ηχητικών ερεθισμάτων φθάνει αρχικά σε κάποιους νευρώνες οι οποίοι βρίσκονται πιο έξω στον εγκέφαλο, τους εξωτερικούς αισθητικούς νευρώνες, όπως τους ονομάζουν. Όταν αυτοί διεγείρονται, η εκροή των δεδομένων τους πηγαίνει σε κάποιους άλλους, «εσωτερικούς» νευρώνες, οι οποίοι στη συνέχεια διαβιβάζουν το σήμα στα κατάλληλα κέντρα του εγκεφάλου. «Εκείνο το οποίο συνειδητοποιήσαμε, αναλυτικά και με προσομοιώσεις, αλλά κυρίως με την αναλυτική παραγωγή, είναι ότι η κατανομή των παλμών στην εκροή είναι πολύ πιο ομαλή όταν οι ήχοι είναι αρμονικοί σε σχέση με όταν είναι δυσαρμονικοί» λέει ο κ. Σπανιόλο.
«Αυτό» συνεχίζει «το ανακαλύψαμε πριν από περίπου έναν χρόνο. Μετά όμως, επειδή είμαστε φυσικοί, συγκρίναμε τα φάσματα που παίρναμε και είπαμε “λοιπόν, αυτό πρέπει να ορίζει κάποια ποσότητα, πρέπει να υπάρχει ένα ποσοτικό μέτρο γι' αυτή την ομαλότητα”». Έτσι σκέφτηκαν να εξετάσουν την εντροπία. «Συνήθως η εντροπία συνδέεται με την αταξία» επισημαίνει ο καθηγητής. «Οταν η αταξία αυξάνεται, τότε αυξάνεται και η εντροπία. Είναι όμως επίσης ενδιαφέρον ότι ο Σάνον, ο γνωστός ηλεκτρονικός μηχανικός, όρισε στα τέλη της δεκαετίας του 1940 την εντροπία ως ποσότητα για τη μέτρηση των πληροφοριών που περιέχονται σε μια αλληλουχία παλμών».
Μελετώντας με βάση αυτόν τον ορισμό τα φάσματα, οι ερευνητές είδαν ότι η εντροπία των πληροφοριών συνδέεται γραμμικά με την ομαλότητα των σημάτων. Όταν η εντροπία αυξάνεται οι πληροφορίες μειώνονται, κάτι το οποίο σημαίνει ότι υπάρχει μικρότερη ομαλότητα στις αλληλουχίες των παλμών που εκρέουν από τους εξωτερικούς νευρώνες, ενώ όταν η εντροπία μειώνεται οι πληροφορίες αυξάνονται και τα φάσματα των παλμών παρουσιάζουν πολύ μεγαλύτερη ομαλότητα. «Αυτό είναι ένα φυσικό μέτρο που μπορεί να γίνει κατανοητό απ' όλους» τονίζει ο ερευνητής.
Στις βασικές του αρχές ως προς τη λειτουργία των νευρώνων το συγκεκριμένο μοντέλο δεν είναι εντελώς καινούργιο, έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για να περιγράψει άλλα φαινόμενα. Ο κ. Σπανιόλο και οι συνεργάτες του είναι όμως οι πρώτοι που το χρησιμοποιούν για να εξηγήσουν πώς συλλαμβάνουμε τους αρμονικούς ήχους. «Είναι το απλούστερο μοντέλο που έχει προταθεί για την περιγραφή του ακουστικού συστήματος» λέει ο φυσικός. «Πιστεύω όμως ότι αυτό που ανακαλύψαμε δεν ισχύει μόνο για το ακουστικό σύστημα, αλλά μπορεί να είναι χρήσιμο για την κατανόηση και των λιγότερο μελετημένων συστημάτων των άλλων αισθήσεών μας».

ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΑΤΙΝ

Ο Μπερνάρντο Σπανιόλο, στο κέντρο, με τον Αλεξάντερ Ντούμπκοφ αριστερά και τον Γιούρι Ουσάκοφ δεξιά

Η αναγνώριση ενός συνδυασμού ήχων ως αρμονικού ή όχι – ή πιο απλά ως ευχάριστου ή δυσάρεστου – είναι μια ιδιότητα οικουμενική. Την έχουμε όλοι, ανεξάρτητα από την ηλικία και το μορφωτικό μας επίπεδο, ανεξάρτητα από το αν έχουμε μουσικές γνώσεις ή όχι. Επίσης πειράματα έχουν δείξει ότι υπάρχει και στα ζώα. Αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πρόκειται για μια πολύ «βασική» λειτουργία την οποία το μοντέλο τους περιγράφει με τον απλούστερο τρόπο.
«Πιστεύουμε ότι έχουμε βρει μια γενική θεωρία η οποία συνδέει την εισροή με την εκροή δεδομένων στο ακουστικό σύστημα» λέει ο Μπερνάρντο Σπανιόλο, καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο. «Μάλιστα λάβαμε ένα σημείωμα από έναν επιστήμονα από τη Βραζιλία ο οποίος μας είπε ότι το μοντέλο μας ισχύει και για την αυθεντική λάτιν μουσική, στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον καθαρό λάτιν ήχο» συμπληρώνει. «Για να το επιβεβαιώσουμε όμως απόλυτα θα πρέπει να κάνουμε ορισμένα ψυχοακουστικά πειράματα».  

Πηγή:  Το Βήμα
 http://www.physorg.com/news/2011-09-team-mathematical-harmony-music.html
 http://physicsworld.com/cws/article/news/47171

Κινητά τηλέφωνα ηλικίας 90 ετών!

Μπορεί τα κινητά τηλέφωνα να προέκυψαν πρόσφατα στην ζωή μας όμως ανήσυχα μυαλά με όραμα και φαντασία προσπάθησαν να κατασκευάσουν φορητές τηλεφωνικές συσκευές πριν από 90 χρόνια. Ένας Αμερικανός εφευρέτης προσπάθησε να δημιουργήσει ένα σύστημα τηλεφωνικής επικοινωνίας σε αυτοκίνητο ενώ λίγο αργότερα έκανε την εμφάνιση της στην Νέα Υόρκη μια συσκευή με την οποία μπορούσαν να γίνουν κλήσεις από τον δρόμο. Κυκλοφορεί μάλιστα στο διαδίκτυο ένα χαρακτηριστικό βίντεο με αυτή τη συσκευή.

Το τηλέφωνο αυτοκινήτου


Υπάρχουν αναφορές ότι και ο δημιουργός του τηλεφώνου, ο Γκράχαμ Μπελ, έκανε προσπάθειες κατασκευής μιας φορητής τηλεφωνικής συσκευής στην δεκαετία του 1880. Όμως οι πρώτες προσπάθειες που κατέληξαν στην δημιουργία κάποιων συσκευών και συστημάτων φορητής επικοινωνίας έγιναν την δεκαετία του 1920.
Μια από τις πρώτες αλλά και μεγαλύτερου ενδιαφέροντος προσπάθεια ήταν αυτή που έκανε ο Αμερικανός εφευρέτης Γ.Γ. Μακφάρλαν που ζούσε στην Φιλαδέλφεια. Ο Μακφάρλαν έφτιαξε ένα σύστημα που αποτελούνταν από τρεις ενωμένους κοντούς σωλήνες παρόμοιους με αυτούς που υπήρχαν στις σόμπες οι οποίοι λειτουργούσαν ως κεραία και το σύστημα λειτουργούσε καθώς το αυτοκίνητο βρισκόταν σε κίνηση. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής το τηλέφωνο του Μακφάρλαν λειτουργούσε μεν αλλά είχε μικρή εμβέλεια αφού ο χρήστης του δεν μπορούσε να επικοινωνήσει σε ακτίνα μεγαλύτερη των 500 μέτρων από το σημείο που βρισκόταν η συσκευή.

Η εφημερίδα The Sandusky Register δημοσίευσε το 1920 ένα σκίτσο με τον Μακφάρλαν να χρησιμοποιεί το τηλέφωνο του μέσα σε ένα αυτοκίνητο

Το «πυροσβεστικό» τηλέφωνο

Μια άλλη φορητή συσκευή επικοινωνίας έκανε την εμφάνιση της στους δρόμους της Νέας Υόρκης το 1922 και η χρήση της κινηματογραφήθηκε αλλά η ταινία βρισκόταν «χαμένη» στα γραφεία της βρετανικής εταιρίας Pathe που διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αρχεία οπτικοακουστικού υλικού στον κόσμο.
Η συσκευή ήταν βαριά και στην ταινία πρωταγωνιστούν δύο γυναίκες. Η μια γυναίκα κρατάει την συσκευή που διαθέτει δύο καλώδια. Η άλλη γυναίκα συνδέει το ένα καλώδιο σε ένα πυροσβεστικό κρουνό και το άλλο σε μια ομπρέλα για να λειτουργήσει προφανώς ως κεραία. Στην συνέχεια πραγματοποιούν μια κλήση σε κάποιο τηλεφωνικό κέντρο η υπάλληλος του οποίου βάζει ένα δίσκο να παίξει και τοποθετεί στο γραμμόφωνο το ακουστικό για να ακούσουν οι δύο γυναίκες την μουσική.

Πηγή : Βήμα Science Διαδίκτυο

Ένας αστροναύτης Lego στο διάστημα

Μετά τους αστροναύτες, ο πρώτος ερασιτέχνης λεγκοναύτης: Δύο 17χρονοι μαθητές στο Τορόντο έστειλαν ένα ανθρωπάκι Lego στη στρατόσφαιρα χρησιμοποιώντας ένα μετεωρολογικό αερόστατο που αγόρασαν στο Διαδίκτυο. Φρόντισαν μάλιστα να το εξοπλίσουν με βιντεοκάμερα για να καταγράψουν το ασυνήθιστο ταξίδι.

Το αρσενικό δεν υποστηρίζει τελικά τη ζωή

Μοιάζει ονειρική και φιλόξενη, αλλά η περιεκτικότητά της σε αρσενικό καθιστά τη λίμνη Mono στην Καλιφόρνια ένα από τα πλέον αφιλόξενα περιβάλλοντα του πλανήτη

Ταφόπλακα στην αμφιλεγόμενη ιδέα ότι το αρσενικό μπορεί να υποστηρίξει τη ζωή έρχονται να βάλουν ευρήματα Καναδών επιστημόνων, ανατρέποντας ταυτόχρονα την υπόθεση της ΝΑSΑ για ύπαρξη ζωής σε πλανήτες πλούσιους σε αυτό το στοιχείο.
Σύμφωνα με ανακοίνωσή της στο διαδίκτυο, η Rosie Redfield του Πανεπιστημίου British Columbia στο Βανκούβερ του Καναδά, δεν μπόρεσε να επαληθεύσει τα ευρήματα των επιστημόνων της ΝΑSA που ήθελαν ένα βακτήριο να «ζει και να βασιλεύει» αξιοποιώντας το αρσενικό. Και ενώ το γεγονός δεν φαίνεται να εξέπληξε την επιστημονική κοινότητα, οι επιστήμονες της ΝΑSΑ δηλώνουν πως θα επανέλθουν δριμύτεροι.

Το χρονικό

Ένα χρόνος έχει περάσει από την πρόσκληση της ΝΑSΑ σε συνέντευξη τύπου με την υπόσχεση ότι οι παρευρισκόμενοι ρεπόρτερ θα πληροφορούνταν για ένα «εύρημα της αστροβιολογίας το οποίο θα είχε σημαντικές επιπτώσεις στην έρευνα για την ανακάλυψη αποδείξεων ζωής σε άλλους πλανήτες».
Αυτό που πληροφορήθηκαν ωστόσο οι δημοσιογράφοι που βρέθηκαν εκεί, αλλά και ο κόσμος ολόκληρος μέσω των ΜΜΕ, δεν είχε να κάνει με ζωή σε άλλους πλανήτες, αλλά με ένα βακτήριο που κατοικούσε στο ακραίο περιβάλλον της λίμνης Mono στην Καλιφόρνια. Σύμφωνα με τους ερευνητές της ΝΑSΑ και το σχετικό άρθρο τους στην έγκριτη επιθεώρηση Science, το βακτήριο με το κωδικό όνομα GFAJ-1 της οικογένειας Halomonadaceae, είχε υποκαταστήσει με αρσενικό τον φώσφορο που υπάρχει στο DNA και τις πρωτεΐνες των άλλων οργανισμών. Και αν το βακτήριο αυτό μπορούσε να μεγαλώνει αξιοποιώντας το αρσενικό, τότε η αναζήτηση ζωής σε άλλους πλανήτες θα έπρεπε να λάβει άλλο χαρακτήρα. Με άλλα λόγια, θα έπρεπε οι πλανήτες που έβριθαν αρσενικού να θεωρούνται κατάλληλοι για ανάπτυξη ζωής.

Η επανάληψη του πειράματος

Από την πρώτη στιγμή το εύρημα αμφισβητήθηκε: μια σειρά από άρθρα και επιστολές επεσήμαναν τα λάθη στη μεθοδολογία και τα συμπεράσματά του. Άλλο όμως η θεωρητική αμφισβήτηση και άλλο η πειραματική. Ετσι, η Rosie Redfield του Πανεπιστημίου British Columbia βάλθηκε να επαναλάβει το πείραμα. Όπως ανακοίνωσε: «στο βαθμό που το φασματοφωτόμετρό μας μπορεί να ανιχνεύσει, δεν υπάρχει αρσενικό στο DNA του εν λόγω βακτηρίου».

Πηγή: Το Βήμα  NASA

Μικρός βράχος περνάει ξυστά από τη Γη

Ένας διαστημικός βράχος με διάμετρο γύρω στα 11 μέτρα θα περάσει το απόγευμα της Παρασκευής σε εξαιρετικά μικρή απόσταση από τη Γη, μόλις 59.000 χιλιόμετρα. Συγκριτικά, η μέση απόσταση της Σελήνης είναι έξι φορές μεγαλύτερη στα 386.000 χιλιόμετρα.

Η NASA διαβεβαίωσε πάντως ότι ο αστεροειδής είναι τόσο μικρός ώστε, ακόμα κι αν βρισκόταν σε πορεία σύγκρουσης, θα ήταν απίθανο να έφτανε ανέπαφος στην επιφάνεια της Γης.

«O αστεροειδής 2012 BX34 είναι πολύ μικρός [...] Δεν θα περνούσε μέσα από την ατμόσφαιρα ακόμα κι αν τολμούσε» έγραψαν στο Twitter ερευνητές του προγράμματος Asteroid Watch της NASA.

Ο αδέσποτος βράχος, ο οποίος έγινε αντιληπτός μόλις την Τετάρτη αναμένεται να φτάσει στην ελάχιστη απόσταση από τον πλανήτη στις 18.00 ώρα Ελλάδας.

Θα είναι βέβαια αόρατος στο γυμνό μάτι, αφού η φωτεινότητά του δεν υπερβαίνει τη φωτεινότητα του μακρινού Πλούτωνα, ωστόσο οι ερασιτέχνες αστρονόμοι ίσως καταφέρουν να τον εντοπίσουν.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, το πρόγραμμα NEO της NASA, το οποίο επαγρυπνεί για τυχόν επικίνδυνους αστεροειδείς και κομήτες, ανακοίνωσε ότι έχει πλέον αναγνωρίσει το 90% των αστεροειδών που έχουν διάμετρο άνω του ενός χιλιομέτρων και βρίσκονται σε απόσταση μέχρι 200 εκατ. χιλιόμετρα από την τροχιά της Γης.

Ευτυχώς, κανείς δεν θα βρεθεί σε πορεία σύγκρουσης τους επόμενους αιώνες.

 

Πηγή: Το Βήμα NASA

Το Kepler ανακάλυψε 11 ηλιακά συστήματα

Kepler's Planetary Systems: The artist's rendering depicts the multiple planet systems discovered by NASA's Kepler mission.
Image credit: NASA Ames/Jason Steffen, Fermilab Center for Particle Astrophysics

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler συνεχίζει ακάθεκτο να ανακαλύπτει νέους πλανήτες. Τελευταίο του επίτευγμα η ανακάλυψη 11 ηλιακών συστημάτων στα οποία έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής 26 πλανήτες.

Η νέα ανακάλυψη

Κανένα από τα 11 ηλιακά συστήματα που εντόπισε το διαστημικό τηλεσκόπιο δεν έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με το δικό μας. Το πιο ενδιαφέρον από αυτά είναι το Kepler-33 ένα ηλιακό σύστημα το μητρικό άστρο του οποίου είναι πιο ηλικιωμένο από τον Ήλιο και μέχρι τώρα έχουν εντοπιστεί σε αυτό συνολικά πέντε πλανήτες. Όμως όλοι τους κινούνται πολύ κοντά στο άστρο και έτσι είναι εξαιρετικά μικρές αν όχι μηδαμινές οι πιθανότητες να διαθέτουν συνθήκες που να ευνοούν την παρουσία ζωής.
Στα 11 ηλιακά συστήματα εντοπίστηκαν συνολικά 26 πλανήτες η διάμετρος των οποίων είναι από 1.5-5 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμη το είδος αυτών των 26 πλανητών, αν δηλαδή πρόκειται για πετρώδεις πλανήτες όπως η Γη ή ο Άρης ή για πλανήτες αερίων όπως ο Δίας και ο Κρόνος.

Kepler's Planetary Systems' Orbits: The image shows an overhead view of orbital positions of the planets in systems with multiple transiting planets discovered by NASA's Kepler mission.
Image credit: NASA Ames/Dan Fabrycky, University of California, Santa Cruz

Ο πλανητικός κατάλογος

Η νέα ανακάλυψη ανεβάζει τον αριθμό των εξωηλιακών πλανητών ή εξωπλανητών (όπως ονομάζονται οι πλανήτες που εντοπίζονται έξω από το δικό μας ηλιακό σύστημα) σε 729. Εξήντα από αυτούς τους 729 εξωπλανήτες έχει εντοπίσει το Kepler στα περίπου δύο χρόνια της λειτουργίας του. Όμως το τηλεσκόπιο που έχει ως αποστολή την ανακάλυψη πλανητών έχει ήδη υποδείξει την παρουσία άλλων 2.300 πλανητών στην περιοχή που ερευνά η ύπαρξη των οποίων δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί. Αναμένεται όμως ότι σύντομα αρκετοί από αυτούς θα προστεθούν στην λίστα των εξωπλανητών. Το Kepler αυτή τη στιγμή έχει στραμμένο το βλέμμα του στους αστερισμούς του Κύκνου και της Λύρας και παρατηρεί περισσότερα από 150 χιλιάδες άστρα για να εντοπίσει πλανήτες.

Πηγή: Το Βήμα
http://www.nasa.gov/mission_pages/kepler/news/new-multi-systems.html
 http://www.nasa.gov/mission_pages/kepler/main/index.html

Οι συνθήκες του Ηλιου στο εργαστήριο

Ο θάλαμος μέσα στον οποίο πραγματοποιήθηκε το πείραμα. Ο στόχος από αλουμίνιο βρίσκεται στο κέντρο (Πηγή: University of Oxford/Sam Vinko)

Οι προσπάθειες δεκαετιών για την επίτευξη πυρηνικής σύντηξης στο εργαστήριο δείχνουν να έρχονται ένα βήμα πιο κοντά χάρη στο ισχυρότερο λέιζερ ακτίνων Χ του κόσμου, το οποίο δημιούργησε για πρώτη φορά στερεό πλάσμα στους δύο εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου.

Στο Εθνικό Εργαστήριο Επιταχυντών SLAC, που βρίσκεται στο Μένλο Παρκ της Καλιφόρνιας, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το λέιζερ για να θερμάνουν ακαριαία έναν μικρό στόχο από φύλλο αλουμινίου.

Ο παλμός ακτινοβολίας που χτύπησε το στόχο διήρκεσε λιγότερο από ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου. Δεδομένου όμως ότι το συγκεκριμένο λέιζερ είναι ένα δισεκατομμύριο φορές πιο ισχυρό από οποιαδήποτε άλλη τεχνητή πηγή ακτίνων Χ, ο στόχος έφτασε σε θερμοκρασίες που απαντώνται μόνο στο εσωτερικό των άστρων.

O στόχος μετατράπηκε έτσι  σε πλάσμα (ιονισμένο αέριο), το οποίο όμως παρέμεινε σε στερεά κατάσταση λόγω της υψηλής πυκνότητάς του. Αυτή η κατάσταση της ύλης ονομάζεται συχνά «θερμή πυκνή ύλη».

Τα αποτελέσματα παρουσιάζονται στο περιοδικό Nature.

Στο μέλλον, η τεχνολογία του βομβαρδισμού με λέιζερ ακτίνων Χ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να αναπαράγει τις πιέσεις και θερμοκρασίες που απαιτούνται για πυρηνική σύντηξη υδρογόνου, την αντίδραση που τροφοδοτεί τα άστρα.

Στερεό πλάσμα

Οι επιστήμονες μπορούν εδώ και καιρό να δημιουργήσουν πλάσμα σε αέρια κατάσταση αφαιρώντας τα ηλεκτρόνια από άτομα αερίων. Μέχρι σήμερα, όμως, δεν είχαν καταφέρει να παραγάγουν στερεό πλάσμα από στέρεα υλικά, τα οποία δεν διαπερνώνται ακαριαία από την ακτινοβολία των λέιζερ όπως συμβαίνει με τα αέρια.

«Η δημιουργία εξαιρετικά θερμής, πυκνής ύλης είναι σημαντική από επιστημονική άποψη, προκειμένου να κατανοήσουμε τις συνθήκες που επικρατούν στο εσωτερικό των άστρων» σχολίασε ο Σαμ Βίνκο του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης.

Προκειμένου να παραγάγουν μια ομοιόμορφη μάζα στερεού πλάσματος, με διάμετρο μόλις ένα χιλιοστό του εκατοστού, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το LCLS (Γραμμική Πηγή Σύμφωνου Φωτός), Είναι ένα από τα πρώτα και σίγουρα το ισχυρότερο λέιζερ ακτίνων Χ, καθώς φτάνει σε πυκνότητα ισχύος τα 10¹⁷ Watt ανά τετραγωνικό εκατοστό.

«Το LCLS, που λειτουργεί στα μικρά μήκη κύματος των ακτίνων Χ, είναι το πρώτο που μπορεί να διεισδύσει σε ένα πυκνό στερεό προκειμένου να δημιουργήσει και ταυτόχρονα να μελετήσει μια ομοιόμορφη μάζα πλάσματος» λέει ο Μπομπ Νάγκλερ, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο εργαστήριο SLAC.

Τα αποτελέσματα του πειράματος θα χρησιμοποιηθούν σε πρώτη φάση για να εξεταστεί η ακρίβεια των μαθηματικών μοντέλων που περιγράφουν το σχηματισμό και τη συμπεριφορά της θερμής πυκνής ύλης.

Στο απώτερο μέλλον, θα μπορούσαν να αξιοποιηθεί σε συστήματα για την παραγωγή ανεξάντλητης και φθηνής ενέργειας από τη σύντηξη υδρογόνου σε συνθήκες ακραίας θερμοκρασίας και πίεσης.

Πηγή: Το Βήμα   NATURE
 http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature10746.html

Πώς πετάνε τα αεροπλάνα; Αλλαγή σε όσα ξέραμε μέχρι τώρα.

Πώς πετάνε τα αεροπλάνα; Πολλοί νομίζουν ότι ξέρουν την απάντηση, κάποιοι μάλιστα την έχουν διδαχθεί σε σχολές πιλότων. Το πιθανότερο είναι όμως ότι κάνουν λάθος. Η πιο διαδεδομένη ερμηνεία για το πώς λειτουργούν τα φτερά των αεροσκαφών δεν είναι παρά ένας… μύθος που παραπληροφορεί γενιές και γενιές εδώ και δεκαετίες.

Ηλεκτρονικό μικροσκόπιο δίνει τις πρώτες 3D εικόνες μεμονωμένων μορίων

Ένα συμβατικό ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, το οποίο τροποποιήθηκε και βελτιώθηκε στο διάσημο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley στις ΗΠΑ, έδωσε τις πρώτες τρισδιάστατες εικόνες ενός μορίου πρωτεΐνης οι οποίες είναι αρκετά ευκρινείς ώστε να αποκαλύψουν τη δομή της.

Η νέα τεχνολογία θα μπορούσε να προσφέρει σημαντική ώθηση στη βιοϊατρική έρευνα, δεδομένου ότι η τρισδιάστατη δομή κάθε πρωτεΐνης καθορίζει και τη λειτουργία της. Συγκεκριμένα, ο προσδιορισμός της δομής σε τρεις διαστάσεις επιτρέπει την ανάπτυξη φαρμάκων που ενισχύουν ή μπλοκάρουν τη δράση της πρωτεΐνης.

Μέχρι και σήμερα, ο προσδιορισμός της δομής πρωτεϊνών βασίζεται σε χρονοβόρες και συχνά αναποτελεσματικές τεχνικές, όπως η κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ με την οποία προσδιορίστηκε τη δεκαετία του 1950 η δομή του DNA.

Στο Εργαστήριο Lawrence Berkeley (έναν από τους ερευνητικούς φορείς του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας), o Δρ Γκανγκ Ρεν χρησιμοποιεί ένα σχετικά απλό ηλεκτρονικό μικροσκόπιο της γερμανικής εταιρείας Zeiss.

Ο κατασκευαστής ουδέποτε είχε φανταστεί ότι το μικροσκόπιο θα έδινε τόσο ευκρινείς εικόνες, υπερηφανεύεται ο ερευνητής που το βελτίωσε.

Εφοδιάζοντας το μικροσκόπιο με νέα κάμερα και χρησιμοποιώντας ειδικό λογισμικό για την επεξεργασία των εικόνων, ο Δρ Ρεν μπόρεσε να εστιάσει σε μια περιοχή διαμέτρου μόλις 20 νανομέτρων, ή δισεκατομμυριοστών του μέτρου.

Απαθανάτισε έτσι σε τρεις διαστάσεις δύο διαφορετικά μόρια, ένα αντίσωμα IgG του ανοσοποιητικού συστήματος, καθώς και την απολιποπρωτεΐνη Α-1 (ApoA-1), μια πρωτεΐνη με σημαντικό ρόλο στον ανθρώπινο μεταβολισμό.

Τα εντυπωσιακά αποτελέσματα δημοσιεύονται στην ηλεκτρονική επιθεώρηση PLoS ONE.

Για να πετύχει τον άθλο, ο ερευνητής τοποθέτησε μικροσκοπικά δείγματα των δύο μορίων σε μια ειδική πλατφόρμα που μπορεί να περιστρέφεται κατά 140 μοίρες, ώστε να μπορεί η κάμερα να τα απεικονίσει από πολλές διαφορετικές γωνίες.

Με τη βοήθεια λογισμικού που απομονώνει το σήμα από το θόρυβο, ο Ρεν επέλεξε τις καλύτερες από τις εκατοντάδες εικόνες που παρήγαγε για να δημιουργήσει τελικά τα τρισδιάστατα μοντέλα των πρωτεϊνών σε επαρκή ανάλυση.

Ήταν μία ακόμα επιτυχία για τον Ρεν, ο οποίος ήταν ο πρώτος που προσδιόρισε την τρισδιάστατη δομή της πρωτεΐνης LDL, γνωστής ως «κακής χοληστερόλης», χρησιμοποιώντας όμως συμβατικές τεχνικές.

Ο ερευνητής σκοπεύει τώρα να χρησιμοποιήσει τώρα τη νέα μέθοδο για να προσδιορίσει τη δομή της HDL, ή «καλής χοληστερόλης».

Πηγή; Newsroom ΔΟΛ

Πείραμα: Γιατί ανεβαίνει το νερό μέσα στο ποτήρι;

αν θέλετε να αποδείξετε το ποσοστό του οξυγόνου στην ατμόσφαιρα

Όταν τοποθετήσουμε ογκομετρικό δοχείο ανεβαίνει η στάθμη του χρωματιστού νερού

Υλικά για το πείραμα

1 διαφανές μπολ ή δοχείο
1 ποτήρι (σωλήνας) ή ένα ογκομετρικό δοχείο
νερό
μελάνι
1 κερί
πλαστελίνη
σπίρτα

Βήματα

1. Τοποθετούμε πλαστελίνη στον πάτο του μπολ και στερεώνουμε το κερί.
2. Ρίχνουμε νερό μέσα στο δοχείο σε ύψος περίπου δύο δάκτυλα και προσθέτουμε μελάνι ώστε να μπορούμε να παρατηρήσουμε το φαινόμενο καλύτερα.
3. Ανάβουμε το κερί και πλησιάζουμε αργά το ποτήρι πάνω από το κερί έτσι ώστε να μην σβήσει η φλόγα του κεριού όσο τοποθετούμε το ποτήρι πάνω από το κερί.

Τι θα συμβεί όταν τοποθετήσουμε το ποτήρι πάνω από το κερί;

Τι παρατηρούμε; Γιατί ανεβαίνει η στάθμη του νερού μέσα στο ποτήρι; Πόσο ανεβαίνει η στάθμη;
Επαναλαμβάνουμε το πείραμα με ογκομετρικό δοχείο ώστε να γίνει ακριβής ο υπολογισμός του νερού που ανεβαίνει μέσα στο δοχείο.

και λίγη περισσότερη φυσική....

Καθώς καίγεται το κερί η στάθμη του νερού θα ανέβει για να πάρει την θέση του οξυγόνου που καταναλώνει η καύση. Όταν σβήσει η φλόγα τότε όλο το οξυγόνο θα εξαντληθεί και θα ανέβει η στάθμη του νερού. Με την καύση παράγεται και  διοξείδιο του άνθρακα.

Ένα λεπτό φυσικής: Τρίγωνα , κύκλοι και φυσική

ένα απολαυστικό βίντεο για το σχήμα των πραγμάτων και την φυσική

Γιατί οι σφαίρες έχουν αυτό το σχήμα; Τι σχέση έχει η βαρύτητα με το σχήμα τους;  Τι είναι η περιστροφή; Με έναν πολύ απλό τρόπο ,  το παραπάνω animation μας του New Scientist, εξηγεί δύσκολες έννοιες της φυσικής σε μόλις 1 λεπτό. Απολαύστε το!

Πηγή: Νew Scientist Wikipedia  Κείμενο : Τίνα Νάντσου

Κοσμικά πυροτεχνήματα στον διαστημικό φακό

Μια εκπληκτική εικόνα του νεφελώματος της Έλικας κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο VISTA που βρίσκεται στο Παρατηρητήριο Paranal στη Χιλή. Το νεφέλωμα της Έλικας, το κωδικό όνομα του οποίου, είναι NGC 7293 βρίσκεται στον αστερισμό του Υδροχόου και απέχει περίπου 700 έτη φωτός από τη Γη. Το νεφέλωμα που οι επιστήμονες έχουν βαφτίσει «Το Μάτι του Θεού» ανήκει στην κατηγορία των πλανητικών νεφελωμάτων και είναι το λαμπρότερο πλανητικό νεφέλωμα στον ουρανό. Τα πλανητικά νεφελώματα δεν σχετίζονται επί της ουσίας με πλανήτες αλλά έλαβαν αυτή την ονομασία τον 18ο αιώνα επειδή όταν τα παρατηρούσαν οι αστρονόμοι με τα τηλεσκόπια εκείνης της εποχής έμοιαζαν με πλανήτες.

Το VISTA κατέγραψε αστρική ύλη να διακτινίζεται από το κέντρο του νεφελώματος προς κάθε κατεύθυνση δημιουργώντας μια εικόνα ανάλογη με εκείνη που έχουν τα πυροτεχνήματα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες του Νότιου Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου (ESO) στο οποίο ανήκει το τηλεσκόπιο VISTA, η αστρική ύλη που ξεκινά από το κέντρο της Έλικας φτάνει σε απόσταση τεσσάρων ετών φωτός από αυτό.

Πηγή: Το Βήμα NASA

Τρομερό ηλιακό «τσουνάμι» χτυπά τη Γη

Το ηλιακό «τσουνάμι» προκάλεσε εκτός των άλλων ένα εκτεταμένο βόρειο σέλας

Μία πανίσχυρη ηλιακή καταιγίδα χτυπά τη Γη τα τελευταία 24ωρα. Η καταιγίδα ξεκίνησε την Κυριακή στο μητρικό μας άστρο και σύμφωνα με τους ειδικούς είναι η πιο ισχυρή καταιγίδα που έχει εκδηλωθεί στον Ήλιο από το 2005. Φορτισμένα σωματίδια εκτοξεύονται από τον Ήλιο με ταχύτητα περίπου 170 εκατομμυρίων χλμ/ώρα.

Το φαινόμενο παρακολουθεί το Κέντρο Πρόβλεψης Διαστημικού Καιρού που αποτελεί τμήμα της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOOA) των ΗΠΑ. Σύμφωνα με τους επιστήμονες η καταιγίδα εξελίσσεται και είναι πιθανό να δημιουργηθούν ακόμη πιο ισχυρά «τσουνάμι» φορτισμένων σωματιδίων τα οποία θα φτάσουν στον πλανήτη μας.

Τα φορτισμένα σωματίδια που φτάνουν από τον Ήλιο συνήθως παγιδεύονται στο γήινο μαγνητικό πεδίο και κινούνται προς τους πόλους, όπου συγκρούονται με σωματίδια της ανώτερης ατμόσφαιρας και γίνονται ορατά ως το σέλας. Σε ορισμένες περιπτώσεις ειδικά αν η καταιγίδα είναι πολύ ισχυρή το ηλιακό «τσουνάμι» επηρεάζει τις τηλεπικοινωνίες και τα ηλεκτρικά δίκτυα στην Γη.
 Ο ουρανός φωτίστηκε από το βόρειο σέλας ακόμα και στη βόρεια Αγγλία και τη Σκωτία λόγω της καταιγίδας σωματιδίων, ανακοίνωσε η Βρετανική Αστρονομική Ένωση.

Στον Καναδά, που βρίσκεται σε μεγάλο γεωγραφικό πλάτος και επηρεάζεται περισσότερο από την καταιγίδα σωματιδίων, η διαστημική υπηρεσία προειδοποίησε για ενδεχόμενα προβλήματα στις τηλεπικοινωνίες και την ηλεκτροδότηση.



Πηγή: Το Βήμα
 http://www.nasa.gov/mission_pages/sunearth/news/classify-flares.html

Ερώτημα: Τι θα συμβεί όταν το ποτήρι μπει πάνω από το κερί;

Τι θα συμβεί όταν το ποτήρι τοποθετηθεί πάνω από το κερί;

Η απάντηση αύριο.

Για την απάντηση κάντε κλικ εδώ .

Καταιγίδες από το Διάστημα

Περνώντας πάνω από τη νότια Αφρική μια νύχτα του Δεκέμβρη, το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού είχε την ευκαιρία να απαθανατίσει τους κεραυνούς που φώτιζαν την ήπειρο,  την ώρα που ο Γαλαξίας διέσχιζε τον ξάστερο ουρανό.

Το εξωπραγματικό βίντεο δημιουργήθηκε από τη συρραφή φωτογραφιών υψηλής ανάλυσης που ελήφθησαν στις 29 Δεκεμβρίου 2011 και καλύπτουν χρονικό διάστημα 20 λεπτών -όσο χρειάστηκε ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός να διανύσει την απόσταση από το Νίγηρα μέχρι τη Μαδαγασκάρη.

Το έδαφος φωτίζεται μόνο από λιγοστά φώτα πόλεων και χωριών, που φαίνονται κόκκινα δίπλα στις γαλάζιες λάμψεις των αστραπών.

Στα πρώτα καρέ του βίντεο, ο κεντρικός δίσκος του Γαλαξία μας διακρίνεται σαν μια ζώνη λευκού φωτός που κινείται προς τα πάνω.

Το ταξίδι τελειώνει με το πρώτο φως του Ήλιου να χύνεται στον Ινδικό Ωκεανό.

Το βίντεο δημιουργήθηκε από το πρόγραμμα Γεωσκόπησης Πληρώματος στο Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA.

Πηγή : Το Βήμα NASA

«Τραγανός» κοσμικός δίσκος κατασκευάζει πλανήτες

Αστρονόμοι στις ΗΠΑ μελετούν το άστρο V1052 Cen που βρίσκεται σε απόσταση 700 ετών φωτός από εμάς, στον νότιο αστερισμό του Κενταύρου. Γύρω από το άστρο έχει δημιουργηθεί ένας δίσκος ύλης (αέρια, σκόνη) που σύμφωνα με τους ερευνητές διαθέτει χαρακτηριστικά που τον κάνουν ξεχωριστό.


Ο «τραγανός» δίσκος

Το άστρο και ο δίσκος του εντοπίστηκαν το 2008 και αστρονόμοι του Πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν χρησιμοποίησαν το πολύ ισχυρό τηλεσκόπιο VLT στην Χιλή για να το μελετήσουν. Όπως αναφέρουν πρόκειται για ένα είδος δίσκου ύλης που δεν έχει εντοπιστεί ξανά γύρω από ένα άστρο. Ο δίσκος είναι ιδιαίτερα συμπαγής και αποτελείται κυρίως από μονοξείδιο του άνθρακα που του δίνει μια ιδιαίτερη «τραγανή» όψη η οποία σύμφωνα με τους ερευνητές θυμίζει περισσότερο τυλιγμένο σχοινί παρά... πιάτο.
«Η ανακάλυψη είναι εντυπωσιακή επειδή είναι ο πιο συμπαγής δίσκος που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα και σίγουρα πρέπει να εξηγηθεί η αιτία του φαινομένου. Αυτή τη στιγμή πάντως προσπαθούμε να κατανοήσουμε το πώς σχηματοποιήθηκε αυτός ο δίσκος. Ίσως υπάρχουν ισχυρά βαρυτικά πεδία που συγκρατούν και ενώνουν την ύλη. Ίσως πάλι έχουν ήδη σχηματιστεί κάποιοι πλανήτες που ελέγχουν τον δίσκο με τρόπο ανάλογο που κάποιοι δορυφόροι του Κρόνου ελέγχουν ορισμένα από τα δακτυλίδια του» αναφέρει ο Τσάρλς Κάουλι, επικεφαλής της έρευνας.
Η μελέτη του δίσκου αναμένεται να προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για τη δημιουργία των ηλιακών συστημάτων αν και, όπως ομολογούν οι ειδικοί, μέχρι στιγμής η παρατήρηση και η μελέτη του έχει προσφέρει περισσότερες απορίες παρά εξηγήσεις για τη γέννηση των ηλιακών συστημάτων.

Πηγή: Το Βήμα