Ένα ρομπότ που μπορεί να περπατάει και να πετάει
LEONARDO (LEg ON Aerial Robotic DrOne) είναι το όνομα ενός ρομπότ που ανέπτυξαν ο Αλιρεζά Ραμεζανί, επίκουρος καθηγητής ηλεκτρολογίας μηχανολογίας και μηχανολογίας υπολογιστών στο Northeastern University, και άλλοι ερευνητές. Πρόκειται για ένα δίποδο ρομπότ, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για εξερεύνηση άλλων, μακρινών πλανητών. Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει είναι ότι μπορεί να περπατά, αλλά και να πετάει.Σύμφωνα με το News@Northeastern, ο Ραμεζανί βοήθησε στη δημιουργία του ως μεταδιδακτορικός στο California Institute of Technology. «Αρχικά αναπτύχθηκε με την ιδέα του σχεδιασμού εξερευνητών – συστημάτων που μπορούν να συνδυάζουν κινητικότητα με τα πόδια και γρήγορη κίνηση στον αέρα, για να εξερευνούν αυτόνομα» λέει ο ίδιος.
To ρομπότ έχει ύψος περίπου 70 εκατοστά και στηρίζεται πάνω σε λεπτά, λυγισμένα πόδια. Το σώμα του είναι φτιαγμένο από ίνες άνθρακα και είναι ανθεκτικό, μα έχει βάρος μόνο 2,7 κιλά. Στις δύο πλευρές του κορμού του έχει προωθητήρες, που μπορούν να το ωθήσουν προς την κάθε κατεύθυνση και είναι αρκετά ισχυροί για πτήση, αν και δεν είναι αυτή η βασική λειτουργία τους.
«Η ιδέα δεν είναι να δημιουργήσουμε ένα quadcopter. Η ιδέα είναι να έχουμε ένα μηχάνημα που μπορεί να χρησιμοποιεί τα πόδια του και τους προωθητήρες του, για παράδειγμα, για να ενισχύει τις δυνατότητες αλμάτων του» λέει ο Ραμεζανί.
Οι προωθητήρες αυτοί μπορούν ακόμη να βοηθούν το ρομπότ να σταθεροποιείται σε ανώμαλες επιφάνειες ή να το εμποδίζουν να πέσει. «Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση για συστήματα με πόδια ή ακόμα και για τους ανθρώπους: Μπορούμε να σταθεροποιούμε το σώμα μας, αλλά κάποιες φορές πέφτουμε. Πώς θα γινόταν αν είχαμε ένα ρομπότ που δεν πέφτει ποτέ;» αναρωτιέται.
Ο Ραμεζανί άρχισε να μελετά τα ρομπότ με πόδια κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο University of Michigan. Τα ρομπότ που περπατούν συχνά δυσκολεύονται στο ανώμαλο έδαφος, οπότε άρχισε να αναρωτιέται αν υπήρχε τρόπος χρήσης ενός αεροσάκου για να πέφτει πιο μαλακά ένα ρομπότ. Η ιδέα ήρθε από τα πουλιά, όπως λέει ο ίδιος: Τα περισσότερα μοντέλα ρομπότ επικεντρώνονται αποκλειστικά σε ένα είδος κίνησης, μα τα πουλιά μπορούν να περπατούν, να πετούν και να τρέχουν.
«Μπορείτε να δείτε τη μηχανολογία στην τελειότερη μορφή της στη φύση, και μπορούμε να μάθουμε πολλά» σημειώνει σχετικά ο ερευνητής, ο οποίος έχει αναπτύξει κι ένα ιπτάμενο ρομπότ με βάση τον τρόπο που πετούν οι νυχτερίδες.
Όταν ο Ραμεζανί πήγε στο Northeastern, ο LEONARDO έμεινε πίσω στο Calterch Center for Autonomous Systems and Technologies, όπου οι καθηγητές Σουν-Τζο Τζανγκ και Μορτέζα Γκαρίμπ συνέχισαν να δουλεύουν πάνω του. Ο Ραμεζανί τώρα σχεδιάζει να φτιάξει μια αναβαθμισμένη έκδοσή του, για να χρησιμοποιείται ως πλατφόρμα εκμάθησης από φοιτητές.
«Σκεφτείτε ένα ρομπότ που κυριολεκτικά δεν πέφτει ποτέ. Μπορεί να κινηθεί σε ανώμαλο έδαφος, μπορεί να πετάξει, μπορεί να πηδήξει. Ένα εξαιρετικά ικανό σύστημα… Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε ένα τέτοιο μηχάνημα για εξερευνήσεις» λέει ο ίδιος.
Οι προωθητήρες αυτοί μπορούν ακόμη να βοηθούν το ρομπότ να σταθεροποιείται σε ανώμαλες επιφάνειες ή να το εμποδίζουν να πέσει. «Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση για συστήματα με πόδια ή ακόμα και για τους ανθρώπους: Μπορούμε να σταθεροποιούμε το σώμα μας, αλλά κάποιες φορές πέφτουμε. Πώς θα γινόταν αν είχαμε ένα ρομπότ που δεν πέφτει ποτέ;» αναρωτιέται.
Ο Ραμεζανί άρχισε να μελετά τα ρομπότ με πόδια κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο University of Michigan. Τα ρομπότ που περπατούν συχνά δυσκολεύονται στο ανώμαλο έδαφος, οπότε άρχισε να αναρωτιέται αν υπήρχε τρόπος χρήσης ενός αεροσάκου για να πέφτει πιο μαλακά ένα ρομπότ. Η ιδέα ήρθε από τα πουλιά, όπως λέει ο ίδιος: Τα περισσότερα μοντέλα ρομπότ επικεντρώνονται αποκλειστικά σε ένα είδος κίνησης, μα τα πουλιά μπορούν να περπατούν, να πετούν και να τρέχουν.
«Μπορείτε να δείτε τη μηχανολογία στην τελειότερη μορφή της στη φύση, και μπορούμε να μάθουμε πολλά» σημειώνει σχετικά ο ερευνητής, ο οποίος έχει αναπτύξει κι ένα ιπτάμενο ρομπότ με βάση τον τρόπο που πετούν οι νυχτερίδες.
Όταν ο Ραμεζανί πήγε στο Northeastern, ο LEONARDO έμεινε πίσω στο Calterch Center for Autonomous Systems and Technologies, όπου οι καθηγητές Σουν-Τζο Τζανγκ και Μορτέζα Γκαρίμπ συνέχισαν να δουλεύουν πάνω του. Ο Ραμεζανί τώρα σχεδιάζει να φτιάξει μια αναβαθμισμένη έκδοσή του, για να χρησιμοποιείται ως πλατφόρμα εκμάθησης από φοιτητές.
«Σκεφτείτε ένα ρομπότ που κυριολεκτικά δεν πέφτει ποτέ. Μπορεί να κινηθεί σε ανώμαλο έδαφος, μπορεί να πετάξει, μπορεί να πηδήξει. Ένα εξαιρετικά ικανό σύστημα… Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε ένα τέτοιο μηχάνημα για εξερευνήσεις» λέει ο ίδιος.
Πηγή: Ναυτεμπορική
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου