Τα χαρτάκια που πετούν

Αν θέλετε να εντυπωσιάσετε σε ένα παιδικό πάρτι  . . .

Υλικά

1 μπαλόνι
1 χαρτοπετσέτα
1 φρεσκολουσμένο κεφάλι ή
1 μάλλινο ύφασμα
αλάτι και πιπέρι

Βήματα

1. Κόβουμε τη χαρτοπετσέτα σε μικρά κομματάκια.
1. Φουσκώνουμε το μπαλόνι και το τρίβουμε καλά πάνω στο φρεσκολουσμένο κεφάλι μας ή σε ένα μάλλινο ύφασμα όπως σε έναν σκούφο.
3. Πλησιάζουμε το μπαλόνι κοντά στα κομματάκια της χαρτοπετσέτας. Τα κομματάκια πετούν στον αέρα και κολλάνε στο μπαλόνι.

4. Βάζουμε σε ένα χρωματιστό πιάτο αλάτι και πιπέρι. Πλησιάζουμε το φορτισμένο μπαλόνι. 

Τι παρατηρούμε; Γιατί έλκεται το πιπέρι και όχι το αλάτι;

            

και λίγη περισσότερη φυσική . . .

Χάρη στο στατικό ηλεκτρισμό τα χαρτάκια κολλάνε πάνω στο μπαλόνι και έτσι όταν απομακρύνουμε το μπαλόνι τα χαρτάκια πετάνε στον αέρα. Τα χαρτάκια αποκτούν αντίθετο ηλεκτρικό φορτίο από το μπαλόνι και επειδή τα αντίθετα ηλεκτρικά φορτία έλκονται τα χαρτάκια πετούν προς το μπαλόνι!
Και το αλάτι και το πιπέρι έλκονται από το φορτισμένο μπαλόνι. Το πιπέρι που είναι πιο ελαφρύ πηδάει προς τα πάνω ενώ το αλάτι κολλάει στο μπαλόνι μόνο αν το πλησιάσουμε πολύ κοντά γιατί είναι πιο βαρύ.

Ο νόμος του Coulomb

Στο περίτεχνο όργανο του Κουλόμπ, που φαίνεται και στη φωτογραφία, η δυναμη που προκαλεί τη στροφή είναι η απωστική ηλεκτρική δύναμη μεταξύ δυο σφαιρών, μιας ακίνητης και μιας κινητής. Ο κανονικός ζυγός στρέψης μετρούσε το βάρος ελαφρών αντικειμένων, το οποίο προκαλούσε την στροφή ενός νήματος στο εσωτερικό του οργάνου.  Πηγή : NOESIS

Οι πρώτες ποσοτικές μελέτες ηλεκτρικών φαινομένων τοποθετούνται στο 1785, οπότε ο Κουλόμπ (Charles Augustin De Coulomb) μέτρησε τις ηλεκτρικές δυνάμεις με ένα πολύ ευαίσθητο δυναμόμετρο, το ζυγό στρέψης.
Έτσι ο Κουλόμπ διατύπωσε τον περίφημο “νόμο του αντίστροφου τετραγώνου” που φέρει το όνομα του:
“Η ελκτική και η απωστική δύναμη ανάμεσα σε δύο ηλεκτρικά φορτισμένα σώματα είναι ανάλογη του φορτίου τους και αντιστρόφως ανάλογη του τετραγώνου της απόστασης τουςhttps://www.noesis.edu.gr/

Ο θαλής ο Μιλήσιος

Τα ηλεκτρικά φαινόμενα έχουν αρχίσει να μελετούνται από την Αρχαιότητα. Ιστορικά ως έννοια έχει τις ρίζες του στην παρατήρηση του Θαλή του Μιλήσιου (περίπου το 600 π.Χ.) ότι κομμάτι ήλεκτρου (κεχριμπάρι) που τρίβεται σε ξηρό ύφασμα έλκει μικρά κομμάτια άχυρου. 

Ο Θαλής ο Μιλήσιος, (624 ή 623 π.Χ. - 548 ή 545 π.Χ.) είναι ο αρχαιότερος προσωκρατικός φιλόσοφος, ο πρώτος των επτά σοφών της αρχαιότητας, μαθηματικός, φυσικός, αστρονόμος, μηχανικός, μετεωρολόγος και ιδρυτής της Ιωνικής Σχολής της φυσικής φιλοσοφίας στη Μίλητο.

Εξ ου και η ονομασία «ηλεκτρισμός», δηλαδή το φαινόμενο που παρατηρείται στο ήλεκτρο. Η ονομασία αυτή του συνόλου των σχετικών φαινομένων άρχισε να χρησιμοποιείται από το 1600 περίπου. Όμως τα ουσιαστικά βήματα της επιστήμης που οδήγησαν σταδιακά σε πρακτικές τεχνολογικές καινοτομίες άρχισαν ουσιαστικά από το 17ο αιώνα.

Πηγή wikipedia

Ζωικός Ηλεκτρισμός

Όταν ο Γκαλβάνι ακουμπούσε τη σιδερένια ράβδο στο νεύρο του αντίστοιχου μυ, αυτός έκανε μία σύσπαση.

Το 1771 ένας Ιταλός ανατόμος, ο Λουίτζι Γκαλβάνι (Luigi Galvani), παρατήρησε τα εξής: Εκτελώντας ένα πείραμα με νεκρούς βατράχους, είδε ότι αν έφερνε σε επαφή τα νεύρα των μηρών με δύο διαφορετικά μέταλλα (π.χ. σίδηρο και χαλκό) ο μυς έκανε μία σύσπαση. Αυτή όμως είναι μία ιδιότητα μόνο των ζωντανών μυών.
Ο Γκαλβάνι απέδωσε το φαινόμενο σε κάποιο είδος ηλεκτρισμού στο μυϊκό σύστημα, τον οποίο ονόμασε “ζωικό ηλεκτρισμό”. Μάλιστα δεν ήταν λίγοι αυτοί που πίστεψαν πως είχε βρεθεί η λύση στο μεγάλο αίνιγμα της ζωής. Πολλοί επιστήμονες προσπαθούσαν να επαναφέρουν νεκρούς οργανισμούς στη ζωή, διοχετεύοντας τους ηλεκτρισμό. Από εδώ εμπνευσμένη, η συγγραφέας Μαίρη Σέλεϋ έγραψε το βιβλίο της “Φρανκενστάιν”.

Πηγή : https://www.noesis.edu.gr/