Πώς τα καταφέρνουν, όμως, οι καλοί μαθητές; «Το κίνητρο είναι ένας παράγοντας, αλλά οι έξυπνοι μαθητές δεν έχουν κίνητρα για να δουλέψουν σκληρά, ούτε προσπαθούν να μάθουν κάτι για να ικανοποιήσουν προσδοκίες ή για να ευχαριστήσουν κάποιον», γράφει ο Adam Robinson. Και προσθέτει: «Οι έξυπνοι μαθητές προσπαθούν, κυρίως, να ικανοποιήσουν τους εαυτούς τους». Ο συγγραφέας πιστεύει ότι οι επιμελείς μαθητές αναζητούν, διαρκώς, καλύτερους και πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να ολοκληρώσουν το διάβασμά τους. Από πολλές απόψεις είναι περισσότερο τεμπέληδες από τους συμμαθητές τους. Και o παράγοντας της εξυπνάδας; Ο Adam Robinson όταν μιλά για εξυπνάδα δεν αναφέρεται στο υψηλό IQ. «To είδος της εξυπνάδας που χρειάζεται κάποιος στο σχολείο και σε αρκετές πτυχές της ζωής έξω από το σχολείο, δεν έχει σχέση με κάποια μυστηριώδη έμφυτη ικανότητα. Αντιθέτως, είναι μια συνήθεια», τονίζει. «Οι έξυπνοι μαθητές ξέρουν πώς να διαβάζουν αποτελεσματικά, να παρακολουθούν, να κατανοούν, να απομνημονεύουν τα μαθήματά τους, να προετοιμάζονται και να γράφουν καλά στα διαγωνίσματα. Αλλά όλα αυτά δεν είναι έμφυτες ικανότητες. Είναι δεξιότητες που μπορούν να κατακτηθούν».
Πηγή: Θαλής και Φίλοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.