Φιλοδοξίες (προσδοκίες) γονέων παιδεύουσι τέκνα

Αχ αυτά τα απογευματινά μαθήματα και τα ιδιαίτερα έχουν φάει πολλά απογεύματα των παιδιών στις καλύτερες ηλικίες. Τα παιδιά έχασαν το κέφι και το χαμόγελό τους. Είναι κουρασμένα, θλιμμένα, αγχωμένα παιδιά, στην υπέροχη ηλικία των 12 ετών!!
Η νέα μόδα είναι τα ιδιαίτερα και τα φροντιστήρια από το Δημοτικό! Εντατικά φροντιστήρια και το Σαββατοκύριακο με προσομοιώσεις για τις εξετάσεις στα Πρότυπα Σχολεία καθώς και για τις ελάχιστες υποτροφίες μεγάλων ιδιωτικών σχολείων. Δεν μας φτάνουν τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών και το κυνήγι των διπλωμάτων σε πολύ μικρές ηλικίες, για το "μέλλον" των παιδιών (μιλάμε για δύο ξένες γλώσσες τουλάχιστον, ρομποτική, STEM κτλ), τώρα έχουμε και φροντιστήρια για διάφορες εξετάσεις τύπου Πανελληνίων στα Πρότυπα και εντατική προετοιμασία για τις υποτροφίες των μεγάλων ιδιωτικών σχολείων…
Δυστυχώς σε αυτή την τρέλα μπαίνουν οι περισσότεροι γονείς, είναι μάλλον η νέα μόδα, όπως τα φροντιστήρια προετοιμασίας για τις Πανελλαδικές στο Λύκειο που ουδείς διανοείται να μην στείλει το παιδί του στο φροντιστήριο (εκτός φυσικά αν δεν έχει τα λεφτά ή έχει πολλά λεφτά για να το στείλει στο εξωτερικο απευθείας για σπουδές).
Αναρωτιέμαι, ρώτησε ποτέ κανένας τα παιδιά αν θέλουν να μπουν σε αυτή την μακρά επίπονη ανταγωνιστική διαδικασία από το Δημοτικό (συχνά από την Δ' Δημοτικού!!); Αν ρωτήσεις δε τους γονείς λένε " Δεν το πιέζουμε, είπαμε να το κάνει χαλάρα. Το παιδί μου το αποφάσισε!". Το αποφάσισε;;
Πώς θα διαχειριστούν τα παιδιά την πιθανή αποτυχία μετά από τόση εντατική προετοιμασία σε φροντιστήρια;
Ρώτησε ποτέ κανένας τους εκπαιδευτικούς των μαθητών αν πιστεύουν – με ειλικρίνεια – ότι αξίζει να μπει το παιδί σε αυτή την μεγάλη δοκιμασία με κίνδυνο να εισπράξει μια μεγάλη αποτυχία σε πολύ τρυφερή ηλικία;
Για μένα είναι διαφορετικό ένα παιδί να είναι πραγματικό ταλέντο π.χ. στα μαθηματικά, στη φυσική, και να δοκιμαστεί χωρίς προετοιμασία για μία υποτροφία ή για τις εξετάσεις στα Πρότυπα και είναι άλλο να μπαίνει σε αυτή την τρελή προετοιμασία χωρίς να μπορεί στην πραγματικότητα να αποδώσει και μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, έχοντας και μαθησιακές δυσκολίες.
Να πω με θλίψη μου, ότι σε αυτή την τρέλα πρωτοστατούν εκπαιδευτικοί για τα παιδιά τους…και τα τσακίζουν στην εφηβεία.
Όλοι θέλουν έναν μικρό “Αινστάιν” σπίτι τους- για ποιον άραγε;- , ο “Αινστάιν” το θέλει όμως και είναι χαρούμενος με αυτή την τρέλα της προετοιμασίας;
Λυπηθείτε συνάδελφοι και φίλοι τα παιδιά. Είναι παιδιά και δεν δίνουν Πανελλήνιες (άλλη Ελληνική στρέβλωση και αυτή…). Το μέλλον είναι μπροστά τους, έχουν χρόνο για όλα.
Αφήστε τα παιδιά να διαλέξουν τον δρόμο τους, να ψάξουν τι τους κάνει κέφι, να αποκτήσουν μεράκι σε κάτι, να παίξουν ελεύθερα, να χαρούν με τους φίλους τους, ΝΑ ΒΑΡΕΘΟΥΝ, και αν ζητήσουν να μάθουν ένα γνωστικό αντικείμενο ή ένα χόμπι ή μια ξένη γλώσσα, πέρα από τα διδασκόμενα στο σχολείο τότε ναι ας το μάθουν και ας τρέξουν στα φροντιστήρια. Να το ζητήσουν όμως τα ίδια τα παιδιά όχι να τους “φορεθεί” γιατί είναι μόδα η Αστροφυσική, η ρομποτική, τα Πρότυπα και οι "υποτροφίες" ή γιατί θα είναι “χρήσιμη” γνώση για το μέλλον τους και για το βιογραφικό τους!!- νέα μόδα μαζεύουν και συστατικές επιστολές για το βιογραφικό τους!!
Φιλοδοξίες γονέων παιδεύουσι τέκνα.
Ποιος νοιάζεται για τα πραγματικά όνειρα των ίδιων των παιδιών;