Tι συμβαίνει στο σώμα κάποιου που είναι ένα χρόνο στο Διάστημα;
Όπως σημειώνει το Wired πάντως, μερικά από τα αποτελέσματα της μικροβαρύτητας στο διάστημα είναι προφανή. Τα οστά και οι μυς που δεν χρειάζεται να φέρουν πλέον το βάρος του περπατήματος, αρχίζουν να αποδυναμώνονται. Ακόμη και με άσκηση στο Σταθμό και με βιταμίνη D, οι αστροναύτες χάνουν κατά μέσο όρο 1,5 τοις εκατό της οστικής τους μάζας κάθε μήνα στο χώρο. Λιγότερο προφανείς είναι οι επιδράσεις της βαρύτητας στα εσωτερικά υγρά, όπως το αίμα και τα ούρα αλλά και όλα τα άλλα υγρά, τα οποία θα αναλύσουν τώρα οι επιστήμονες.
Επίσης, χωρίς βαρύτητα, η καρδιά συρρικνώνεται, διότι δεν έχει πλέον να εργαστεί τόσο σκληρά για να αντλεί αίμα και να το μεταφέρει στην πόδια και την πλάτη. Το διάστημα ευθύνεται και για το φαινόμενο «Τσάρλι Μπράουν», όπου τα υγρά στο πρόσωπο κάνουν πιο στρογγυλά τα μάγουλα των αστροναυτών από ό, τι συνήθως στη Γη.
Αυτό καθιστά πιο δύσκολο να μυρίσει κάποιος τα τρόφιμα, αλλά έχει κι άλλες συνέπειες που είναι δύσκολα αντιληπτές. Δηλαδή πρησμένους ιστούς στο κεφάλι που ασκούν πίεση στο οπτικό νεύρο, με αποτέλεσμα μειωμένη όραση. Για να αντισταθμίσει κάποια από αυτά, η NASA έχει μια συσκευή που ονομάζεται chabis, που τραβά τα υγρά πίσω στα πόδια. Ακόμη η κοσμική ακτινοβολία είναι ένας ακόμη πολύ υπαρκτός κίνδυνος. Ο ΔΔΣ βρίσκεται αρκετά χαμηλά στην τροχιά της Γης και εξακολουθεί να απολαμβάνει κάποια προστασία από την μάζα της Γης και το μαγνητικό της πεδίο. Όταν οι αστροναύτες θα είναι στο δρόμο προς τον Άρη, η ακτινοβολία θα γίνει ακόμα πιο πιεστικό πρόβλημα. Η NASA θα πρέπει να μάθει τι ποσοστό κοσμικής ακτινοβολίας είναι επικίνδυνη. Πηγή:
Πηγή: www.lifo.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου