Η επίζηλη «καρέκλα» του Νεύτωνα

Aποτελεί ίσως μια από τις πιο περιζήτητες πανεπιστημιακές έδρες στην ιστορία της επιστήμης. Αναφερόμαστε στη Λουκασιανή Έδρα των Μαθηματικών στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, που πρώτος κατέλαβε το 1663 ο Mαθηματικός και Θεολόγος Ισαάκ Μπάροου.Η έδρα όμως αυτή έλκει τη φήμη της από το δεύτερο διάσημο κάτοχό της από το 1669,τον Ισαάκ Νεύτωνα. Από τότε έχει καταληφθεί και από άλλους επιστήμονες(19 στο σύνολο),που είχαν την τιμή να καθίσουν στην διάσημη αυτή «καρέκλα», ορισμένοι εκ των οποίων είναι πολύ γνωστοί και στο ευρύ κοινό.
Όταν βέβαια διορίστηκε ο Νεύτωνας στη θέση αυτή, δεν ήταν παρά ένας άσημος νέος με ουκ ολίγες παράξενες συνήθειες. Δεν είναι γνωστοί οι λόγοι για τους οποίους παραιτήθηκε ο Μπάροου, ανοίγοντας έτσι το δρόμο στον ιδιόρρυθμο αυτό νέο. Κατά μια εκδοχή παραιτήθηκε αναγνωρίζοντας την ανωτερότητά του Νεύτωνα στα Μαθηματικά ενώ κατά μια άλλη ο Μπάροοου παραιτήθηκε,γιατί επεδίωκε απλά κάποια υψηλότερη θέση1.
Ένας ακόμη πολύ γνωστός κάτοχος της έδρας από το 1932 ήταν ο νομπελίστας Φυσικός Πολ Ντιράκ, με πολύ σημαντική συνεισφορά στην Κβαντομηχανική. Ο Ντιράκ διαδραμάτισε έναν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της Σύγχρονης Φυσικής2 αλλά είχε επίσης και μια πολύπλευρη προσωπικότητα, όντας αρκετά πολιτικοποιημένος, ανθρωπιστής και φιλειρηνιστής. Ήταν τόσο ήπιος και μετριόφρων ως χαρακτήρας, που είχε χαρακτηριστεί από τον μεγάλο Φυσικό Νιλς Μπορ ως «την πιο αγνή ψυχή στη Φυσική»2.
Πότε άραγε θα βρεθεί και μια γυναίκα που θα είναι η πρώτη που θα διοριστεί στην πολυπόθητη αυτή έδρα;
Το 1979 η έδρα καταλήφθηκε από τον πολύ γνωστό σε όλους Φυσικό, Στήβεν Χώκινγκ.Ο διορισμός του Χώκινγκ στην έδρα αυτή είναι μια από τις σημαντικότερες στιγμές στην καριέρα του και στην επιτυχία του αυτή πρέπει να συνυπολογιστεί και το νεαρό της ηλικίας του, καθώς ήταν μόνο 37 ετών3. Δε μπορούμε φυσικά να τη συγκρίνουμε με την ηλικία του Νεύτωνα, που κατέλαβε την έδρα 27 ετών, γιατί αναμφίβολα στα χρόνια του Νεύτωνα δεν υπήρχε τόσο μεγάλος ανταγωνισμός για τέτοιου είδους θέσεις3. Κατά την ανάληψη λοιπόν της θέσης του, ο Χώκινγκ έδωσε και την περίφημη διάλεξή του με θέμα «Πλησιάζει το τέλος της Θεωρητικής Φυσικής», προαναγγέλλοντας με αυτόν τον τρόπο το τέλος της Φυσικής.
Το 2009 διάδοχος του Χώκινγκ διορίστηκε ο Βρετανός Φυσικός Μάικλ Γκριν, ένας από τους πρωτοπόρους της θεωρίας χορδών.Οι δικές του ανακαλύψεις (μαζί με τους Φυσικούς Τζον Σβαρτς και Ντέιβιντ Γκρος) έστρεψαν το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας στη θεωρία των χορδών, που πριν το 1970 ήταν στο περιθώριο3. Η έρευνα γύρω από τη θεωρία αυτή αποσκοπεί στο να οδηγήσει τους επιστήμονες στην εξαγωγή μιας θεωρίας των πάντων.
Ο μόνος «διάσημος» Φυσικός που δεν κατέλαβε αυτή την έδρα, αν και την επιθυμούσε διακαώς4, ήταν ο νoμπελίστας Ινδός Αστροφυσικός, Σουμπραμανιάν Τσαντρασεκάρ (γνωστός και ως Τσάντρα). Ο Τσάντρα είχε συλλάβει το καλοκαίρι του 1930 τον τρόπο που πεθαίνουν οι αστέρες, μετατρεπόμενοι τελικά σε μυστηριώδεις μαύρες τρύπες.
Όσο για το μέλλον; Σίγουρα στην «καρέκλα» αυτή θα καθίσουν και άλλοι λαμπροί επιστήμονες που θα μνημονεύονται στα επόμενα χρόνια για τα επιτεύγματά τους. Πότε άραγε θα βρεθεί και μια γυναίκα που θα είναι η πρώτη που θα διοριστεί στην πολυπόθητη αυτή έδρα;

Πηγή: http://www.huffingtonpost.gr  του Σταύρου Καρατζίκου

1Richard Westfall, «Η ζωή του Ισαάκ Νεύτωνα», Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
2Χρήστος Κεφαλής, «Οι Μεγάλοι Φυσικοί Επιστήμονες», Εκδόσεις Τόπος
3Michael White, John Gribbin, Stephen Hawking «Ο κόσμος μιας ιδιοφυίας», Εκδόσεις Κάτοπτρο
4Arthur I.Miller, «Οι Μονομάχοι του Μεσοπολέμου», Εκδόσεις Τραυλός