Το άστρο που δεν υπάρχει

Ένας από τους αστερισμούς που κυριαρχούν στον χειμωνιάτικο ουρανό είναι ο αστερισμός του Ωρίωνα (βλ. Εικόνα). Είναι ένας εξαιρετικά ενδιαφέρων αστερισμός για πολλούς λόγους. Ένας λόγος, για παράδειγμα, είναι ότι στη «ζώνη» του υπάρχει το λεγόμενο Νεφέλωμα του Ωρίωνα, ένας χώρος σχηματισμού νέων αστέρων, ένα «βρεφοκομείο» αστέρων.
Αλλά και στην κορυφή του (πάνω αριστερά) υπάρχει ένα κόκκινο «αστεράκι» ορατό με γυμνό μάτι. Είναι ο α του Ωρίωνα ή όπως αλλιώς λέγεται Μπέτελγκεζ (Betelguese). Το «αστεράκι» όμως αυτό, αν το μπορούσαμε να το φέρουμε στη θέση του Ήλιου θα έφθανε μέχρι τον Δία «καταπίνοντας» όλους τους εσωτερικούς πλανήτες συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της Γης. Πρόκειται για έναν ερυθρό υπεργίγαντα με διάμετρο 730 φορές περίπου μεγαλύτερη από εκείνην του Ήλιου. Στην εικόνα κάτω, ο α του Ωρίωνα είναι ο κίτρινος αστέρας και ο Ήλιος δεν φαίνεται καν (1 pixel).

Αυτό που κάνει όμως τον α του Ωρίωνα να ξεχωρίζει δεν είναι το μέγεθός του. Σαν και αυτόν μόνο στον Γαλαξία μας υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια. Το ιδιαίτερο με αυτόν είναι ότι όλα δείχνουν ότι βρίσκεται …στα τελευταία του. Το φάσμα του είναι πλούσιο σε ιόντα σιδήρου. Και όταν σε ένα άστρο εμφανισθεί ο σίδηρος αυτός σηματοδοτεί και το τέλος του.
Είναι επομένως πολύ πιθανόν ο α του Ωρίωνα να μην … υπάρχει. Να έχει ήδη εκραγεί (είναι υποψήφιος supernova). Επειδή όμως απέχει από εμάς περίπου 600 έτη φωτός η λάμψη της έκρηξης δεν έχει φθάσει ακόμα εδώ. Ακόμα πιθανόν να ταξιδεύει. Με άλλα λόγια αν η έκρηξη έγινε πριν 600 χρόνια υπάρχει η πιθανότητα να το πληροφορηθούμε στις μέρες μας. Αν όμως έγινε για παράδειγμα πριν 200 χρόνια πρέπει να περιμένουμε άλλα …400 χρόνια περίπου για να το πληροφορηθούμε.
Όσοι λοιπόν υψώσουν τα μάτια τους προς τα πάνω ατενίζοντας τον κρυστάλλινο χειμωνιάτικο ουρανό και δουν αυτό το κόκκινο «αστεράκι» στον αστερισμό του Ωρίωνα, να γνωρίζουν ότι το βλέπουν μεν, αλλά μπορεί και να μην …υπάρχει.

Πηγή: Αντώνιος Αντωνίου Αστροφυσικός