Οι ιστορίες της επιστήμης

« Έχετε φανταστεί πόσο πιο εύκολο θα ήταν για τους μαθητές να κατανοήσουν το Πυθαγόρειο Θεώρημα, αν συνοδεύατε τη διδασκαλία του με μια ιστορία από τη ζωή του Πυθαγόρα; »
Η Valerie Strauss, σε άρθρο που δημοσιεύει στην εφημερίδα « The Washington Post », τονίζει ότι η κατανόηση του Πυθαγoρείου θεωρήματος θα ήταν ευκολότερη, αν οι μαθητές μπορούσαν να το συνδέσουν με πληροφορίες για την ιδιαίτερη προσωπικότητα του Πυθαγόρα : τις χορτοφαγικές του συνήθειες, για παράδειγμα, ή λεπτομέρειες για τη λειτουργία της ιδιόμορφης Σχολής του, εκεί όπου οι μαθητές του τον λάτρευαν σαν θεό. Γενικότερα, η Strauss επισημαίνει την ευεργετική επίδραση των ιστοριών στην προσέγγιση και την κατανόηση σύνθετων επιστημονικών εννοιών.
Την ίδια άποψη μοιράζεται και η συγγραφέας Joy Hakim στο βιβλίο της, « The Story of Science. Aristotle Leads the Way ». Μέσα από τις σελίδες του, οι αναγνώστες κάνουν ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο – από την αρχαία Βαβυλώνα και την Ελλάδα έως τον αραβικό κόσμο – για να συναντήσουν, με τη βοήθεια συναρπαστικών ιστοριών, τη σκέψη και τα επιτεύγματα του Πυθαγόρα, του Αρχιμήδη, του Πτολεμαίου, του Αγίου Αυγουστίνου κ.ά.

« Σχεδόν πάντοτε, πίσω από κάθε σπουδαίο επιστημονικό επίτευγμα κρύβονται συναρπαστικές ιστορίες. Η γνώση και η αφήγησή τους δεν μας βοηθά μόνο να κατανοήσουμε μια επιστημονική ιδέα, αλλά και να την απομνημονεύσουμε. Η αφήγηση ιστοριών ήταν πάντοτε εργαλείο των σπουδαίων δασκάλων», σημειώνει η Joy Hakim. Και προσθέτει ότι είναι πεπεισμένη ότι η επιστήμη δεν είναι ένα πεδίο κλειστό που αφορά μόνο τους επιστήμονες. « Στον εικοστό αιώνα είχαμε την τάση να διαμερισματοποιούμε τη γνώση, στην εποχή της πληροφορίας αυτοί οι διαχωρισμοί δεν έχουν κανένα νόημα. Σήμερα, μπορεί να ζει κάποιος σαν ερημίτης στην κορυφή ενός βουνού και να έχει πρόσβαση σε όλη τη γνώση του κόσμου », γράφει.
Η ίδια ασκεί, επίσης, κριτική στις σύγχρονες εκπαιδευτικές μεθόδους που αντιμετωπίζουν την επιστήμη, χωρίς έμπνευση, ως μια διαδικασία εκτέλεσης πράξεων, και όχι ως μια περιπέτεια που ενεργοποιεί τη σκέψη.
Για αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός », καταλήγει, η Valerie Strauss, « ότι οι μαθητές, από χρονιά σε χρονιά, παραπονιούνται ότι βαριούνται αφόρητα το σχολείο».

Πηγή: Θαλής και Φίλοι