Οι ευχές του Einstein

Το 1922 ο Αϊνστάιν βρισκόταν στο ξενοδοχείο Imperial του Τόκιο, όταν ένας υπάλληλος του ξενοδοχείου τού παρέδωσε μια επιστολή – ανακοίνωση ότι ο Αϊνστάιν είχε τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ.

Ο μεγάλος Φυσικός, αντί για για φιλοδώρημα, έδωσε στον υπάλληλο δύο ιδιόχειρα σημειώματα, λέγοντάς του: «Κάποια μέρα αυτά τα σημειώματα μπορεί να έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία από ένα απλό φιλοδώρημα».



Στο ένα σημείωμα, σε χαρτί με το λογότυπο του ξενοδοχείου, ο Αϊνστάιν έγραψε:
«Μία ήσυχη και σεμνή ζωή φέρνει περισσότερη ευτυχία από την αναζήτηση της επιτυχίας και τη διαρκή αναστάτωση που τη συνοδεύει.»
Στο δεύτερο σημείωμα, σε λευκό χαρτί, έγραψε τη φράση: «Εκεί όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει διέξοδος».
Το 2017 τα δύο σημειώματα δημοπρατήθηκαν από έναν ανηψιό, κληρονόμο του υπαλλήλου. Το πρώτο σημείωμα πουλήθηκε για 1,56 εκατομμύρια δολάρια και το δεύτερο για 240.000 δολάρια.
Το βραβείο Νόμπελ φυσικής 1921 απονεμήθηκε στον Άλμπερτ Αϊνστάιν "για τις υπηρεσίες του στη θεωρητική φυσική, και ειδικά για την ανακάλυψη του νόμου του φωτοηλεκτρικού αποτελέσματος".
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν έλαβε το βραβείο Νόμπελ του ένα χρόνο αργότερα, το 1922. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επιλογής το 1921, η Επιτροπή Νόμπελ φυσικής αποφάσισε ότι καμία από τις υποψηφιότητες του έτους δεν πληροί τα κριτήρια όπως περιγράφονται στη διαθήκη του Άλφρεντ Νόμπελ. Σύμφωνα με το καταστατικό του ιδρύματος Νόμπελ, το βραβείο Νόμπελ μπορεί σε μια τέτοια περίπτωση να κρατηθεί μέχρι το επόμενο έτος, και αυτό το καταστατικό εφαρμόστηκε στη συνέχεια. Ως εκ τούτου, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν έλαβε το βραβείο Νόμπελ για 1921 ένα έτος αργότερα, το 1922.

και ένα απόσπασμα από το γνωστό βιβλίο

Αϊνστάιν, η Ζωή του και το Σύμπαν
Walter Isaacson
Μετάφραση Τεύκρος Μιχαηλίδης
Εκδ. Μοντέρνοι Καιροί
Το 1921 η μανία του κοινού για τον Αϊνστάιν βρισκόταν στο ζενίθ, είτε αυτό ήταν καλό είτε κακό, και υπήρχε μια πλειάδα υποστηρικτών του, τόσο από το χώρο των θεωρητικών όσο και από το χώρο των πειραματιστών. Τον υποστήριξαν [για το βραβείο Νόμπελ] και Γερμανοί όπως ο Πλανκ και μη Γερμανοί όπως ο Έντινγκτον. Συγκέντρωσε δεκατέσσερις επίσημες προτάσεις, περισσότερες από οποιονδήποτε άλλο διεκδικητή. «Ο Αϊνστάιν βρίσκεται πάνω από τους συγχρόνους του όπως ακριβώς ήταν και ο Νεύτων» έγραψε Έντινγκτον, κι αυτό αποτελούσε το μεγαλύτερο έπαινο που μπορούσε να κάνει ένα μέλος της Βασιλικής Εταιρείας.
Αυτή τη φορά η επιτροπή του βραβείου ανέθεσε την εισήγηση πάνω στη Σχετικότητα στον Όλβαρ Γκούλστραντ, έναν καθηγητή οφθαλμολογίας, που είχε κερδίσει το Νόμπελ της Ιατρικής το 1911. Με ελάχιστες γνώσεις τόσο στα μαθηματικά όσο και στη φυσική, άσκησε κριτική στη θεωρία τον Αϊνστάιν με τρόπο οξύ αλλά ατεκμηρίωτο. Με σαφή πρόθεση να υποσκάψει με κάθε τρόπο την υποψηφιότητα του Αϊνστάιν, η πενήντα σελίδων εισήγησή του Γκούλστραντ αποφαινόταν, για παράδειγμα, ότι η καμπύλωση του φωτός δεν αποτελούσε αληθή δοκιμασία της θεωρίας του Αϊνστάιν, ότι τα αποτελέσματα δεν ήταν πειραματικά έγκυρα, ακόμα και ότι, υπήρχαν άλλοι τρόποι για να εξηγηθεί το φαινόμενο με χρήση της κλασικής μηχανικής
…..
Ως άνθρωπος που είχε γίνει διάσημος επινοώντας οπτικά όργανα μετρήσεων ακριβείας, ο Γκούλστραντ αντιμετώπιζε με ιδιαίτερη απέχθεια τη θεωρία του Αϊνστάιν ότι το μήκος μιας άκαμπτης ράβδου μετρήσεως θα μπορούσε να είναι σχετικό ως προς κινούμενους παρατηρητές.
Παρόλο που τα μέλη της ολομέλειας της Ακαδημίας συνειδητοποίησαν ότι οι αντιρρήσεις του Γκούλστραντ ήταν αβάσιμες, δεν μπορούσαν να τις παρακάμψουν. Ήταν ένας αξιοσέβαστος και δημοφιλής Σουηδός καθηγητης, ο οποίος επέμενε δημόσια και ιδιωτικά ότι η μεγάλη τιμή του βραβείου Νόμπελ δεν έπρεπε να απονεμηθεί σε μια θεωρία με υψηλό ποσοστό εικασίας, που είχε γίνει αντικείμενο μιας ανεξήγητης μαζικής υστερίας η οποία δε θα αργούσε να ξεφουσκώσει. Αντί να να επιλέξει κάποιον άλλο η Ακαδημία αποφάσισε να κάνει κάτι που αποτελούσε μικρότερο -ή μεγαλύτερο;- κόλαφο για τον Αϊνστάιν: Ψήφισε να μην επιλέξει κανέναν και διερευνητικά να φυλάξει το βραβείο του 1921 για μια άλλη χρονιά.
Το αδιέξοδο άρχισε να παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Η μη απονομή βραβείου άρχισε να λειτουργεί αρνητικά περισσότερο για το Νόμπελ και λιγότερο για τον Αϊνστάιν. «Φανταστείτε για μια στιγμή τι θα πει η κοινή γνώμη ύστερα από πενήντα χρόνια αν το όνομα τον Αϊνστάιν δεν εμφανίζεται μεταξύ των κατόχων του βραβείου Νόμπελ», έγραψε ο Γάλλος φυσικός Μαρσέλ Μπριλουέν στην επιστολή υποστήριξης της υποψηφιότητας του Αϊνστάιν το 1922.
Ο Καρλ Βίλχελμ Όσεν, ένας θεωρητικός φυσικός από το Πανεπιστήμιο της Ουψάλα που έγινε μέλος της επιτροπής το 1922, έσπευσε προς βοηθεια. Ήταν φίλος και συνάδελφος του Γκούλστραντ και βοήθησε να ξεπεραστούν οι λανθασμένες αλλά πεισματικές αντιρρήσεις του οφθαλμολόγου. Συνειδητοποίησε ακόμα ότι το όλο πρόβλημα της Σχετικότητας ήταν τόσο φορτισμένο με αντιπαραθέσεις, ώστε θα ήταν καλύτερα να δοκίμαζαν μια άλλη προσέγγιση. Ετσι ο Όλσεν πίεσε ώστε να δοθεί το βραβείο στον Αϊνστάιν για την «ανακάλυψη τον νόμου του φωτοηλεκτρικού φαινομένου»
…..
Ακόμα, ο Όσεν πρότεινε να δοθεί στον Αϊνστάιν το μη απονεμηθέν βραβείο του 1921, ώστε να μπορέσει η Ακαδημία να στηριχθεί σε αυτό και να απονείμει ταυτόχρονα το βραβείο του 1922 στον Μπορ, αφού το μοντέλο του για το άτομο βασιζόταν στους νόμους που εξηγούσαν το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο. Ήταν μια έξυπνη, διπλή απονομή, που εξασφάλιζε ότι οι δυο κορυφαίοι θεωρητικοί φυσικοί της εποχής θα έπαιρναν το βραβείο Νόμπελ χωρίς να θιγεί το κύρος του αναχρονιστικού κατεστημένου της Ακαδημίας. Ο Γκούλστραντ συμφώνησε. Ο Αρένιους, που είχε συναντήσει τον Αϊνστάιν στο Βερολίνο και είχε γοητευθεί, ήταν τώρα και αυτός διατεθειμένος να δεχτεί το αναπόφευκτο. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1922 η Ακαδημία έκανε τις ανάλογες ψηφοφορίες, απονέμοντας στους Αϊνστάιν και Μπορ τα βραβεία του 1921 και 1922, αντίστοιχα.

Πηγή:https://ylikonet.gr/ κάνοντας μια συλλογή όλων όσων γράφτηκαν στην συγκεκριμένη ανάρτηση από τους συναδέλφους και φίλους του Ylikonet