Ωραίοι ως Έλληνες: Ιωάννης Ηλιόπουλος: Ο διεθνής Έλληνας Φυσικός

Εμβληματική μορφή της Θεωρητικής Φυσικής, σε παγκόσμιο επίπεδο, μια και συγκαταλέγεται στην ομάδα των διακεκριμένων ερευνητών της Σωματιδιακής Φυσικής που προέβλεψαν την ύπαρξη του τέταρτου κουάρκ.
Ο Ιωάννης Ηλιόπουλος είναι από τους πρωτεργάτες θεωρητικούς φυσικούς του CERN, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών, διευθυντής Ερευνών του Εργαστηρίου Θεωρητικής Φυσικής της Ecole Normale Superiere, ενώ υπήρξε επίσης διευθυντής ερευνών του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας. Ως καθηγητής στην Ecole Normale Superieure- από τα σπουδαιότερα ακαδημαϊκά ιδρύματα της Γαλλίας- συνέβαλε με την διδασκαλία του στη δημιουργία της περίφημης «σχολής Ηλιόπουλου» όπως την αποκαλεί η γενιά των φοιτητών του.
Τον συναντήσαμε στο Παρίσι στο γραφείο του στην Ecole Normale και στην καθημερινή του βόλτα από το Pantheon στο πάρκο του Observatoire, σε μια αφηγηματική διαδρομή από τη δεκαετία του ‘60 στο CERN, έως τις κατακτήσεις της Σύγχρονης Φυσικής και τη λαμπρή ακαδημαϊκή ζωή του στη Γαλλία. Απέριττος, ειλικρινής, δάσκαλος, ένας διεθνής Έλληνας της Επιστήμης, ορίζει την επιστημονική εντιμότητα κρίνοντας ότι «οι επιστήμονες πρέπει να μιλούν μόνον για το αντικείμενο τους», απαντά για την έννοια του χρόνου επιστημονικά, αλλά και νοσταλγικά, ενώ το σύμπαν συνεχίζει να τον προκαλεί ερευνητικά. Στο πεδίο της Σωματιδιακής Φυσικής Επιστήμης ο Γιάννης Ηλιόπουλος αφιέρωσε την ερευνητική ζωή του και σαν θεωρητικός φυσικός και συνεχίζει να θέτει τα ουσιώδη ερωτήματα για τη λειτουργία της φύσης, εναποθέτοντας το όραμά του στις μελλοντικές επιβεβαιωμένες από τα πειράματα, απαντήσεις των θεωριών της Φυσικής.


http://vimeo.com/40867259

Πηγή: ΕΡΤ

 λίγες περισσότερες πληροφορίες για τον μεγάλο φυσικό...

Ο Ιωάννης Ηλιόπουλος γεννήθηκε το 1940 στην Καλαμάτα. Ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές του σπουδές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Ε.Μ.Π.) το 1962, και έλαβε δίπλωμα Μηχανολόγου-Ηλεκτρολόγου. Συνέχισε τις σπουδές του στο Τμήμα Θεωρητικής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Παρισιού, όπου έλαβε το 1963 το D.E.A., το 1965 το Doctorat 3e Cycle, και το 1968 το Doctorat d' Etat. Το 1964 έως το 1966 κατείχε τον τίτλο του Επιμελητή Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Το 1966 έως το 1968 υπήρξε υπότροφος στο CERN στη Γενεύη. Το 1969 έως το 1971 διατέλεσε Research Assosiate στο Πανεπιστήμιο του Harvard. Από το 1971 εργάζεται στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών της Γαλλίας (CNRS) αρχικά ως ερευνητής και από το 1978 ως Διευθυντής Ερευνών στο εργαστήριο θεωρητικής φυσικής της Ecole Normale Superieure στο Παρίσι, όπου διατέλεσε και Διευθυντής κατά τα έτη 1991-1995 και 1998-2002.

Ερευνητικό έργο

Ο Ιωάννης Ηλιόπουλος είναι διακεκριμένος και διεθνώς αναγνωρισμένος επιστήμονας στον κλάδο της Θεωρητικής Φυσικής και της Φυσικής των Στοιχειωδών Σωματιδίων. Μια συμβολή στον κλάδο αυτό σχετίζεται με τον αριθμό και τις ιδιότητες των κουάρκ. Την δεκαετία του 1960 πιστεύαμε πως υπήρχαν στον κόσμο τρία είδη κουάρκ. Το 1969, ο Ηλιόπουλος, σε συνεργασία με τους S. L. Glashow και L. Maiani, προέβλεψαν θεωρητικά την ύπαρξη ενός τετάρτου είδους, (σήμερα ξέρουμε πως τελικά υπάρχουν έξι). Το 1971, σε συνεργασία με τους Cl. Bouchiat και Ph. Meyer, απέδειξε ότι μια θεωρία με τέσσερα (η έξι) κουάρκ είναι μαθηματικά συνεπής. Αυτή η πρόβλεψη επιβεβαιώθηκε πειραματικά το 1974 με την ανακάλυψη μιας πληθώρας νέων σωματιδίων στην σύσταση των οποίων υπεισέρχεται το καινούργιο κουάρκ. Η ανακάλυψη αυτή είχε πολλαπλές συνέπειες: πρώτα απ' όλα, έλυσε μερικά προβλήματα που σχετίζονταν με τις διασπάσεις ορισμένων ασταθών σωματιδίων. Αλλά, πιό σημαντικά, άνοιξε τον δρόμο για την διατύπωση μιας ενοποιημένης θεωρίας που φιλοδοξεί να περιγράψει όλες τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στα στοιχειώδη σωμάτια. Η τελική μορφή αυτής της θεωρίας δεν έχει ακόμα βρεθεί. Πρόκειται για ένα μακροχρόνιο πρόγραμμα που φαίνεται να απαιτεί την εισαγωγή καινούργιων ιδεών στη φυσική, αλλά συγχρόνως, και την διατύπωση νέων εννοιών στα μαθηματικά. Το 1974 μελέτησε τις ιδιότητες ενός νέου είδους συμμετρίας, που φαίνεται να είναι ένας απαραίτητος σταθμός στο δρόμο για την ενοποιημένη θεωρία.

 Τα τελευταία χρόνια, συχνά σε συνεργασία με τους Ι. Αντωνιάδη, θ. Τομαρά και Ε. Φλωράτο, ασχολείται με τα προβλήματα που συναντάμε στην πρoσπάθεια να συνδυάσουμε τις δύο μεγάλες ανακαλύψεις των αρχών του περασμένου αιώνα, την κβαντική θεωρία και την θεωρία της βαρύτητας. Ο δρόμος για μια ενοποιημένη θεωρία που να περιγράψει όλα τα φαινόμενα στη Φύση θα είναι κατ' ανάγκην μακρός. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σ' ένα δύσκολο σταυροδρόμι. Χρειαζόμαστε καινούργια πειραματικά αποτελέσματα για να μας δείξουν την σωστή κατεύθυνση. Σ' αυτό το σημείο η συμβολή του μεγάλου επιταχυντή (LHC) στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών (CERN) στη Γενεύη αναμένεται να είναι αποφασιστική. Οι ανακαλύψεις των τελευταίων ετών έχουν ήδη προκαλέσει μια επανάσταση στον τρόπο που σκεφτόμαστε και μας έχουν οδηγήσει σε μια βαθιά αναθεώρηση της εικόνας που έχουμε μέσα μας για τον Φυσικό Κόσμο. Το πιο ριζοσπαστικό συστατικό της καινούργιας εικόνας είναι η συνειδητοποίηση του θεμελειώδους ρόλου της Γεωμετρίας στους Φυσικούς Νόμους. Αυτή η γεωμετρικοποίηση της φυσικής είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της σύγχρονης θεωρητικής φυσικής και μας φέρνει πιο κοντά στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους. Η ενοποίηση των Νόμων της Φύσης είναι ένα αρχαίο όνειρο της ανθρωπότητας. Σήμερα ίσως να περάσαμε από το όνειρο στην προσδοκία.

Wikipedia