Καθημερινή της Κυριακής: Tα «εκτάκια» που έμαθαν τα μυστικά του CERN

Η ομάδα των μαθητών -στο CERN- επισκέφθηκε χώρους του Κέντρου που σπανίως ανοίγουν για σχολεία, ενώ γνώρισε και την ελληνική κοινότητα που μετρά περισσότερους από 100 επιστήμονες.
Τα παιδιά κάθονταν να κολατσίσουν στο εστιατόριο του CERN, στο μεγαλύτερο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών παγκοσμίως, στη Γενεύη, όταν η μικρή Μαρία πρόσεξε έναν κύριο που έτρωγε παραδίπλα μόνος.
Ανοίγει το κινητό της, κοιτάει «κάτι» φωτογραφίες που είχε βγάλει τις προηγούμενες ημέρες στο μάθημα της Φυσικής, ξανακοιτάει τον άνδρα. Σηκώνεται από τη θέση της, πηγαίνει στη δασκάλα της και της λέει: «Κυρία, αυτός δεν είναι ο Κάρλο Ρούμπια;».

«Επαθα σοκ, είχε αναγνωρίσει τον διάσημο νομπελίστα φυσικό» λέει στην «Κ» η δασκάλα της, Τίνα Νάντσου, ίσως η... καλύτερη δασκάλα Φυσικής που θα μπορούσε να έχει κάποιος. Εκείνη που ήδη από τη Β΄ Δημοτικού μυεί τους μαθητές της στη «Σχολή Χιλλ» στη μαγεία της επιστήμης, με αποτέλεσμα έως την Έκτη τάξη να είναι εξοικειωμένοι ακόμα και με τις πιο πολύπλοκες έννοιες. Ήταν στο πλαίσιο του πρωτοποριακού της μαθήματος που στις 24 Μαρτίου ομάδα από δώδεκα «Εκτάκια» ταξίδεψαν στο CERN στην Ελβετία. Ήταν το πρώτο δημοτικό σχολείο από την Ελλάδα που βρέθηκε στις εγκαταστάσεις του Κέντρου και μόλις το δεύτερο παγκοσμίως: το CERN δεν δέχεται παιδιά κάτω των 16 ετών. Αυτά τα 12χρονα όμως αποτελούν ούτως ή άλλως εξαίρεση.
Η ιδέα για το ταξίδι προέκυψε στην κ. Νάντσου μετά τη συμμετοχή της πέρυσι σε ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης νέων καθηγητών στο CERN. «Σκέφτηκα πόσο ωραία θα ήταν να μπορούσαν να βρεθούν εδώ και τα παιδιά». Ανέφερε τη σκέψη της στον υπεύθυνο εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Κέντρου δρα Άγγελο Αλεξόπουλο, ο οποίος γνωρίζοντας την εξαιρετική της δουλειά, ανταποκρίθηκε. Σε συνεργασία με το CERN, ξεκίνησε από τον Σεπτέμβριο στη Σχολή Χιλλ το πρόγραμμα «Παίζοντας με τα Πρωτόνια», με στόχο την προετοιμασία των μαθητών που θα έκαναν το μεγάλο ταξίδι (επελέγησαν με κλήρωση). «Προφανώς δεν υπήρχε έτοιμο υλικό, έπρεπε να το παράγω», εξηγεί η ίδια. «Εκανα φοβερή μελέτη, κατέβασα αρχεία από το CERN, τη NASA, έκανα επιλογή και ξεκινήσαμε».
Τα «Εκτάκια» που θα πήγαιναν στο CERN άρχισαν να παρακολουθούν απογευματινά μαθήματα στοιχειωδών σωματιδίων, κοσμολογίας, τεχνολογίας του CERN, εφαρμογών κ.λπ., ωστόσο το πρόγραμμα «έτρεχε» και για τους υπόλοιπους μαθητές. «Από τη Δευτέρα δημοτικού κάνουμε με τα παιδιά πειράματα φυσικής με απλά υλικά. Με πλαστελίνες, αλεύρι, καλαμάκια, σεντόνια, μπίλιες, μπορείς να κάνεις θαύματα. Έτσι και στο πλαίσιο του συγκεκριμένου προγράμματος, ξεκινήσαμε να υλοποιούμε τα βασικά πειράματα που γίνονται εκεί».
Το CERN παρακολουθούσε στενά την προετοιμασία. Ο δρ Αλεξόπουλος επισκέφθηκε πολλές φορές το σχολείο, παρακολουθώντας τα μαθήματα και μιλώντας με τα παιδιά. Πριν από λίγο καιρό, μάλιστα, στο σχολείο βρέθηκε και ο επίσημος αντιπρόσωπος της χώρας μας στο CERN κ. Δημήτρης Νανόπουλος. Ήταν η πρώτη φορά που ο κορυφαίος καθηγητής επισκεπτόταν δημοτικό σχολείο. Οι ερωτήσεις των παιδιών τον έκαναν να σαστίσει: «γιατί δημιουργούνται μικρές μαύρες τρύπες κατά τη σύγκρουση των πρωτονίων στον επιταχυντή;», «σε ποιες εφαρμογές μπορεί να χρησιμοποιηθεί το μποζόνιο του Χιγκς;» «υπάρχει για κάθε σωματίδιο ένα αντίστοιχο σωματίδιο αντιύλης;». «Δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου τέτοιο υψηλό επίπεδο ούτε στην Ελλάδα ούτε στο εξωτερικό σ’ αυτή την ηλικία» δήλωσε ο κ. Νανόπουλος.
Ανάλογη εντύπωση έκαναν οι μικροί μαθητές και στους ερευνητές του CERN. «Εχοντας μελετήσει, έχοντας φτιάξει μακέτες του επιταχυντή, ήξεραν τι να ρωτήσουν, αναγνώριζαν αυτά που έβλεπαν», λέει η κ. Νάντσου. «Γι’ αυτό έγινε η προετοιμασία. Το CERN δεν είναι λούνα παρκ, αν δεν είχαν εκπαιδευτεί δεν θα εκτιμούσαν όσα έβλεπαν». Η ομάδα επισκέφθηκε χώρους του Κέντρου που σπανίως ανοίγουν για σχολεία, για τρεις ημέρες σχεδόν «έζησαν» με τους ερευνητές. Γνώρισαν φυσικά και την ελληνική κοινότητα του Κέντρου που μετρά περισσότερους από 100 επιστήμονες.
«Σκοπός μας δεν είναι να κάνουμε όλα τα παιδιά επιστήμονες, αλλά να τους ανοίξουμε τις πόρτες της επιστήμης, ώστε να μην αισθάνονται ότι είναι κάτι μακρινό, απρόσιτο», λέει στην «Κ» ο κ. Αλεξόπουλος. «Το πρόγραμμα της Χιλλ αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα τού πώς μπορούν να μεταδοθούν δύσκολες έννοιες στη σχολική τάξη, ανεξαρτήτως υποδομής». (Πληροφορίες για τη δουλειά στη Χιλλ στο μπλογκ της Τίνας Νάντσου tinanantsou. blogspot.gr.) Μετά την επιτυχία του εγχειρήματος, το CERN θα ξεκινήσει πρόγραμμα επιμόρφωσης δασκάλων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, «ώστε να έρθουν εδώ να πάρουν την έμπνευση και επιστρέφοντας να τη μεταφέρουν στην τάξη».

Ήθελα να γίνω ηθοποιός, σήμερα φυσικός

«Οι σκέψεις μου άλλαξαν πάρα πολύ. Πριν από λίγο καιρό ήθελα να γίνω ηθοποιός ή αθλήτρια. Αυτή τη στιγμή πραγματικά θέλω να γίνω θεωρητική φυσικός. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν πολλές γυναίκες που έχουν πάρει Νομπέλ, αλλά δεν με νοιάζει πολύ να πάρω Νομπέλ. Το μόνο που με νοιάζει είναι να νιώθω ωραία με αυτά που κάνω». Αυτά έγραψε επιστρέφοντας από το CERN η Λουκία, μαθήτρια της Ε΄ Δημοτικού στη Σχολή Χιλλ.
Πριν πάει, είχε δεύτερες σκέψεις. «Κάποιες φορές σκεφτόμουν μήπως δώσω τη θέση μου στον αναπληρωματικό, αλλά αυτό δεν το σκεφτόμουν γιατί δεν μου άρεσε να πάω, αλλά γιατί νόμιζα ότι θα τα θαλασσώσω... Τελικά είμαι πολύ χαρούμενη που έγινε αυτό το ταξίδι».
Και ο Αλέξανδρος επιθυμεί να επιστρέψει σε δέκα χρόνια εκεί, σαν ερευνητής πια: «Η τεχνολογία στο CERN είναι η πιο εξελιγμένη που υπάρχει στον κόσμο και είμαι πιο ευτυχισμένος άνθρωπος γιατί το όνειρό μου να πάω εκεί έγινε αληθινό. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν όταν κατεβήκαμε 100 μέτρα κάτω από τη γη όπου γίνεται το πείραμα CMS. Το μέγεθος και το βάρος του είναι τεράστιο. Είδα από κοντά έναν μεγάλο φυσικό, τον νομπελίστα Κάρλο Ρούμπια. Ευτυχώς που βγάλαμε φωτογραφία μαζί του γιατί ποτέ δεν πίστευα ότι θα τον συναντούσα από κοντά». Ο Δημήτρης εντυπωσιάστηκε από το πώς λειτουργούσαν μεταξύ τους οι επιστήμονες. «Συνεργάζονταν άνετα, σαν φίλοι», έγραψε. «Επίσης με εντυπωσίασε ο αρκετά περίπλοκος τρόπος με τον οποίο ήταν κατασκευασμένα όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα, τα μηχανήματα και κυρίως οι επιταχυντές».
Συγκινητικά ήταν τα λόγια και των υπολοίπων, του Νικόλα, του Φάνη, της Κατερίνας, του Ιάσονα, της Δανάης. «Κυρία Τίνα, αυτό το ταξίδι ήταν το καλύτερο της ζωής μου μέχρι στιγμής. Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε».

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις