Το πρώτο βήμα για την καλλιέργεια τροφής στο διάστημα

Τις βάσεις για να βρεθούν τρόποι ώστε οι αστροναύτες να καλλιεργούν στο μέλλον ένα σημαντικό ποσοστό της τροφής που καταναλώνουν, στοχεύει να βάλει το ερευνητικό πρόγραμμα Time Scale.
Το πρόγραμμα θα διαρκέσει 10 χρόνια, ενώ σε αυτό συμμετέχει η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) και αρκετά ευρωπαϊκά επιστημονικά ιδρύματα, με επικεφαλής το Κέντρο Διεπιστημονικών Διαστημικών Ερευνών (CIRIS) από το Νορβηγικό Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας, με έδρα το Τρόντχαϊμ.
Η παραγωγή τροφής στο διάστημα θεωρείται σχεδόν απαραίτητη για να γίνουν πραγματικότητα τα σχέδια εποικισμού της Σελήνης ή ακόμη και της εξερεύνησης του πλανήτη Άρη από τον άνθρωπο. Έτσι, στα πλαίσια του Time Scale, θα μελετηθεί πώς αναπτύσσονται διάφορα είδη φυτών έξω από το περιβάλλον της Γης – με πρώτους «υποψήφιους» ποικιλίες ντομάτας, μαρουλιού και σόγιας. Όλα τα πειράματα θα γίνουν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ).
«Πιστεύω πως θα καταφέρουμε να κάνουμε το πρώτο βήμα ώστε στο μέλλον να μπορεί να παραχθεί τροφή στη Σελήνη και τον Άρη, αν και δεν θα ήθελα να ριψοκινδυνεύσω να προβλέψω πότε αυτό θα μπορεί να γίνει σε μαζική κλίμακα. Παρόλο που ακόμη δεν έχουμε καταλήξει στα φυτά που θα μελετήσουμε, συζητάμε το ενδεχόμενο να πειραματιστούμε με ντομάτες, μαρούλια και σόγια», αναφέρει στο σάιτ Science Nordic η Αν-Ίρεν Κίτανγκ Γιόστ από το CIRIS, επιστημονική υπεύθυνη του Time Scale.
                                
Ακόμη και στον ΔΔΣ, κάθε αστροναύτης χρειάζεται σε ημερήσια βάση 30 κιλά νερού, τροφίμων και αέρα. Παρόλο που ένα μέρος του νερού ανακυκλώνεται, όλες οι προμήθειες σήμερα προέρχονται από τη Γη, με το κόστος του ανεφοδιασμού να είναι αρκετά υψηλό.
Το CIRIS έχει ξεκινήσει να μελετά τη συμπεριφορά των φυτών στο διάστημα από το 2006, έχοντας κάνει ήδη αρκετά πειράματα στον ΔΔΣ. Μέχρι σήμερα, όμως, τα περισσότερα πειράματα αφορούν το Arabidopsis thaliana, ένα μη βρώσιμο ποώδες είδος. Σύμφωνα με την Κίτανγκ, για την καλλιέργεια πιο περίπλοκων φυτών, θα χρειασθεί πολύ μεγαλύτερη έρευνα.
«Μια από τις σημαντικότερες προκλήσεις είναι να βρούμε τις ακριβείς ποσότητες νερού και θρεπτικών συστατικών που χρειάζονται για να αναπτυχθούν σε περιβάλλον μικροβαρύτητας. Επίσης, έχουμε διαπιστώσει πως ο αέρας δεν ανακυκλώνεται, αφού γύρω από τα φυτά σχηματίζεται ένα στατικό λεπτό στρώμα», προσθέτει.
Τα πειράματα στον ΔΔΣ θα γίνουν με τη βοήθεια του Ευρωπαϊκού Συναρμολογούμενου Συστήματος Καλλιέργειας (EMCS), μιας διάταξης που χρησιμοποιείται στον Σταθμό εδώ και καιρό για ανάλογες μελέτες. Για τις ανάγκες ωστόσο του Time Scale, η διάταξη θα αναβαθμισθεί.

                                           

Πηγή: Ναυτεμπορική