Το μέλλον και η αγάπη για τη μάθηση

Μέχρι πρόσφατα, οι μαθητές διάλεγαν, συχνά με τη βοήθεια ή την προτροπή των γονιών τους, τι ήθελαν να γίνουν όταν θα μεγαλώσουν. Επέλεγαν ένα ανάλογο σχολείο, ξόδευαν χρόνια και χρήματα για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, ώστε να γίνουν δεκτοί σε μια εταιρεία και να εξασκήσουν το επάγγελμά τους σε όλη τους τη ζωή.Σε λίγα χρόνια αυτή η διαδρομή δεν θα έχει καμία σημασία, σύμφωνα με τη άποψη του Αμερικανού καθηγητή Vivek Wadhwa. Όπως τονίζει σε πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα The Washington Post, ο χρόνος διάρκειας της επαγγελματικής σταδιοδρομίας, σύντομα, θα περιοριστεί στα δέκα χρόνια, ενώ μέσα σε μια δεκαετία θα μειωθεί στα πέντε έτη. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας θα προκαλέσει μεγάλες αλλαγές και ανακατατάξεις στον χάρτη των επαγγελμάτων.
Σε είκοσι χρόνια από σήμερα, μάλλον θα ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία δεν θα υπάρχουν τα συνηθισμένα επαγγέλματα. «Οι περισσότερες δουλειές θα γίνονται από υπερσύγχρονες μηχανές και το κόστος των βασικών μας αναγκών, της τροφής, της ενέργειας και της ιατρικής περίθαλψης, θα είναι αμελητέο, ανάλογο με εκείνο που διαθέτουμε σήμερα για τις τηλεφωνικές μας επικοινωνίες», ισχυρίζεται ο Wadhwa. Σύμφωνα με την πρόβλεψή του εισερχόμαστε, σταδιακά, στην εποχή που δεν θα χρειάζεται να δουλεύουμε για να ικανοποιούμε τις βασικές μας ανάγκες. Συνεπώς, θα έχουμε την ελευθερία να παραμείνουμε δημιουργικοί, ασχολούμενοι μόνο με όσα αγαπάμε και μάς ευχαριστούν πραγματικά.
Ο καθηγητής από το Πανεπιστήμιο του Stanford θεωρεί, επίσης, ότι τα παιδιά που θα γεννηθούν τα επόμενα χρόνια, ίσως να μην χρειάζεται να μάθουν οδήγηση. Μέχρι τα τέλη του 2020 τα αυτοκίνητα χωρίς οδηγό θα αυξηθούν και θα συζητάμε πλέον σοβαρά να απαγορεύσουμε στους ανθρώπους να οδηγούν, αφού ο νέος τρόπος κίνησης των αυτοκινήτων θα είναι περισσότερο ασφαλής. Επιπλέον, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, η αξιοποίηση της ηλιακής και της αιολικής ενέργειας θα καταφέρει να καλύψει εξ ολοκλήρου τις αυξημένες ανάγκες του πλανήτη.
Μια ενδιαφέρουσα πτυχή της ανάλυσής του έχει σχέση και με τις αλλαγές στον χώρο της εκπαίδευσης. Τα όπλα μας για την προσαρμογή στη νέα εποχή συνδέονται, σίγουρα, με την τεχνολογική μας εκπαίδευση. Παραδόξως, σε αυτόν τον κόσμο περίοπτη θέση θα έχουν, όπως σημειώνει, οι Τέχνες και οι ανθρωπιστικές σπουδές. Γενικότερα, θα μπορεί ο καθένας να σπουδάζει αυτό που θέλει πραγματικά. Η αγάπη για τη μάθηση και τη διαρκή επιμόρφωση θα είναι σημαντικότερα όπλα από τις σπουδές που θα ακολουθεί κάποιος μηχανικά για να κερδίσει μια θέση στην αγορά εργασίας.
«Ο Στιβ Τζομπς έχτισε την σημαντικότερη εταιρεία στον κόσμο εστιάζοντας στον σχεδιασμό. Μάς έδειξε ότι, αν και η μηχανική είναι αναμφισβήτητα σημαντική, αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία είναι ένα σπουδαίο σχέδιο», γράφει ο Vivek Wadhw. «Μπορείς να διδάξεις τους καλλιτέχνες πώς να χρησιμοποιούν την τεχνολογία, αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο να μετατρέψεις τους μηχανικούς σε καλλιτέχνες. Εκείνος που έχει μελετήσει, για παράδειγμα, τον Διαφωτισμό ή την άνοδο και την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας έχει αποκτήσει μια ευρύτερη εικόνα της ανθρώπινης κατάστασης, και είναι ικανός να αξιοποιήσει περισσότερο αποτελεσματικά από κάπoιον άλλον τα τεχνολογικά αγαθά. Ένας ψυχολόγος μάλλον γνωρίζει καλύτερα τις ανάγκες των ανθρώπων από κάποιον που η εκπαίδευση και η κατάρτισή του είναι αυστηρά τεχνολογική».

Πηγή: The Washington Post  Μετάφραση Γιώργος Καρουζάκης Θαλής και Φίλοι