Πολικό Σέλας: Η απάντηση στο σκούντημα του Ήλιου

Το πολικό σέλας παρατηρείται στις δύο πολικές περιοχές της Γης, εξ’ ου και η ονομασία του. Δημιουργείται ως εξής: Κατά τη διάρκεια των ηλιακών εκλάμψεων έχουμε εκπομπή ιονισμένου (φορτισμένου) υλικού (δηλαδή ηλιακού πλάσματος) προς τον μεσοπλανητικό χώρο.
Το πλάσμα αυτό λέγεται ηλιακός άνεμος. Είναι η λεγόμενη σωματιδιακή ακτινοβολία η οποία εκπέμπεται από τον Ήλιο και η οποία μετά από μερικές ημέρες φθάνει στη Γη. Το μαγνητικό πεδίο της Γης εκτρέπει το υλικό αυτό και έτσι δεν βομβαρδίζεται όλη η Γη πράγμα το οποίο, σημειωτέον, θα ήταν ολέθριο για την ανθρώπινη υγεία και κατ’ επέκταση την ανθρώπινη ζωή. Πάνω όμως από τους πόλους, η σύγκρουση αυτών των μεγάλης ταχύτητας σωματιδίων με άτομα οξυγόνου και αζώτου της γήινης ατμόσφαιρας, με κάποιους μηχανισμούς, προξενεί φαινόμενα φθορισμού με αποτέλεσμα να γίνεται ορατό ένα, πολλές φορές εντυπωσιακό, φθορίζον ομιχλώδες παραπέτασμα (κουρτίνα) διαφόρων χρωμάτων σε ύψος από 110 χλμ. και πάνω. Αυτό ακριβώς είναι το πολικό σέλας.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης Eigil Ungstrup, διενεργώντας μετρήσεις στην περιοχή της Βόρειας Σουηδίας ανακάλυψε ότι, κατά τη διάρκεια μαγνητικών καταιγίδων, που δημιουργούνται μετά από ισχυρές ηλιακές εκλάμψεις, το φαινόμενο του σέλαος συνοδεύεται από μια ηχητική υπόκρουση. Το ηχητικό αυτό σήμα που καταγράφηκε από μαγνητόμετρα είχε συχνότητα από 0,01 έως 1 Hz. Το σήμα αυτό, δεν είναι αντιληπτό από τη ανθρώπινη ακοή (η ανθρώπινη ακοή συλλαμβάνει ήχους από 100 έως 18.000 Hz) δεν παύει όμως να είναι ηχητικό σήμα. Του δόθηκε μάλιστα η ονομασία ουράνια μουσική. Το φαινόμενο αυτό εξηγήθηκε από τον καθηγητή Jean-Paul Treilhou, ο οποίος απέδειξε ότι ο συγκεκριμένος ήχος παράγεται από την κίνηση των κροσσών του σέλαος από βορρά προς νότο και αντιστρόφως.

Πηγή: Αντώνιος Αντωνίου