Το θαύμα της συμμετρίας

Το 1915, η Γερμανίδα μαθηματικός Έμι Νέδερ (1882-1935) άλλαξε, δραστικά, τον τρόπο με τον οποίο οι επιστήμονες προσέγγιζαν το φυσικό κόσμο, αποκαλύπτοντας το θεώρημα στο οποίο υποστηρίζει ότι όπου υπάρχει συμμετρία στη φύση υπάρχει κι ένας αντίστοιχος νόμος διατήρησης. Στην ουσία, η Νέδερ απέδειξε ότι τα συστήματα δεν αλλάζουν από τη μετατόπιση της θέσης τους στο χρόνο ή στο χώρο. Διαπίστωση που ενισχύει την ιδέα ότι η συνολική ποσότητα ενέργειας στο Σύμπαν παραμένει πάντοτε ίδια, και εξηγεί γιατί ζούμε σε έναν κόσμο ο οποίος δεν είναι απόλυτα χαοτικός και απρόβλεπτος.
Να υπενθυμίσουμε ότι η Νέδερ, παρά τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπιζε σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, λόγω του φύλου της και της εβραϊκής καταγωγής της, κατάφερε να μάς κληροδοτήσει σπουδαίο έργο: η εργασία που παρουσίασε στις αρχές της δεκαετίας του ’20 πάνω στη Θεωρία των Δακτυλίων έθεσε τα θεμέλια για τη σύγχρονη Αφηρημένη Άλγεβρα.
Ο Αϊνστάιν είχε αναγνωρίσει, επίσης, την προσφορά της, χαρακτηρίζοντάς την ως τη σημαντικότερη και πιο δημιουργική γυναίκα μαθηματικό της εποχής της. Το θεώρημά της, το οποίο εξηγεί τη θεμελιώδη σχέση μεταξύ της συμμετρίας και των νόμων διατήρησης, ενώνει με αξιοθαύμαστη ακρίβεια αυτούς τους δύο εννοιολογικούς πυλώνες της φυσικής. Σήμερα, αρκετοί επιστήμονες αναγνωρίζουν τη συνεισφορά του θεωρήματός της στην ανάπτυξη της Θεωρίας της Σχετικότητας, καθώς και στις νέες πρωτοποριακές έρευνες, ακόμη και σε εκείνη που σχετίζεται με το μποζόνιο Higgs.
Το θεώρημά της Νέδερ άντεξε τη δοκιμασία του χρόνου. Η αξία του αναγνωρίζεται ακόμα και σε αυτόν τον φαινομενικά, παράξενο κόσμο της σωματιδιακής φυσικής: εκεί που η συμμετρία φαίνεται να καταρρέει, οι επιστήμονες εξακολουθούν να βρίσκουν «τοπικές συμμετρίες» κρυμμένες κάτω από την επιφάνεια.

                 

Πηγή: Θαλής και Φίλοι

Aeon.co