Δ. Σιμόπουλος :Αποστολή στον Άρη ή επιστροφή στην Σελήνη;

Πριν από ένα χρόνο, στις 11 Οκτωβρίου 2016, ο τότε Αμερικανός Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα διακήρυξε ξεκάθαρα το εξής: “Έχουμε θέσει ένα σαφή στόχο ζωτικής σημασίας για το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας της Αμερικής στο Διάστημα: την αποστολή ανθρώπων στον Άρη έως τη δεκαετία του 2030 και την επιστροφή τους με ασφάλεια στη Γη”. Η διακήρυξη αυτή φέρνει ξανά στη μνήμη την ομιλία του Προέδρου Τζον Κένεντυ στο Αμερικανικό Κογκρέσο στις 25 Μαΐου 1961 (ένα περίπου μήνα μετά την πτήση του Γιούρυ Γκαγκάριν στο Διάστημα και 10 ημέρες μετά την πρώτη Αμερικανική επανδρωμένη διαστημική πτήση) καθώς και την περίφημη ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Rice του Χιούστον στις 12 Σεπτεμβρίου 1962 που έθεσε ως προτεραιότητα της Αμερικής την αποστολή ανθρώπου στη Σελήνη μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1960!
Σήμερα άλλος είναι ο κάτοικος του Λευκού Οίκου, αλλά όπως και το 1962 έτσι και τώρα η NASA δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το πως θα επιτευχθεί ένα τέτοιο κατόρθωμα. Βεβαίως υπάρχουν πολλά σχέδια στα σκαριά αλλά τίποτα που να επιβεβαιώνει την επιτυχία μιας τέτοιας αποστολής στο τόσο σύντομο χρονικό διάστημα των 15 ετών. Γιατί υπάρχουν ανυπέρβλητα προβλήματα τα οποία είναι δύσκολο να λυθούν με οποιοδήποτε ποσό έστω κι αν δαπανηθούν πολύ περισσότερα από τα 200 δισεκατομμύρια ευρώ (σε σημερινές τιμές) που κόστισε το πρόγραμμα Απόλλων στη Σελήνη. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα ταξίδι μετ’ επιστροφής στη Σελήνη είχε διάρκεια μικρότερη των 10 ημερών ενώ μία αντίστοιχη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη θα απαιτήσει συνολικά δύο χρόνια!

Αντίθετα η επιστροφή του ανθρώπου στη Σελήνη είναι ένα πρόγραμμα πολύ πιο ρεαλιστικό αλλά και εφικτό έτσι ώστε η εγκατάσταση της πρώτης ανθρώπινης αποικίας πάνω στη Σελήνη να είναι οικονομικά δυνατή μέσα στα επόμενα 15 χρόνια. Φυσικά η δημιουργία μας αποικίας στην επιφάνεια της Σελήνης δεν είναι κάτι το εύκολο, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Σελήνη δεν είναι και κανένας παράδεισος. Στην επιφάνειά της δεν βρήκαμε ούτε ατμόσφαιρα ούτε νερό. Η περίοδος περιστροφής της είναι τόσο μεγάλη ώστε η ημέρα και η νύχτα της να διαρκούν η κάθε μία επί δύο συνεχείς εβδομάδες. Με δίχως νερό που να απορροφά τη θερμότητα και χωρίς αέρα που να την διασκορπίζει, η θερμοκρασία την ημέρα μπορεί να φτάσει τους +100 βαθμούς Κελσίου και την νύχτα τους 150 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Επιπλέον χωρίς την προστατευτική ασπίδα μιας ατμόσφαιρας η επιφάνεια της Σελήνης είναι εκτεθειμένη στις διάφορες επικίνδυνες ακτινοβολίες του Ήλιου, και τον συνεχή βομβαρδισμό των μετεωριτών.
Τα στοιχεία αυτά ίσως να σας φανούν τρομερά και επικίνδυνα για τη σεληνιακή μας αποικία. Κανείς όμως δεν υποστηρίζει ότι η αποικία μας αυτή θα πρέπει να εγκατασταθεί εξ ολοκλήρου στην εκτεθειμένη σεληνιακή επιφάνεια, αλλά μάλλον κάτω απ’ αυτήν. Μ’ αυτόν τον τρόπο όλες σχεδόν οι αντιξοότητες εξαφανίζονται. Γιατί κάτω από την επιφάνεια η θερμοκρασία παραμένει σταθερή και σε λογικά όρια, ενώ τα πετρώματα του σεληνιακού φλοιού θα προστατεύουν άνετα την αποικία αυτή από τις διάφορες επικίνδυνες ακτινοβολίες του Ήλιου και τον βομβαρδισμό χιλιάδων μικρών και μεγάλων μετεωριτών.
Τι θα γίνει όμως με την έλλειψη νερού και αναπνεύσιμης ατμόσφαιρας; Ο άνθρωπος βλέπετε χρειάζεται απόλυτα τα δύο αυτά στοιχεία για να επιζήσει. Αλλά και σ’ αυτό το πρόβλημα υπάρχουν διάφορες εναλλακτικές λύσεις. Το μόνο που θα χρειαστούν είναι μεγάλες ποσότητες ενέργειας. Κάτι που υπάρχει άφθονο στη Σελήνη από μια σχεδόν ανεξάντλητη πηγή, τον Ήλιο, ο οποίος ακτινοβολεί στο γύρω διάστημα 400 δισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων κιλοβατώρες ενέργειας κάθε δευτερόλεπτο. Η σεληνιακή αποικία λοιπόν θα μπορέσει να συλλέξει μεγάλες ποσότητες ενέργειας με ειδικούς ηλιακούς συλλέκτες.
Η τεράστια αυτή ηλιακή ενέργεια θα μπορέσει να μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια με την οποία θα είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται αρχικά το ίδιο νερό και το ίδιο οξυγόνο που μεταφέρθηκε από τη Γη και τα οποία θα αποσπώνται από τα απόβλητα προϊόντα του ανθρώπινου μεταβολισμού. Επιπλέον τα υλικά που θα παραμένουν μετά την απόσπαση αυτή θα χρησιμεύουν σαν λίπασμα στα ειδικά θερμοκήπια που θα προμηθεύουν στους αποίκους την τροφή τους. Αλλά και οι ίδιοι οι άποικοι θα μπορέσουν αργότερα να προμηθευτούν τα αναγκαία αυτά αέρια από τα χημικά στοιχεία των σεληνιακών πετρωμάτων.

Πηγή: Διονύσιος Σιμόπουλος fb