Αφανείς Ηρωίδες

Σας αρέσουν τα σταυρόλεξα ; Σκοπεύετε σύντομα να παντρευτείτε ; Αυτές τις δύο ερωτήσεις έθεταν σε δεκάδες Αμερικανίδες φοιτήτριες, στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι καθηγητές τους, οι πρόεδροι των κολεγίων τους και αξιωματικοί του στρατού, ώστε να αξιολογήσουν την καταλληλόλητα της συμμετοχής τους σε μια μυστική αποστολή: την εργασία στις ομάδες που προσπαθούσαν να σπάσουν τους κώδικες επικοινωνίας των Γερμανών και των Γιαπωνέζων στη διάρκεια του καταστροφικού πολέμου.
Περισσότερες από 10.000 γυναίκες κρίθηκαν, τελικά, κατάλληλες και δημιούργησαν τη ραχοκοκαλιά των υπηρεσιών που συνέβαλαν στην αποκωδικοποίηση της επικοινωνίας των Δυνάμεων του Άξονα και στη συντόμευση του καταστροφικού πολέμου.

Η δημοσιογράφος Jane Karr, σε άρθρο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του δικτύου CNN, θυμάται την ιστορία αυτών των γυναικών, αφανών ηρωίδων του πολέμου, με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του βιβλίου της δημοσιογράφου Liza Mundy, με τίτλο « Code Girls». Το βιβλίο επικεντρώνεται στη δράση του μυστικού στρατού των γυναικών κρυπτογράφων και τον καθοριστικό τους ρόλο στον τερματισμό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Την εποχή που τα αδέρφια και οι σύντροφοί τους είχαν πάρει τα όπλα, αυτές οι γυναίκες μετακόμισαν στην Ουάσιγκτον όπου έμαθαν τους τρόπους αποκωδικοποίησης των μηνυμάτων του πολέμου. Οι προσπάθειές τους έσωσαν αμέτρητες ζωές και χάρισαν σε ορισμένες από αυτές την πρόσβαση σε επιστημονικά πεδία που ήταν απαγορευμένα στις γυναίκες.
Ο αυστηρός όρκος μυστικότητας που συνόδευε τη δύσκολη και απαιτητική εργασία τους συνέβαλε, επίσης, στην αποσιώπηση της προσφορά τους. Το βιβλίο της Mundy επιχειρεί, μέσα από μακρόχρονη έρευνα και συνεντεύξεις με γυναίκες που δούλεψαν στις υπηρεσίες αποκωδικοποίησης, να φωτίσει το έργο τους.
«Επειδή αυτές οι γυναίκες ήταν αόρατες στον εχθρό, δεν σημαίνει ότι πρέπει να αγνοηθούν από την Ιστορία», σημειώνει η Jane Karr στην εισαγωγή της συνέντευξής της με τη συγγραφέα του βιβλίου. Στο ερώτημα που απευθύνει στη Liza Mundy για τους λόγους που έγραψε το βιβλίο, η συγγραφέας απαντά :
« Όταν ερευνούσα το θέμα του βιβλίου διάβασα την αυτοβιογραφία της VirginiaGildersleeve, η οποία ήταν πρύτανης στο Κολλέγιο Barnard εκείνη την εποχή. Κατάλαβα ότι όχι μόνο αυτή αλλά και πολλοί άλλοι θεώρησαν την εμπλοκή των γυναικών σε αυτή την αποστολή μια ευκαιρία. Πριν από τον πόλεμο, αρκετά γυναικεία κολέγια δίδασκαν μαθηματικά και άλλες επιστήμες στα κορίτσια, αλλά γενικότερα το εκπαιδευτικό σύστημα δεν ήταν πρόθυμο να εκπαιδεύσει τις γυναίκες στις επιστήμες, επειδή οι υπεύθυνοι γνώριζαν ότι δεν θα τις βοηθούσε στην αγορά εργασίας. Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος ήταν ακόμη επιφυλακτικοί στο να ενθαρρύνουν τις γυναίκες να σπουδάσουν μαθηματικά, επειδή πίστευαν ότι δεν θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τις σπουδές τους στο μέλλον.
» Συνειδητοποίησα ότι η Virginia Gildersleeve ήταν πολύ διορατική. Αυτή και ορισμένοι ακόμη επικεφαλής ιδρυμάτων είδαν τη στρατολόγηση των γυναικών σαν έναν τρόπο να πείσουν το MIT το Columbia και άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα να δεχτούν και να δώσουν περισσότερες ευκαιρίες στις γυναίκες. Γοητεύτηκα από τον τρόπο που αντιλήφθηκαν ότι μια στρατιωτική εργασία θα μπορούσε να διευρύνει τους ορίζοντες των γυναικών και την εξέλιξή τους».

Πηγή: Cnn.com Θαλής και Φίλοι