Stephen Hawking : Ο Θεός φθάνει στην Κρήτη

To έγραψαν τα Kρητικά Nέα : Έρχεται ο Θεός.
Ο Στίβεν Χόκινγκ, ο επιστήμονας που ξέρει τα πάντα για το μέλλον και το παρελθόν της ανθρωπότητας έρχεται για μια διάλεξη στην Κρήτη. Η εφημερίδα ανέφερε ότι ο διάσημος επιστήμονας, παράλυτος από μια σπάνια ασθένεια, θα κατέφθανε μέσα στη βδομάδα για μια διάλεξη στο πανεπιστήμιο της Κρήτης, καλεσμένος του καθηγητή Γιώργη Γραμματικάκη. Άναψαν οι συζητήσεις στα καφενεία. Άλλοι μίλαγαν γι αυτά που είχε πει ότι μόνο άμα κατακτήσουμε το διάστημα θα σωθεί η ανθρωπότητα και άλλοι μιλούσαν για τη γυναίκα του, πώς είναι να ζει με έναν παράλυτο δίπλα της. Οι ντόπιοι αστρολόγοι σκέφτονταν να τον ξεμοναχιάσουν κάπου και μυστικά να τον ρωτήσουν αν όσα προβλέπει η αστρολογία τα βλέπει και η επιστήμη. Οι χωρικοί άκουγαν πάνω στα ορεινά χωριά τις συζητήσεις γι αυτόν, έβλεπαν στις τηλεοράσεις το παραμορφωμένο σώμα του, το πλαγιαστό πρόσωπό του και απορούσαν πώς γίνεται να ζει ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να κάνει ούτε μία κίνηση και μιλάει μέσα από μηχάνημα- θα είναι κάτι σαν αρειανός.
Έφτασε και η ποθητή εκείνη ημέρα. Η διάλεξη θα γινόταν σε μια τεράστια αίθουσα. Δύο καθηγητές είχαν αναλάβει την ταυτόχρονη μετάφραση της ομιλίας του. Ώρες πριν την καθορισμένη ώρα η αίθουσα είχε γεμίσει. Πολλοί έμειναν απέξω. Υπήρχε μια ασυνήθιστη προσέλευση κόσμου. Όσο πέρναγε η ώρα το πλήθος μεγάλωνε. Απλώθηκε παντού μια σιωπηρή ένταση. Χιλιάδες κρητικοί, με αυτοκίνητα, τρακτέρ, σε πεζούλια, κρεμασμένοι σαν εναερίτες της ΔΕΗ από κολώνες, σκαρφαλωμένοι στους ώμους άλλων, μανάδες με παιδιά στα χέρια και μυστακοφόροι με βράκες σπρώχνονταν να δουν τον «θεό» να έρχεται.
Από μακριά φάνηκε το ασθενοφόρο με αναμμένα φώτα χωρίς σειρήνα. Το πλήθος παραμέρισε . Περνούσε ένας σύγχρονος μεσσίας. Μέσα από το διάδρομο που άνοιγε σταδιακά το πλήθος κυλούσε αργά το άσπρο αυτοκίνητο. Σταμάτησε δυο μέτρα από την είσοδο. Οι πίσω πόρτες άνοιξαν και μια νοσοκόμα έτρεξε να βοηθήσει. Εμφανίστηκε ο Χόκινγκ καθισμένος στο αναπηρικό του καροτσάκι. Ένα βουητό ξέφυγε από το πλήθος. Στριμωγμένοι στραβολεμιάζονταν να δουν αυτόν που οι εφημερίδες αποκαλούν «θεό». Το κεφάλι γερμένο στο πλάι. Η ασθένεια του , γνωστή ως νόσος Λου Γκέριγκ, τον είχε καθηλώσει χρόνια τώρα στην αναπηρική καρέκλα. Μπορούσε να κινεί ένα δάκτυλο μόνο.
Τα πλήθη παραμερίζουν αυθόρμητα να περάσει το καροτσάκι . Στο πρόσωπό του κάτι σαν «το χαμόγελο του σύμπαντος». Ανέβηκε στο βήμα, φτιαγμένο ειδικά γι αυτόν. «Η διάλεξη ήταν πολύ στριφνή, κι εμείς που τον μεταφράζαμε με δυσκολία τον καταλαβαίναμε. Βγήκαμε ιδρωμένοι», θυμάται ο Γραμματικάκης. Όμως δεν ακούστηκε κιχ.
Όταν τελείωσε οι άνθρωποι της οργανωτικής επιτροπής ετοιμάστηκαν για την αποχώρηση του, να γυρίσει με ασφάλεια στο ασθενοφόρο. Στο διάδρομο οι καθηγητές μεταξύ τους κανόνιζαν να πάνε κάπου μετά να αποφορτίσουν την ένταση. Ο Γραμματικάκης χαμηλώνει τη φωνή και διηγείται: «Μας κοίταξε ερωτηματικά. Με το ένα δάκτυλο του και με την μεταλλική φωνή που έβγαινε από το κομπιούτερ ρώτησε «τι θα κάνουμε μετά;». Καταλήξαμε σε ένα σκυλάδικο της εθνικής οδού. H είσοδος του ήταν θριαμβευτική μόλις οι θαμώνες αντιλήφθηκαν ποιος είναι ο νέος πελάτης. Ο τραγουδιστής έχασε τα λόγια του και οι βαλκάνιες κοπέλες του νυχτοκάματου σάστισαν. Κοίταζαν με δέος τον ανάπηρο θεό που έμπαινε χαμογελαστός – από μέσα του θα χαμογελούσε σίγουρα – στο ναό της βραδυνής τέχνης.

του Γιάννη Μπασκόζου facebook

(*) Το κείμενο στηρίζεται στην προφορική διήγηση του Γιώργη Γραμματικάκη στο studio VIMAFM σε ζωντανή εκπομπή με τον Μάκη Προβατά.