Μικροί δορυφόροι ως «άστρα-οδηγοί» για τηλεσκόπια επόμενης γενιάς

Η κεντρική ιδέα, σύμφωνα με το MIT News, είναι η χρήση δορυφόρων μικρού μεγέθους εφοδιασμένων με απλά λέιζερ ως «άστρων-οδηγών» για προηγμένα διαστημικά τηλεσκόπια, που θα πετούν σε απόσταση από αυτά και θα παρέχουν ένα συνεχές φως κοντά στο σύστημα- στόχο, που το μεγάλο διαστημικό τηλεσκόπιο θα μπορεί να χρησιμοποιεί ως σημείο αναφοράς στο διάστημα, προκειμένου να κρατά τη «σκόπευσή» του σταθερή.

Μικρούς δορυφόρους κατηγορίας CubeSats, εξοπλισμένους με συστήματα λέιζερ, που θα παρέχουν σημεία αναφοράς για τηλεσκόπια επόμενης γενιάς, βοηθώντας στη διερεύνηση μακρινών πλανητών, αναπτύσσουν μηχανικοί του ΜΙΤ.Η κεντρική ιδέα, όπως αναφέρει το MIT News, είναι η χρήση δορυφόρων μικρού μεγέθους εφοδιασμένων με απλά λέιζερ ως «άστρων-οδηγών» για προηγμένα διαστημικά τηλεσκόπια, που θα πετούν σε απόσταση από αυτά και θα παρέχουν ένα συνεχές φως κοντά στο σύστημα- στόχο, που το μεγάλο διαστημικό τηλεσκόπιο θα μπορεί να χρησιμοποιεί ως σημείο αναφοράς στο διάστημα, προκειμένου να κρατά τη «σκόπευσή» του σταθερή.
Σε σχετικό paper που δημοσιεύτηκε στο Astronomical Journal, οι ερευνητές επιδεικνύουν πως ο σχεδιασμός τέτοιων δορυφόρων- «άστρων οδηγών» είναι εφικτός με βάση σημερινές, υπάρχουσες τεχνολογίες. Όπως τονίζουν, χρησιμοποιώντας ένα λέιζερ από το δεύτερο, μικρό σκάφος, για τη σταθεροποίηση του συστήματος, περιορίζονται οι ανάγκες για μέριμνα ως προς την υψηλή ακρίβεια στα μεγάλα τηλεσκόπια, εξοικονομώντας χρόνο και χρήματα και ανοίγοντας τον δρόμο για πιο «ευέλικτα» σχέδια. «Αυτό το paper υποδεικνύει πως στο μέλλον θα μπορούσαμε να είμαστε σε θέση να φτιάξουμε ένα τηλεσκόπιο που θα είναι λίγο πιο “αδέξιο”, ελαφρώς λιγότερο σταθερό, μα που θα μπορεί να χρησιμοποιεί μια πηγή φωτός ως σημείο αναφοράς για να διατηρεί τη σταθερότητά του» είπε ο Γιούαν Ντάγκλας, μεταδιδακτορικός στο Τμήμα Αεροναυτικής και Αστροναυτικής του ΜΙΤ και lead author της έρευνας.
Εδώ και πάνω από έναν αιώνα οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν πραγματικά άστρα ως οδηγούς για τη σταθεροποίηση επίγειων τηλεσκοπίων. Τη δεκαετία του 1990 άρχισε η χρήση επίγειων λέιζερ ως τεχνητών «άστρων-οδηγών», και η συγκεκριμένη ιδέα αποτελεί επέκταση της συγκεκριμένης φιλοσοφίας, έτσι ώστε να προσαρμόζεται στα δεδομένα των σύγχρονων διαστημικών τηλεσκοπίων.
Η κεντρική ιδέα είναι ένας μικρός δορυφόρος- «άστρο» που θα βρίσκεται σε επαρκώς μεγάλη απόσταση από το τηλεσκόπιο ώστε να αντιμετωπίζεται ως «σταθερό» άστρο, στέλνοντας το φως του προς τα πίσω, προς τους καθρέφτες του τηλεσκοπίου, βοηθώντας στη σταθεροποίησή του. Μακροπρόθεσμα θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας μικρός στόλος τέτοιων δορυφόρων, με χαμηλό κόστος, που θα αναπτύσσονταν ανά το διάστημα, για να βοηθήσουν στη διερεύνηση πολλών μακρινών εξωπλανητών.

πηγή: https://www.naftemporiki.gr/story/1432094/mikroi-doruforoi-astra-odigoi-gia-tileskopia-epomenis-genias – http://news.mit.edu/2019/tiny-satellites-guide-telescopes-0104