Chernobyl : Πόση ακτινοβολία δεχθήκαμε τελικά;
Στις 16 Ιουλίου 1945 οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν την πρώτη πυρηνική δοκιμή στην Ιστορία. Η τελευταία έγινε από την Κίνα, το 1980. «Στο χώμα της Ευρώπης –και της Ελλάδας– υπάρχει ακόμα ραδιενεργό ισότοπο του καισίου (καίσιο-137) από το Τσερνόμπιλ. Οι ποσότητες, όμως, είναι τέτοιες που δεν απειλούν την υγεία μας. Οι δοκιμές πυρηνικών όπλων έχουν συνολικά απελευθερώσει στην ατμόσφαιρα της Γης ποσότητες ιωδίου-131 και καισίου-137 τετρακόσιες και δέκα φορές μεγαλύτερες, αντίστοιχα, από όσες απελευθερώθηκαν στο ατύχημα του 1986», λέει ο Τζων Καλέφ-Εζρά, καθηγητής Ιατρικής Φυσικής στο Ιατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.Τι συμβαίνει σε ανθρώπους που το σώμα τους απορροφάει μεγάλη ποσότητα ενέργειας λόγω έκθεσής τους σε ιοντίζουσες ακτινοβολίες; «Στον αιμοποιητικό μυελό των οστών τους ενδέχεται να προκληθεί αιμοποιητικό σύνδρομο, με συνέπεια την αδυναμία παραγωγής ικανής ποσότητας κυττάρων του αίματος – βλάβη που μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο σε διάστημα δύο μηνών. Σε μεγαλύτερες ποσότητες ακτινοβολίας προκαλούνται βλάβες στους πνεύμονες και στο γαστρεντερικό σύστημα, συχνά θανατηφόρες ή στο νευρικό σύστημα, επίσης μοιραίες», εξηγεί ο κ. Καλέφ-Εζρά.
Στο Τσερνόμπιλ σύνδρομα αυτών των τριών κατηγοριών εμφανίστηκαν μόνο σε όσους βρέθηκαν την πρώτη ημέρα κοντά στη μονάδα 4 του σταθμού ηλεκτροπαραγωγής. Σε ορισμένους, οι άμεσες ακτινικές βλάβες συνδυάστηκαν με σοβαρές βλάβες στο δέρμα τους, κυρίως λόγω ακτινοβόλησής του με ακτινοβολία βήτα. Η συνύπαρξη αιμοποιητικού συνδρόμου και δερματικών βλαβών συνέβαλε στην αποτυχία των μεταμοσχεύσεων μυελού των οστών που έγιναν σε κάποιους από αυτούς από τον Αμερικανό ειδικό Ρόμπερτ Γκέιλ – το ανοσοποιητικό τους σύστημα ήταν πολύ εξασθενημένο.
«Αμεσα μετακτινικά συμπτώματα εμφανίστηκαν σε 134 πυροσβέστες και διασώστες που εισήλθαν στον χώρο του ατυχήματος το πρώτο 24ωρο. Οι 28 πέθαναν μέσα σε εκατό μέρες. Αλλοι δύο, που σκοτώθηκαν όταν τους καταπλάκωσε μέρος του κτιρίου, θα είχαν πιθανότατα το ίδιο τέλος. Η υγεία των υπολοίπων μελετάται έκτοτε ενδελεχώς: εμφάνισαν κυρίως αυξημένη συχνότητα καταρράκτη, που αποδίδεται στην ακτινοβόληση των ματιών τους. Μελέτες γίνονται σε βάθος χρόνου για τις επιπτώσεις στην υγεία, σωματική και ψυχική, και των 620.000 ατόμων που μπήκαν στο πυρηνικό εργοστάσιο ώς και το 1990, για να εκτελέσουν διάφορες εργασίες (για περιορισμένο χρόνο, ώστε οι δόσεις ακτινοβολίας που θα δέχονταν να μη θέσουν σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή τους). Τα αποτελέσματα των συγκεκριμένων μελετών μέχρι σήμερα παραμένουν αντικρουόμενα».
Το ατύχημα έγινε στις 26 Απριλίου 1986. Την επόμενη μέρα, σχεδόν 50.000 κάτοικοι των γύρω περιοχών εγκατέλειψαν με οργανωμένο τρόπο τα σπίτια τους. Μέχρι τον Σεπτέμβριο είχαν μετακινηθεί άλλοι 66.700 και μέσα σε έναν χρόνο επιπλέον 220.000 άνθρωποι από περιοχές στις οποίες βρέθηκε υψηλή εναπόθεση ραδιενεργών υλικών. «Και σε αυτούς που αναγκάστηκαν να αφήσουν τις εστίες τους έγιναν πολλές ιατρικές μελέτες. Με εξαίρεση τα ψυχικά προβλήματα που προκάλεσε αυτή η περιπέτεια σε ορισμένους –ο ξεριζωμός από τον τόπο τους και ο φόβος για το μέλλον–, δεν έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά η πρόκληση άλλων προβλημάτων στην υγεία τους».
Και στην Ελλάδα; Πόσο μας επηρέασε το Τσερνόμπιλ; «Κάθε άνθρωπος δέχεται ετησίως μια ποσότητα φυσικής ακτινοβολίας, που διαφέρει από περιοχή σε περιοχή – μεταξύ άλλων ανάλογα με τα πετρώματα του εδάφους και τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένα τα σπίτια μας. Η εισπνοή των θυγατρικών του αέριου ραδόνιο-222 που βρίσκεται στο εσωτερικό των κτιρίων είναι ο σημαντικότερος παράγοντας ακτινοβόλησής μας από πηγές φυσικής προέλευσης – από τις οποίες ο μέσος Ελληνας επιβαρύνεται με 2,7 μονάδες ενεργής δόσης (μιλισίβερτ) κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τις μετρήσεις και τους υπολογισμούς του εργαστηρίου μας, η ποσότητα που θα έχει δεχθεί ο μέσος Ελληνας που ζούσε στη χώρα τον Απρίλιο του 1986 τα πρώτα πενήντα χρόνια μετά το ατύχημα, δηλαδή μέχρι το 2036, θα είναι συνολικά περίπου 1,5 μιλισίβερτ – ποσότητα που αντιστοιχεί στην ακτινοβόλησή του επί μισό χρόνο από το φυσικό περιβάλλον».
Ο πανικός
Για τον κ. Τζων Καλέφ-Εζρά, σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος ο πανικός είναι πιο επικίνδυνος από τη ραδιενέργεια – για όσους δεν βρεθούν στον χώρο του ατυχήματος ή πολύ κοντά σε αυτόν. «Λόγω του εντελώς αδικαιολόγητου και επιστημονικά αβάσιμου φόβου για τερατογενέσεις, έγιναν στην Ελλάδα περίπου 2.500 εκτρώσεις μετά το ατύχημα, δηλαδή τον Μάιο και τον Ιούνιο του 1986. Αυτό τεκμηριώνεται και από την κατά 23% μείωση στις γεννήσεις τον Ιανουάριο του 1987. Αυτά τα 2.500 παιδιά που δεν γεννήθηκαν είναι τα αληθινά θύματα του Τσερνόμπιλ στη χώρα μας».
«Αμεσα μετακτινικά συμπτώματα εμφανίστηκαν σε 134 πυροσβέστες και διασώστες που εισήλθαν στον χώρο του ατυχήματος το πρώτο 24ωρο. Οι 28 πέθαναν μέσα σε εκατό μέρες. Αλλοι δύο, που σκοτώθηκαν όταν τους καταπλάκωσε μέρος του κτιρίου, θα είχαν πιθανότατα το ίδιο τέλος. Η υγεία των υπολοίπων μελετάται έκτοτε ενδελεχώς: εμφάνισαν κυρίως αυξημένη συχνότητα καταρράκτη, που αποδίδεται στην ακτινοβόληση των ματιών τους. Μελέτες γίνονται σε βάθος χρόνου για τις επιπτώσεις στην υγεία, σωματική και ψυχική, και των 620.000 ατόμων που μπήκαν στο πυρηνικό εργοστάσιο ώς και το 1990, για να εκτελέσουν διάφορες εργασίες (για περιορισμένο χρόνο, ώστε οι δόσεις ακτινοβολίας που θα δέχονταν να μη θέσουν σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή τους). Τα αποτελέσματα των συγκεκριμένων μελετών μέχρι σήμερα παραμένουν αντικρουόμενα».
Το ατύχημα έγινε στις 26 Απριλίου 1986. Την επόμενη μέρα, σχεδόν 50.000 κάτοικοι των γύρω περιοχών εγκατέλειψαν με οργανωμένο τρόπο τα σπίτια τους. Μέχρι τον Σεπτέμβριο είχαν μετακινηθεί άλλοι 66.700 και μέσα σε έναν χρόνο επιπλέον 220.000 άνθρωποι από περιοχές στις οποίες βρέθηκε υψηλή εναπόθεση ραδιενεργών υλικών. «Και σε αυτούς που αναγκάστηκαν να αφήσουν τις εστίες τους έγιναν πολλές ιατρικές μελέτες. Με εξαίρεση τα ψυχικά προβλήματα που προκάλεσε αυτή η περιπέτεια σε ορισμένους –ο ξεριζωμός από τον τόπο τους και ο φόβος για το μέλλον–, δεν έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά η πρόκληση άλλων προβλημάτων στην υγεία τους».
Και στην Ελλάδα; Πόσο μας επηρέασε το Τσερνόμπιλ; «Κάθε άνθρωπος δέχεται ετησίως μια ποσότητα φυσικής ακτινοβολίας, που διαφέρει από περιοχή σε περιοχή – μεταξύ άλλων ανάλογα με τα πετρώματα του εδάφους και τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένα τα σπίτια μας. Η εισπνοή των θυγατρικών του αέριου ραδόνιο-222 που βρίσκεται στο εσωτερικό των κτιρίων είναι ο σημαντικότερος παράγοντας ακτινοβόλησής μας από πηγές φυσικής προέλευσης – από τις οποίες ο μέσος Ελληνας επιβαρύνεται με 2,7 μονάδες ενεργής δόσης (μιλισίβερτ) κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τις μετρήσεις και τους υπολογισμούς του εργαστηρίου μας, η ποσότητα που θα έχει δεχθεί ο μέσος Ελληνας που ζούσε στη χώρα τον Απρίλιο του 1986 τα πρώτα πενήντα χρόνια μετά το ατύχημα, δηλαδή μέχρι το 2036, θα είναι συνολικά περίπου 1,5 μιλισίβερτ – ποσότητα που αντιστοιχεί στην ακτινοβόλησή του επί μισό χρόνο από το φυσικό περιβάλλον».
Ο πανικός
Για τον κ. Τζων Καλέφ-Εζρά, σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος ο πανικός είναι πιο επικίνδυνος από τη ραδιενέργεια – για όσους δεν βρεθούν στον χώρο του ατυχήματος ή πολύ κοντά σε αυτόν. «Λόγω του εντελώς αδικαιολόγητου και επιστημονικά αβάσιμου φόβου για τερατογενέσεις, έγιναν στην Ελλάδα περίπου 2.500 εκτρώσεις μετά το ατύχημα, δηλαδή τον Μάιο και τον Ιούνιο του 1986. Αυτό τεκμηριώνεται και από την κατά 23% μείωση στις γεννήσεις τον Ιανουάριο του 1987. Αυτά τα 2.500 παιδιά που δεν γεννήθηκαν είναι τα αληθινά θύματα του Τσερνόμπιλ στη χώρα μας».
Πηγή:https://www.kathimerini.gr/ της Τ. Επτακοίλη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου