Για τον δάσκαλο Σταύρο Κατσανέβα

Χτες ανακοίνωσα τη θλιβερή είδηση του θανάτου του Σταύρου Κατσανέβα.

Δε θέλω όμως να περάσει αυτό το γεγονός ως μία ακόμα «είδηση». Θα προσπαθήσω λοιπόν να γράψω δύο λόγια για έναν σπουδαίο άνθρωπο με τον οποίο η μετριότητα μου είχε τη τύχη να συνεργαστεί κατά τη διάρκεια των εκπαιδευτικών δράσεων του EGO & the Virgo Collaboration Perimeter Institute Το Σύμπαν για όλους στο Ίδρυμα Ευγενίδου / Eugenides Foundation . Για την επιστημονική του αξία θα γράψουν οι διακεκριμένοι συνάδελφοι του. Αυτό που θέλω εγώ να αποτυπωθεί είναι ότι ο Stavros Katsanevas παρόλο που κατείχε διευθυντικές θέσεις μεγάλης ευθύνης και συνομιλούσε με τους καλύτερους φυσικούς του κόσμου για θέματα στην αιχμή της επιστημονικής έρευνας, διέθετε πάντα ισότιμο χρόνο και για εμάς, τους ελάσσονες, μας βοηθούσε, μας συμβούλευε. Όσο πολυάσχολος κι αν ήταν, απαντούσε στα mail που του έστελνα εντός λίγων ωρών, οργάνωνε τις εκπαιδευτικές δράσεις με μεράκι και χαρά την ίδια στιγμή που μελετούσε αδιανόητα σημαντικότερα θέματα, τον απασχολούσε το πρόβλημα του κάθε συναδέλφου του και ενεργούσε για να συνδράμει στη λύση του. Προσωπικά του χρωστώ απέραντη ευγνωμοσύνη για την εμπιστοσύνη του, την έμπρακτη στήριξη του από τις εκπαιδευτικές δράσεις σε Ελλάδα κι εξωτερικό μέχρι τη συστατική για το διδακτορικό μου, για την καλοσύνη του και -τολμώ να πω- για τη φιλία του. Στην απλότητα του και τη στάση του απέναντι μας, συνειδητοποίησα λίγο από τη φιλοσοφία του. Ένας επιστήμονας πρέπει να ατενίζει το Σύμπαν αλλά να μη ξεχνάει και το χώμα που πατάει και να φροντίζει για την επόμενη γενιά που θα τον διαδεχτεί. Είμαι πολύ στεναχωρημένη για την απώλεια του, είμαι όμως χαρούμενη που ο Σταύρος Κατσανέβας υπήρξε στις ζωές μας ως παράδειγμα αυτού του οικουμενικού ανθρώπου-δασκάλου που κάποτε ελπίζω όλοι να κατακτήσουμε.