Καύσιμα για διαστημόπλοια από...ανθρώπινα απόβλητα

Λίγα είναι τα τεχνολογικά και επιστημονικά επιτεύγματα τα οποία δεν έχει προβλέψει η επιστημονική φαντασία. Ωστόσο, η δουλειά ομάδας ερευνητών του Πανεπιστημίου της Φλόριντα – η οποία έγινε κατόπιν αιτήματος της NASA- μάλλον εντάσσεται σε αυτά τα λίγα, καθώς πύραυλοι οι οποίοι κινούνται με καύσιμα από...ανθρώπινα απόβλητα δεν εμφανίζονται συχνά ούτε στις πιο ευφάνταστες και «pulp» περιπέτειες της ΕΦ και της «space opera».
Όπως επισημαίνει ο Πρατάπ Πουλαμαναπαλίλ, επίκουρος καθηγητής αγροτικής και βιολογικής μηχανικής, η μέθοδος αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και στη Γη. «Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στο campus ή στη γύρω πόλη, ή οπουδήποτε για τη μετατροπή αποβλήτων σε καύσιμα» αναφέρει σχετικά. Το 2006 η NASA άρχισε να εξετάζει σχέδια για την κατασκευή μίας επανδρωμένης εγκατάστασης στην επιφάνεια της Σελήνης μεταξύ του 2019 και του 2024. Σε αυτό το πλαίσιο, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ήθελε να μειώσει το βάρος των διαστημοπλοίων που εκτοξεύονται από τον πλανήτη μας. Μέχρι τώρα, τα απόβλητα που παράγονταν κατά τη διάρκεια διαστημικών πτήσεων δεν έβλεπαν περαιτέρω χρήση: η NASA τα αποθηκεύει σε κοντέινερ και τα φορτώνει σε φορτηγά σκάφη, με αποτέλεσμα την καύση τους κατά το πέρασμα από την ατμόσφαιρα.
Ωστόσο, σε μελλοντικές, πιο μακροχρόνιες αποστολές, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν πρακτικό. Η απόρριψή τους στη Σελήνη δεν αποτελεί επιλογή, οπότε και η NASA συνεργάστηκε με το πανεπιστήμιο για την ανάπτυξη νέων ιδεών. Ο Πουλαμαναπαλίλ και ο τότε τελειόφοιτος Αμπχισέκ Ντόμπλε δέχτηκαν την «πρόκληση». «Προσπαθούσαμε να βρούμε πόσο μεθάνιο μπορεί να παραχθεί από φαγητό που δεν έχει καταναλωθεί, συσκευασίες τροφίμων και ανθρώπινα απόβλητα» αναφέρει ο Πουλαμαναπαλίλ. «Η ιδέα ήταν να δούμε εάν μπορούμε να παράγουμε αρκετό καύσιμο για την εκτόξευση πυραύλων, και να μην έχουμε να μεταφέρουμε όλα τα καύσιμα και το βάρος τους από τη Γη για το ταξίδι επιστροφής. Το μεθάνιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο για τους πυραύλους. Αρκετό μεθάνιο μπορεί να παραχθεί για το ταξίδι επιστροφής από τη Σελήνη».
Η NASA παρείχε στους ερευνητές ανθρώπινα απόβλητα τα οποία παραχθεί χημικά σε συσκευασμένη μορφή, τα οποία περιελάμβαναν επίσης «εξομοιωμένα» αποφάγια, πετσέτες, ρούχα και συσκευασίες. Ο Πουλαμαναπαλίλ και ο Ντόμπλε- πλέον διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι- πραγματοποίησαν εργαστηριακές δοκιμές για να διαπιστώσουν πόσο μεθάνιο μπορούσε να παραχθεί και πόσο γρήγορα. Όπως διαπιστώθηκε, ήταν δυνατή η παραγωγή ικανής ποσότητας, με τελικό αποτέλεσμα την ανάπτυξη μιας αναερόβιας διαδικασίας «χώνεψης», η οποία σκοτώνει παθογόνα από τα ανθρώπινα απόβλητα και παράγει βιοαέριο- ένα μείγμα μεθανίου και διοξειδίου του άνθρακα.
Σε πιο γήινες εφαρμογές, αυτό το καύσιμο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για θέρμανση, παραγωγή ηλεκτρισμού κ.α. Επίσης, η διαδικασία έχει ως αποτέλεσμα και την παραγωγή ποσοτήτων μη πόσιμου νερού, το οποίο μπορεί να διασπαστεί σε υδρογόνο και οξυγόνο, λειτουργώντας ως εφεδρικό σύστημα παραγωγής αέρα για τους αστροναύτες. Η μελέτη δημοσιεύτηκε τον προηγούμενο μήνα στο Advances in Space Research.

Πηγή: http://www.huffingtonpost.gr/