Βροχή διαττόντων τα ξημερώματα
αν θέλετε να περάσετε μία μαγική βραδιά σήμερα . . .
Μια ακόμη βροχή διαττόντων, οι Ήτα Υδροχοΐδες, που αυτή τη φορά προέρχεται από την ουρά του γνωστού κομήτη του Χάλεϊ, αποκορυφώνεται τα χαράματα της Παρασκευής, αλλά και του Σαββάτου. Σε περίπτωση που ο καιρός το επιτρέψει, το φαινόμενο θα είναι ορατό για λίγο και στην Ελλάδα, αν και η καλύτερη παρατήρησή του γίνεται από το νότιο ημισφαίριο.
Στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη του βορείου ημισφαιρίου, όπου βρίσκεται και η χώρα μας, αναμένονται περίπου 10 έως 15 διάττοντες ανά ώρα στον ουρανό, ενώ πιο νότια ο αριθμός τους αυξάνεται σημαντικά σε πάνω από 50.
Συνήθως στο βόρειο ημισφαίριο το καλύτερο θέαμα προσφέρεται λίγο πριν την αυγή (μία έως δύο ώρες), αν κανείς κοιτάξει με κατεύθυνση νότια και χαμηλά, σε μια γωνία 15 μοιρών από τη γραμμή του ορίζοντα. Η ονομασία της «βροχής» οφείλεται στο ότι οι διάττοντες, που έχουν μέση ταχύτητα 67 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, φαίνεται να προέρχονται από το άστρο Ήτα του αστερισμού του Υδροχόου.
Δύο φορές το χρόνο παρατηρούνται «πεφταστέρια», καθώς η τροχιά της Γης διασταυρώνεται με τα σωματίδια σκόνης που έμειναν στο διάστημα από τη διέλευση του κομήτη του Χάλεϊ. Την πρώτη φορά (Ήτα Υδροχοΐδες) η «βροχή» διαρκεί από τις 28 Απριλίου έως τις 21 Μαΐου, με αποκορύφωμα στις 6 Μαΐου, ενώ τη δεύτερη φορά (Ωριωνίδες) από τις 4 Οκτωβρίου έως τις 14 Νοεμβρίου, με αποκορύφωμα στις 22 Οκτωβρίου.
Έχουν περάσει περίπου 25 χρόνια από τότε που για τελευταία φορά ο Χάλεϊ εισήλθε στο εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος και πέρασε από τη «γειτονιά» μας. Είχε βρεθεί τότε, στις 9 Φεβρουαρίου 1986, στο κοντινότερο σημείο του από τον ήλιο, περνώντας ανάμεσα στον Ερμή και την Αφροδίτη.
Ο κομήτης, που έχει μια έκκεντρη ελλειπτική τροχιά, διάρκειας 75 ετών, απομακρύνεται πλέον διαρκώς από τον πλανήτη μας. Παρόλα αυτά έχει αφήσει πίσω του μια «σκονισμένη κληρονομιά», ένα ρεύμα σωματιδίων, που είχαν ξεπηδήσει από τον παγωμένο πυρήνα του και τα οποία έχουν παραμείνει στο διάστημα κατά μήκος της τροχιάς του.
Παρατηρησιακά, ένας διάττοντας αστέρας είναι ένα φωτεινό σημείο σαν αστέρας που εμφανίζεται ξαφνικά από το πουθενά στο νυχτερινό ουρανό, κινείται με ταχύτητα ανιχνεύσιμη με γυμνό μάτι επί λίγα (συνήθως 1 ή 2) δευτερόλεπτα και μετά εξαφανίζεται. Στη δημοτική γλώσσα, οι διάττοντες αστέρες ονομάζονται και «πεφτάστερα».
Στην πραγματικότητα, οι διάττοντες δεν έχουν καμιά συγγένεια με τους «μόνιμους» αστέρες του νυχτερινού ουρανού. Ενώ οι δεύτεροι είναι συνήθως πολύ μεγαλύτεροι από ολόκληρη τη Γη, οι διάττοντες είναι μικροί μετεωροειδείς, μικροί ή μεγαλύτεροι κόκκοι διαστημικής σκόνης, που προέρχονται συνήθως από κομήτες και δεν ξεπερνούν σε διαστάσεις ένα σπυρί ρυζιού!
Το φαινόμενο του διάττοντα αστέρα παρουσιάζεται όταν οι κόκκοι αυτοί εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με τυπικές διαπλανητικές ταχύτητες αρκετών χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Οι ταχύτητες αυτές είναι τέτοιες ώστε η τριβή τους με τον ατμοσφαιρικό αέρα τα θερμαίνει τόσο ώστε: 1) Ακτινοβολούν από μόνα τους φως ως πυρακτωμένα σώματα. 2) Ιονίζουν τα μόρια και τα άτομα του αέρα σε ένα αυλό διαμέτρου μερικών δεκάδων εκατοστών κατά μήκος της τροχιάς τους και τα ηλεκτρόνια επανασυνδεόμενα στη συνέχεια με τα άτομά τους εκπέμπουν φως. Με τον δεύτερο κυρίως τρόπο αυτά τα «σπυριά ρυζιού» κατορθώνουν να γίνονται ορατά με γυμνό μάτι, παρότι κατά κανόνα εξατμίζονται από τη θερμοκρασία και παύουν να υπάρχουν σε ύψος συνήθως μεγαλύτερο των 50 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης.
Πηγή: Ναυτεμπορική,wikipedia
Μια ακόμη βροχή διαττόντων, οι Ήτα Υδροχοΐδες, που αυτή τη φορά προέρχεται από την ουρά του γνωστού κομήτη του Χάλεϊ, αποκορυφώνεται τα χαράματα της Παρασκευής, αλλά και του Σαββάτου. Σε περίπτωση που ο καιρός το επιτρέψει, το φαινόμενο θα είναι ορατό για λίγο και στην Ελλάδα, αν και η καλύτερη παρατήρησή του γίνεται από το νότιο ημισφαίριο.
Στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη του βορείου ημισφαιρίου, όπου βρίσκεται και η χώρα μας, αναμένονται περίπου 10 έως 15 διάττοντες ανά ώρα στον ουρανό, ενώ πιο νότια ο αριθμός τους αυξάνεται σημαντικά σε πάνω από 50.
Συνήθως στο βόρειο ημισφαίριο το καλύτερο θέαμα προσφέρεται λίγο πριν την αυγή (μία έως δύο ώρες), αν κανείς κοιτάξει με κατεύθυνση νότια και χαμηλά, σε μια γωνία 15 μοιρών από τη γραμμή του ορίζοντα. Η ονομασία της «βροχής» οφείλεται στο ότι οι διάττοντες, που έχουν μέση ταχύτητα 67 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, φαίνεται να προέρχονται από το άστρο Ήτα του αστερισμού του Υδροχόου.
Δύο φορές το χρόνο παρατηρούνται «πεφταστέρια», καθώς η τροχιά της Γης διασταυρώνεται με τα σωματίδια σκόνης που έμειναν στο διάστημα από τη διέλευση του κομήτη του Χάλεϊ. Την πρώτη φορά (Ήτα Υδροχοΐδες) η «βροχή» διαρκεί από τις 28 Απριλίου έως τις 21 Μαΐου, με αποκορύφωμα στις 6 Μαΐου, ενώ τη δεύτερη φορά (Ωριωνίδες) από τις 4 Οκτωβρίου έως τις 14 Νοεμβρίου, με αποκορύφωμα στις 22 Οκτωβρίου.
Έχουν περάσει περίπου 25 χρόνια από τότε που για τελευταία φορά ο Χάλεϊ εισήλθε στο εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος και πέρασε από τη «γειτονιά» μας. Είχε βρεθεί τότε, στις 9 Φεβρουαρίου 1986, στο κοντινότερο σημείο του από τον ήλιο, περνώντας ανάμεσα στον Ερμή και την Αφροδίτη.
Ο κομήτης, που έχει μια έκκεντρη ελλειπτική τροχιά, διάρκειας 75 ετών, απομακρύνεται πλέον διαρκώς από τον πλανήτη μας. Παρόλα αυτά έχει αφήσει πίσω του μια «σκονισμένη κληρονομιά», ένα ρεύμα σωματιδίων, που είχαν ξεπηδήσει από τον παγωμένο πυρήνα του και τα οποία έχουν παραμείνει στο διάστημα κατά μήκος της τροχιάς του.
και λίγη περισσότερη φυσική . . .
Παρατηρησιακά, ένας διάττοντας αστέρας είναι ένα φωτεινό σημείο σαν αστέρας που εμφανίζεται ξαφνικά από το πουθενά στο νυχτερινό ουρανό, κινείται με ταχύτητα ανιχνεύσιμη με γυμνό μάτι επί λίγα (συνήθως 1 ή 2) δευτερόλεπτα και μετά εξαφανίζεται. Στη δημοτική γλώσσα, οι διάττοντες αστέρες ονομάζονται και «πεφτάστερα».
Στην πραγματικότητα, οι διάττοντες δεν έχουν καμιά συγγένεια με τους «μόνιμους» αστέρες του νυχτερινού ουρανού. Ενώ οι δεύτεροι είναι συνήθως πολύ μεγαλύτεροι από ολόκληρη τη Γη, οι διάττοντες είναι μικροί μετεωροειδείς, μικροί ή μεγαλύτεροι κόκκοι διαστημικής σκόνης, που προέρχονται συνήθως από κομήτες και δεν ξεπερνούν σε διαστάσεις ένα σπυρί ρυζιού!
Το φαινόμενο του διάττοντα αστέρα παρουσιάζεται όταν οι κόκκοι αυτοί εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με τυπικές διαπλανητικές ταχύτητες αρκετών χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Οι ταχύτητες αυτές είναι τέτοιες ώστε η τριβή τους με τον ατμοσφαιρικό αέρα τα θερμαίνει τόσο ώστε: 1) Ακτινοβολούν από μόνα τους φως ως πυρακτωμένα σώματα. 2) Ιονίζουν τα μόρια και τα άτομα του αέρα σε ένα αυλό διαμέτρου μερικών δεκάδων εκατοστών κατά μήκος της τροχιάς τους και τα ηλεκτρόνια επανασυνδεόμενα στη συνέχεια με τα άτομά τους εκπέμπουν φως. Με τον δεύτερο κυρίως τρόπο αυτά τα «σπυριά ρυζιού» κατορθώνουν να γίνονται ορατά με γυμνό μάτι, παρότι κατά κανόνα εξατμίζονται από τη θερμοκρασία και παύουν να υπάρχουν σε ύψος συνήθως μεγαλύτερο των 50 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης.
Πηγή: Ναυτεμπορική,wikipedia
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου