ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΑ ΧΤΥΠΗΜΕΝΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΚΡΗΞΗ ΣΤΟ ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ. «ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ. ΔΑΓΚΩΝΕ ΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟ ΜΑΤΩΣΕ». Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ ...Ναγκασάκι 1945. Ένα αγόρι στέκεται προσοχή με σφιγμένο πρόσωπο.Στην πλάτη του κουβαλάει τον νεκρό αδερφό του και περιμένει να τον παραδώσει στην πυρά. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον αμερικανό στρατιώτη, Τζο Ο Ντόνελ, ο οποίος είχε σταλεί στην Ιαπωνία για να καταγράψει τις συνέπειες των αεροπορικών επιδρομών και των ρίψεων των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Ο ‘Ο Ντόνελ ταξίδεψε επί μήνες στη δυτική Ιαπωνία και απαθανάτισε με την κάμερά του την καθημερινότητα των Ιαπώνων κατά τη διάρκεια του πολέμου. «Το παιδί κοιτούσε τις φλόγες. Δάγκωνε το χείλος του τόσο δυνατά που το μάτωσε»… H φωτογραφία τραβήχτηκε το 1945. Η μαρτυρία του φωτογράφου Λίγο μετά την πυρηνική επίθεση των Αμερικάνων, ο Ο Ντόνελ συνάντησε ένα αγόρι που κουβαλούσε στην πλάτη του ένα νεκρό μωρό, τον αδερφό του. Το αγόρι στεκόταν προσοχή και δάγκωνε με δύναμη το χείλος του. Είχε επιτελέσει το καθήκον του και προσπαθούσε να είναι γενναίο παρά τη θλίψη του. Ο φωτογράφος είχε μιλήσει σε έναν ιάπωνα δημοσιογράφο για την ιστορία της φωτογραφίας. «Είδα ένα δεκάχρονο αγόρι να περπατάει. Κουβαλούσε ένα μωρό στην πλάτη του.Τις ημέρες που ήμουν στην Ιαπωνία, είδα πολλά παιδιά να κουβαλούν τα αδέρφια τους στην πλάτη τους και να παίζουν. Ωστόσο, αυτό το αγόρι ήταν διαφορετικό. Μπορούσα να καταλάβω ότι είχε έρθει σε αυτό το μέρος για έναν σοβαρό λόγο. Δεν φορούσε παπούτσια. Το πρόσωπό του ήταν σκληρό. Το μωρό έμοιαζε να κοιμάται. Το παιδί στάθηκε εκεί για πέντε ή δέκα λεπτά. Άνθρωποι με άσπρες μάσκες τον πλησίασαν και του έβγαλαν το μάρσιπο με το οποίο κρατούσε το μωρό. Τότε, είδα ότι ήταν νεκρό. Οι άντρες το τοποθέτησαν στη φωτιά. Το παιδί στεκόταν εκεί, δίχως να κινείται και κοιτούσε τις φλόγες. Δάγκωνε το χείλος του τόσο δυνατά που το μάτωσε. Μόλις η φωτιά αργόσβηνε, το αγόρι γύρισε και έφυγε». 10 Αυγούστου 1945. Ένα άλλο αγόρι στην Ιαπωνία κουβαλάει στην πλάτη του τον αδερφό του που φέρει εγκαύματα. πηγή: AP Photo/United Nations, Yosuke Yamahata Στις 6 Αυγούστου 1945, οι Αμερικανοί έκαναν ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και τρεις ημέρες αργότερα στο Ναγκασάκι. Ήταν η πρώτη πυρηνική επίθεση της ιστορίας, που σκότωσε ακαριαία 110.000 ανθρώπους. Μέχρι τη δεκαετία του ’50 ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους 200.000, εκ των οποίων άμαχοι και παιδιά. Τραγική ειρωνεία, η πρώτη βόμβα που έπεσε στο ιαπωνικό έδαφος ήταν τύπου ουρανίου- 235, και είχε λάβει το προσωνύμιο «Little Boy», δηλαδή μικρό αγόρι!...Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/1945/

ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΑ ΧΤΥΠΗΜΕΝΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΚΡΗΞΗ ΣΤΟ ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ. «ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ. ΔΑΓΚΩΝΕ ΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟ ΜΑΤΩΣΕ». Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ ...

Ναγκασάκι 1945. Ένα αγόρι στέκεται προσοχή με σφιγμένο πρόσωπο.

Στην πλάτη του κουβαλάει τον νεκρό αδερφό του και περιμένει να τον παραδώσει στην πυρά.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον αμερικανό στρατιώτη, Τζο Ο Ντόνελ, ο οποίος είχε σταλεί στην Ιαπωνία για να καταγράψει τις συνέπειες των αεροπορικών επιδρομών και των ρίψεων των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Ο ‘Ο Ντόνελ ταξίδεψε επί μήνες στη δυτική Ιαπωνία και απαθανάτισε με την κάμερά του την καθημερινότητα των Ιαπώνων κατά τη διάρκεια του πολέμου. «Το παιδί κοιτούσε τις φλόγες. Δάγκωνε το χείλος του τόσο δυνατά που το μάτωσε»… H φωτογραφία τραβήχτηκε το 1945.
Η μαρτυρία του φωτογράφου Λίγο μετά την πυρηνική επίθεση των Αμερικάνων, ο Ο Ντόνελ συνάντησε ένα αγόρι που κουβαλούσε στην πλάτη του ένα νεκρό μωρό, τον αδερφό του. Το αγόρι στεκόταν προσοχή και δάγκωνε με δύναμη το χείλος του. Είχε επιτελέσει το καθήκον του και προσπαθούσε να είναι γενναίο παρά τη θλίψη του.
Ο φωτογράφος είχε μιλήσει σε έναν ιάπωνα δημοσιογράφο για την ιστορία της φωτογραφίας. «Είδα ένα δεκάχρονο αγόρι να περπατάει. Κουβαλούσε ένα μωρό στην πλάτη του.




Τις ημέρες που ήμουν στην Ιαπωνία, είδα πολλά παιδιά να κουβαλούν τα αδέρφια τους στην πλάτη τους και να παίζουν. Ωστόσο, αυτό το αγόρι ήταν διαφορετικό. Μπορούσα να καταλάβω ότι είχε έρθει σε αυτό το μέρος για έναν σοβαρό λόγο. Δεν φορούσε παπούτσια. Το πρόσωπό του ήταν σκληρό. Το μωρό έμοιαζε να κοιμάται. Το παιδί στάθηκε εκεί για πέντε ή δέκα λεπτά. Άνθρωποι με άσπρες μάσκες τον πλησίασαν και του έβγαλαν το μάρσιπο με το οποίο κρατούσε το μωρό. Τότε, είδα ότι ήταν νεκρό. Οι άντρες το τοποθέτησαν στη φωτιά. Το παιδί στεκόταν εκεί, δίχως να κινείται και κοιτούσε τις φλόγες. Δάγκωνε το χείλος του τόσο δυνατά που το μάτωσε. Μόλις η φωτιά αργόσβηνε, το αγόρι γύρισε και έφυγε».
10 Αυγούστου 1945. Ένα άλλο αγόρι στην Ιαπωνία κουβαλάει στην πλάτη του τον αδερφό του που φέρει εγκαύματα. πηγή: AP Photo/United Nations, Yosuke Yamahata Στις 6 Αυγούστου 1945, οι Αμερικανοί έκαναν ρίψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και τρεις ημέρες αργότερα στο Ναγκασάκι. Ήταν η πρώτη πυρηνική επίθεση της ιστορίας, που σκότωσε ακαριαία 110.000 ανθρώπους.
Μέχρι τη δεκαετία του ’50 ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους 200.000, εκ των οποίων άμαχοι και παιδιά. Τραγική ειρωνεία, η πρώτη βόμβα που έπεσε στο ιαπωνικό έδαφος ήταν τύπου ουρανίου- 235, και είχε λάβει το προσωνύμιο «Little Boy», δηλαδή μικρό αγόρι!...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/1945/