Διαφορετικές όψεις της ιδιοφυΐας

Ο κορυφαίος Αμερικανός σκηνοθέτης Orson Welles σκηνοθέτησε τη σπουδαιότερη ταινία της πορείας του, τον Πολίτη Κέιν σε ηλικία 25 ετών, έχοντας ελάχιστη γνώση της κινηματογραφικής τέχνης.
Σε ανάλογη ηλικία, ο Paul McCartney μαζί με τους Beatles δημιούργησαν ένα από τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ στη μουσική τους διαδρομή, το περίφημο Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Στην ηλικία των 29 ετών ο Πάμπλο Πικάσο ανανέωσε τη ζωγραφική τέχνη, αναπτύσσοντας με μοναδικό τρόπο τον κυβισμό.
Ωστόσο, κανένα από τα παραπάνω παραδείγματα δεν συνθέτει κάποιο αυστηρό κανόνα που να επιβεβαιώνει ότι η δημιουργικότητα και η ιδιοφυΐα εκφράζονται μόνο την περίοδο της νεότητας.
Στο βίντεο που ακολουθεί ο Adam Westbrook υπενθυμίζει ότι ακόμα και ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, το όνομα του οποίου είναι συνώνυμο της ιδιοφυΐας, θα μπορούσε να θεωρηθεί αποτυχημένος πριν από τα 46 του χρόνια και την ολοκλήρωση του Μυστικού Δείπνου. Νεότερος συνήθιζε να ξεκινά διαφόρων ειδών μεγαλεπήβολα σχέδια τα οποία άφηνε ημιτελή. Αυτή η περίοδος της ζωής του, όμως, δεν στάθηκε ικανή να χαρακτηρίσει ολόκληρη την καλλιτεχνική του πορεία. Στην επιτυχία του συνέβαλε, σαφώς, εκτός από το ταλέντο και η αντοχή του στις αντιξοότητες.
Με άλλα λόγια, ο χαρακτηρισμός ιδιοφυΐα έχει λιγότερη σχέση με το ταλέντο και περισσότερη με την ικανότητα και τη δύναμη που έχει κάποιος να ολοκληρώνει με επιτυχία κάποιο έργο. Αυτή η διαπίστωση αποδυναμώνει λίγο τη ρομαντική άποψη περί ιδιοφυΐας, τη θεϊκή πνοή που καθοδηγεί ανεμπόδιστα την ιδιοφυΐα, αλλά ενισχύει εκείνους που μπορούν να παρουσιάσουν αξιοθαύμαστα επιτεύγματα με μεθοδική δουλειά και επιμονή.

         

Πηγή: Θαλής και Φίλοι